Teraźniejsza Prawda nr 261-262 – 1972 – str. 34
Cyrusa reprezentuje, nie „Paruzję i Epifanię”, lecz tylko jeden rok od jesieni 1914 do jesieni 1915 r. (początek okresu Epifanii), „pierwszy rok w którym nasz Pan … użył siły celem obalenia mistycznego Babilonu” (E. tom 10, str. 208). W większej pozafigurze kapłanów, Lewitów i Netynejczyków tutaj przedstawionej, rozważamy ich z punktu ich pokrewieństwa do pozafiguralnej świątyni, a nie z historycznego punktu widzenia, w którym to kapłani reprezentują głównych lub wybitnych wodzów, Lewici reprezentują podrzędnych wodzów w każdym wypadku bez względu na to, czy oni zatrzymali lub utracili korony (E. tom 10, str. 170 góra i 182 góra), a Netynejczycy reprezentują „posiłkowych pielgrzymów” bez względu na to, czy oni zatrzymali lub utracili korony (E. tom 10, str. 161, 163, 190, 192, 195, 213, 216, 254).
(9) W większej pozafigurze przedstawionej w par. (7), najwyższa klasa ludu Bożego, która wyszła z Babilonu, jest Królewskim Kapłaństwem, czyli Malutkim Stadkiem. Wszyscy z tej klasy byli zżęci i zebrani przez poselstwo Prawdy Żniwa i wyszli z Babilonu od roku 1878 do 1916 (Jan 9:4; Obj. 7:1-4; 6:9-11; Izaj. 66:7; Amos 9:13 itd., T.P. ’27, str. 74-80; C Appendix, str. 387-404). Także, wielu utracicieli koron opuściło Babilon, chociaż jako tacy byli nieznani wówczas jako jednostki lub jako klasa (E. tom 4, str. 215, par. 1, 246; T.P. ’38, 25, par. 4, 8, str. 34; T.P. '27,82, par. 57). W pozafigurze, w skończonym obrazie Kapłani (zatrzymujący korony) są tylko przedstawieni w Świątnicy zaś jako Boskie istoty są oni przedstawieni w Świątnicy Najświętszej (w figurze, tylko kapłani usługiwali w Miejscu Świętym i Miejscu Najświętszym w świątyni). Następna klasa spośród tych, co opuścili Babilon, składa się z pozafiguralnych Lewitów. (Wiele pozafiguralnych Lewitów pozostało w Babilonie i dlatego nie są zaznaczeni w tym obrazie). Od 1878 do 1914 r. pozafiguralnymi Lewitami, którzy opuścili Babilon byli niepoświęceni tymczasowo usprawiedliwieni oraz niektórzy poświęceni, dla których otwarcie drzwi do Malutkiego Stadka było niedostępne (chociaż w tym czasie nie byli rozpoznani jako jednostki lub jako klasa Lewitów). W Epifanii od 1914 do 1954 r. pozafiguralnymi Lewitami, którzy opuścili Babilon byli (a) niepoświęceni tymczasowo usprawiedliwieni; (b) podrzędna klasa spłodzonych z Ducha z Wieku Ewangelii – Wielkie Grono – którzy przedtem byli w Świątnicy jako przyszli Kapłani; (c) poświęcona, duchowo oświecona wybrana klasa, dla której nie było dostępnych koron, a którzy z tego powodu nie byli spłodzeni z Ducha tj. Młodociani Godni. Jednak w obrazie po roku 1954 (T.P. '59,172, par. 10-25) tylko klasy (b) i (c) są pozafiguralnymi Lewitami na Dziedzińcu. (W figurze, tylko Lewici – oprócz kapłanów, którym oni szczególnie pomagali – służyli na dziedzińcu; jednak Lewitom nie było dozwolone wchodzić do Świątnicy lub Świątnicy Najświętszej). Wielkie Grono w jego trzech grupach – Kaatyci, Meraryci i Gersonici – jest przedstawione w wewnętrznej lub wyższej sieni
kol. 2
(czyli dziedzińcu) świątyni, z jej trzema rzędami kamienia; a Młodociani Godni w ich podobnych trzech grupach są reprezentowani w sieni zewnętrznej (zewnętrznym dziedzińcu) z jej trzema rzędami kamienia (1Król. 7:12; T.P. wyd. we Francji ’56, 23).
(10) Zupełniejsza prawda o poświęconej, oświeconej z Ducha, lecz nie spłodzonej z Ducha wybranej klasie, rozwiniętej przy końcu Wieku Ewangelii po zamknięciu drzwi wejścia do Wysokiego Powołania, nie była jeszcze na czasie do dania za dni br. Russella. Niemniej jednak Pan uprzywilejował go, aby wykazał tę klasę – którą my nazywamy Młodocianymi Godnymi – jako tą, która ostatecznie będzie wynagrodzona razem ze Starożytnymi Godnymi (zob. np. F. 186, 187; Ks. Pytań, str. 433, 434, 438; Z 4836, 5761, koi. 2 [w par. 2 on odnosi się do nich jako do klasy]; por. E. tom 4, str. 317-469; T.P.’30, 54-64; '34,4-11).
(11) Trzecią klasę spośród tych, co opuszczają Babilon stanowią pozafiguralni Netynejczycy, ci spośród Obozowców, którzy służą w Obozie jako specjalni pomocnicy pozafiguralnych Lewitów, „ci, którzy wyszli” („come-outer”) wzmiankowani w par (9), w ich służbie połączonej z pozafiguralną świątynią (w figurze, chociaż Netynejczycy szczególnie pomagali Lewitom, to jednak było im zabronione przebywać na dziedzińcu pomiędzy Lewitami). Oni są pomocniczą grupą, grupą dostarczającą pomocy, szczególnie daną w tym celu pozafiguralnym Lewitom – tak jak w zastosowaniu w E. tomie 10 byli oni posiłkowymi pielgrzymami.
POZAFIGURALNI POŚWIĘCENI NETYNEJCZYCY
(12) T.P. ’59, str. 172-183; T.P. '60,6-11, 57-59 wykazuje (a) zmienione znaczenie Dziedzińca i Obozu począwszy od jesieni 1954 r. (data biblijna dobrze zaznaczona, tak jak to jest tam pokazane), (b) koniec Epifanii lub Apokalipsy, tj. okresu w jego ograniczonym (40-letnim) znaczeniu i (c) nastanie okresu Bazylei (Królestwa) w jego pierwszym zachodzącym początku (C, Appendix, str. 415; T.P. ’26, str. 39; T.P. ’50, str. 44, szp. 1, par. 3; T.P. '30,75, szp. 2, par. 3; T.P. ’49, str. 42; szp. 2, par. 1). Przystosowanie spraw na Dziedzińcu nastąpiło w jesieni 1954 (Z 4876, góra; E. tom 4, str. 127; T.P. ’30, 55, szp. 2, par. 2; T.P. '49,42, szp. 2, par. 1; E. tom 11, str. 473). Wówczas ci tymczasowo usprawiedliwieni, którzy nie uczynili poświęcenia, przestają być tymczasowymi Lewitami na Dziedzińcu. Od jesieni 1954 ci spośród nich, którzy w dalszym ciągu wierzą w Jezusa jako ich Zbawiciela i wykonują sprawiedliwość, zajmują stanowisko w Obozie jako tymczasowo usprawiedliwieni. Od jesieni 1954 przyłączyło się do nich wielu nowych tymczasowo usprawiedliwionych. Od jesieni 1954 niektórzy z tych dwóch grup tymczasowo usprawiedliwionych poświęcili się i dlatego ich stanowisko jako poświęconych jest przedstawione nie w Świątnicy ani nie na Dziedzińcu, ale w Obozie.