Teraźniejsza Prawda nr 258-259 – 1971 – str. 86
ale przed otwarciem Gościńca Świętobliwości mają być sklasyfikowani wśród niby – wybrańców, więc czy nie byłoby lepiej określić ich jako „poświęceni niby – wybrańcy”?
Odpowiedź: Nie myślimy, aby to był najlepszy sposób określenia tej klasy zważywszy, że wszyscy niby-wybrańcy, tzn. wszyscy wierni wierzący Żydzi i wierni usprawiedliwieni z wiary żyjący w Wieku Żydowskim i Wieku Ewangelii będą musieli się poświęcić, aby otrzymać żywot wieczny, a zatem będą oni ostatecznie zaliczeni do poświęconych niby – wybrańców. Określenie więc „poświęceni niby-wybrańcy”, nie odróżniałoby tych niby-wybrańców, którzy obecnie się poświęcają od tych niby-wybrańców, którzy poświęcą się w czasie restytucji. Aby jasno odróżnić dwie klasy poświęconych niby-wybrańców pewne dodatkowe słowa byłyby konieczne. Na przykład moglibyśmy określić tych, którzy obecnie się poświęcają jako „poświęceni niby-wybrańcy Bazylei sprzed restytucji” albo jako „poświęceni niby-wybrańcy Epifanii”. Jednak takie określenia byłyby raczej długie i ociężałe dla ogólnego użytku. Określenie „Poświęceni Obozowcy Epifanii” jest więc lepsze (zobacz artykuł „Królowa z Saby” – T.P. ’60, 70). To określenie według naszej znajomości jest właściwie najkrótsze i różniące się a jednak całkiem obejmuje w sobie definicję, którą utożsamiamy tę klasę. (P ’55, 44)
NIBY-WYBRAŃCY SĄ „NASIENIEM SPRZED TYSIĄCLECIA”
Pytanie: Nauczając, że okres Bazylei rozpoczął się w roku 1954 i że ci, którzy poświęcili się od tego czasu, będą mieli jako ewentualną nagrodę udział w klasie restytucji, czy więc przez to nie nauczasz, że zbawienie restytucji już zaczęło się i że Przybytek Wieku Tysiąclecia już działa?
Odpowiedź: Nie. Myśmy tylko ponownie potwierdzili i obronili często powtarzaną naukę brata Johnsona, że okres Bazylei rozpocznie się w jego pierwszym zachodzącym początku w roku 1954 i jego naukę, że „po roku 1954 żaden członek do klasy Młodocianych Godnych nie będzie już pozyskany” (T.P. ’32, 28, par. 8; ’30, 44, szp. 1, par. 3; ’30, 75, szp. 2, par. 3; ’49, 42, szp. 2, par. 1; E. tom 11, 441). A więc nauczaliśmy, że ci, którzy poświęcili się od jesieni 1954 nie mogą zajmować stanowiska przedstawionego na Dziedzińcu, jako przyszli Lewici, ale ich stanowisko jest pokazane w Obozie, jako Poświęconych Obozowców Epifanii, która to klasa jako pozafiguralna połowa pokolenia Manasesowego, mająca swoje dziedzictwo na zachód od Jordanu, będzie miała ostatecznie swoje dziedzictwo z pozostałą klasą restytucji (E. tom 4, 451; T. P. nr 175, 20; par. 29; ’60, 10, par. 42). Ale przez to nie nauczaliśmy, że od roku 1954 zbawienie restytucji się zaczęło i że Przybytek Wieku Tysiąclecia już działa.
Brat Russell wykazał, że cykle figuralnego jubileuszu wskazywały, prowadziły i wprowadzały Wielki Jubileusz Ziemi, Tysiącletnie
kol. 2
Królestwo naszego Pana, „czasy restytucji” zaczynające się w październiku 1874 (B 191-220). W szerszym więc znaczeniu znajdujemy się w okresie restytucji od roku 1874 i wiele wstępnej pracy restytucyjnej było już dokonane i nadal jest dokonywane (zob. B. str. 201, 219-220). Lecz to nie oznacza, że w roku 1874 restytucja, czyli wolna łaska zbawienia została otwarta, że Przybytek Wieku Tysiąclecia zaczął działać i że już żadne nasienie Abrahamowe sprzed Tysiąclecia nie może już rozwijać się od tego czasu. Małe Stadko, główne nasienie duchowe sprzed Tysiąclecia, nadal się rozwijało potem, a od roku 1914 klasa Wielkiego Grona jako podrzędna część nasienia duchowego zaczęła się rozwijać jako taka. Co więcej, Młodociani Godni, którzy pod kierownictwem Starożytnych Godnych będą częścią ziemskiego nasienia sprzed Tysiąclecia i którzy otrzymają życie pod pozafiguralną Keturą, czyli Nowym Przymierzem, zaczęli się też rozwijać jako klasa począwszy od roku 1914. Ale chociaż ta klasa jest tą, która otrzyma życie pod pozafiguralną Keturą w czasie restytucji, to jednak fakt, że jej rozwój sprzed Tysiąclecia rozpoczął się od roku 1914 nie oznacza, iż zbawienie restytucji zostało już otwarte i że Przybytek Wieku Tysiąclecia już działa.
Brat Johnson wykazuje, że w dodatku do Małego Stadka, Wielkiego Grona, Starożytnych i Młodocianych Godnych jest jeszcze „piątego rzędu nasienie Abrahama” (E. tom 12, 185) i że „jako specjalni pomocnicy Starożytnych i Młodocianych Godnych… jako niższego rzędu nasienie Abrahama sprzed Tysiąclecia, będą oni specjalnie użyci ponad resztę klasy restytucji do błogosławienia rodzin, narodów i rodzajów ziemi według Przymierza” (T.P. ’49, 39, par. 17). Tym nasieniem Abrahama piątego rzędu są niby-wybrańcy (T.P. nr 175, l-25; ’58, 10-16) a najwyższa klasa wśród nich to Poświęceni Obozowcy Epifanii, którzy są przedstawieni przez trzeciego zrodzonego syna Ketury, Madana. Wielu z Poświęconych Obozowców Epifanii jest przedstawionych również w królowej z Saby (T.P. ’60, 70-72; ’60, 11, par. 44 i str. 57). Klasa niby-wybrańców w ogólności, która przed rokiem 1874 i przed rokiem 1954 otrzymała swój rozwój jako część drugorzędnego nasienia sprzed Tysiąclecia z pierwszej grupy, wierzących Żydów z Wieku Żydowskiego wiernych Przymierzu (T.P. ’58; 13), nie potrzebowała mieć otwartego zbawienia restytucji i działania Przybytku Wieku Tysiąclecia, aby uzyskać taki rozwój.
Gdy przyszliśmy do roku 1954, 80 lat po rozpoczęciu się „czasów restytucji”, Tysiącletniego Królestwa, to weszliśmy w zgodzie z często powtarzaną nauką brata Johnsona do Królestwa, Bazylei w dalszym znaczeniu, tj. w znaczeniu trzeciego – a nie czwartego – okresu Wtórego Przyjścia naszego Pana (P ’58, 25) w jego pierwszym zachodzącym początku. Ale tak rok 1874 jak i rok 1954, nie oznacza, że zbawienie restytucji zostało otwarte, że Przybytek Wieku Tysiąclecia zaczął działać i że już od tego czasu nasienie Abrahamowe sprzed