Teraźniejsza Prawda nr 258-259 – 1971 – str. 80
Dowiódł tego w przesiewaniu w latach 1908-1911, kiedy wielu utraciło swoje stanowiska odrzucając Prawdę dotyczącą dwóch ofiar za grzech, pośrednika, przymierzy i okupu. Pamiętając o swoim ślubie w 1903 r., brat Johnson ze wszystkich sił ciała, umysłu i serca rzucił się w wir kontrowersji. Prawie wszędzie, gdzie się udawał podczas szczytowej fazy przesiewania, głosił od początku 1909 r. do maja 1910 r., jeden z wymienionych czterech stosownych przedmiotów, podkreślając szczególnie udział Kościoła w ofierze za grzech, tak jak go rozpoznał, jako klucz do zrozumienia innych wchodzących w ten zakres punktów.
Jego gorliwość i ciężka praca przyczyniły się do wyczerpania nerwowego („brain fag”). Zachorował 22 maja 1910 r., lecz Pan natychmiast po tym nagrodził go za stałość w służbie, dając mu nagły, bez uprzednich medytacji wgląd w typy pięciu przesiewań żniwa, jak Św. Paweł wskazał je w 1Kor. 10:5-11. To zrozumienie błysnęło w jego umyśle przez nagłe oświecenie bez żadnego studiowania. Ponieważ wierzył, że w tym doświadczeniu, otrzymał pewne bardzo ważne nowe prawdy, pragnął tak szybko jak tylko było możliwe donieść o tym bratu Russellowi. Po spisaniu wytłumaczenia tego przedmiotu, wsiadł do pociągu jadącego do Brooklynu, gdzie została przeniesiona główna kwatera Towarzystwa. Zanim dojechał do Brooklynu pociąg się wykoleił, było to jedyne doświadczenie tego rodzaju, jakie brat Johnson miał w swoim życiu, lecz przybył bez szkody do Betel i wręczył to tłumaczenie bratu Russellowi, który streścił otrzymany artykuł i opublikował go w Strażnicy w 1913 r. Brat Johnson po powrocie na wybrzeże zachodnie wykonywał przez trzy miesiące ciężką fizyczną pracę i w ten sposób z powodzeniem przezwyciężył wyczerpanie nerwowe. Obawiał się, że jego umysł został na zawsze zrujnowany i że nie będzie mógł zapamiętać swoich 300 wykładów, które wygłaszał w kolejności cytując przeciętnie 125 tekstów biblijnych w każdym, lecz Pan wynagrodził go wyjątkowo szybkim wyzdrowieniem, ponieważ jego zmęczony umysł zachował dokładnie wszystkie wykłady. Podjął więc na nowo pracę pielgrzymską, będąc owocniejszym niż poprzednio. W następujących po sobie latach, podróżował poprzez całe Stany Zjednoczone i Kanadę mówiąc wykłady dla braci i publiczności, w którym to czasie przemawiał w każdym prawie mieście liczącym 10.000 ludności lub więcej. Pastor Russell w późniejszych latach wysyłał go tylko do większych miast i zborów.
W dniu 31 października 1916 r. jego bliski przyjaciel i towarzysz Pastor Russell umarł w pociągu jadącym do Santa Fe, blisko miejscowości Pampa w Texasie. Jego śmierć była bardzo wielką stratą dla brata Johnsona, ponieważ wzajemnie się bardzo kochali. Brat Russell poczynił dla brata Johnsona zarządzenia w związku z jego wyjazdem do Anglii w listopadzie, aby usłużył braciom i zbadał tam sprawy Towarzystwa. Po śmierci brata Russella
kol. 2
udał się w tę podróż. Tam brat Johnson doświadczył jednej z najsroższych prób w swoim życiu pełnym blasku. Pracował ciężko w Anglii i Szkocji przez kilka miesięcy i doznał wielkiego znużenia, spowodowanego ciężką pracą i dużym brakiem snu. Tamtejsze kłopoty strapiły go, ponieważ nie mógł zrozumieć jak bracia mogą postępować tak zwodniczo w stosunku do siebie, gdyż on nauczył się patrzeć na braci jako na „Chrystus w was nadzieja onej chwały”. Nie mógł zrozumieć jak tak zwani bracia mogli się nawzajem tak źle traktować. Szczegóły jego pracy i jej rezultaty w Anglii są podane w jego pismach, szczególnie w 7 i 10 tomie epifanicznym. Powrócił do Ameryki, gdzie został wciągnięty w wir kontrowersji z różnymi braćmi.
Było to w tym czasie kiedy J.F. Rutherford, odrzucając zarządzenia przygotowane przez brata Russella, uzurpował sobie kontrolę nad Towarzystwem przez oświadczenie, wykorzystując w sposób legalny formalną procedurę, że urzędy większości członków Zarządu, sprzeciwiających się jemu, zostały zwolnione. Wówczas na ich miejsce powybierał swoich własnych popleczników, zdobywając w ten sposób całkowitą kontrolę. Takie postępowanie spowodowało, że brat Johnson i inni bracia wystąpili w opozycji, a brat Johnson stał się jego głównym oponentem. Kiedy J.F. Rutherford i inni zaczęli odrzucać prawdy jedną po drugiej, dane przez brata Russella to wtedy brat Johnson, jak to wykazują jego pisma stanął w obronie Prawdy (odnoszącej się szczególnie do Meraryzmu i Gersonizmu). Jego zdolność analizowania różnych spraw i dokładna znajomość Pisma Świętego sprawiły, że był bardzo dokładny i szczegółowy w zbijaniu, tak że błądzicieli sprzeciwiających się jemu pozostawił bez jakiejkolwiek podstawy Pisma Św., na której mogliby się oprzeć. Kiedy wielu innych sprzeciwiających się postępowaniu J.F. Rutherforda zadecydowało założyć własną korporację i zaczęło praktykować rzeczy, za które potępili J.F.R., brat Johnson ponownie sprzeciwił się im i został wodzem tych, którzy sprzeciwili się ich postępowaniu. Wielu tych, którzy widzieli tę sytuację tak jak on, stanęło przy nim, a było to w tym czasie, kiedy założył Świecko-Domowy Ruch Misjonarski, jako międzydenominacyjny ruch religijny, posiadający obecnie członków w 40 krajach. Był redaktorem i wydawcą wielu dzieł Pastora Russella a także, podczas swego ziemskiego życia był redaktorem, autorem i wydawcą Teraźniejszej Prawdy i Zwiastuna Chrystusowej Epifanii, religijnego miesięcznika tłumaczonego na różne języki i wydawanego przez różne filie Ruchu oraz „Zwiastuna Epifanii”, ośmiostronicowego religijnego dwumiesięcznika, zawierającego łatwiejsze zarysy Boskiego Planu. Podróżował także i miewał obszerne wykłady w różnych miejscowościach. Był autorem i wydawcą dzieł pt. „Bóg”, „Stworzenie”, „Eliasz i Elizeusz”, „Rozmaitości”, „Meraryzm”, „Gersonizm”, „Czwarta Księga Mojżeszowa”, „Posłannik Parusyjny (Tom 1)”,