Teraźniejsza Prawda nr 257 – 1971 – str. 60
którzy poświęcają się nawet zanim to przymierze działa, powinni się chrzcić w wodzie.
Zauważmy tu niektóre słowa brata Russella podane w Z 1113, a napisane w roku 1889 w odpowiedzi na pytanie, czy jest właściwą rzeczą chrzcić tych, którzy poświęcali się po ustaniu ogólnego powołania w roku 1881, a dla których przeto nie mogło być miejsca w Ciele Chrystusowym: „Jest właściwą rzeczą aby wszyscy, którzy przychodzą do znajomości Pańskiej poświęcali się zupełnie Panu. To zawsze będzie jedyna właściwa droga do postępowania bez względu, czy oni wchodzą do „wysokiego powołania”, czy też do innego późniejszego powołania [nasze podkreślenie] nie tak zaszczytnego i wyróżnionego. Ni mniej ni więcej jak zupełne poświęcenie będzie zawsze właściwą rzeczą, chociaż niebawem kiedy królestwo naszego Pana będzie panowało i kiedy nagroda będzie mniejsza, to przestrzeganie tego poświęcenia nie będzie wymagało samozaparcia, oprócz rzeczy rzeczywiście grzesznych. Nie będzie więcej żadnych cierpień za sprawiedliwość jak to jest obecnie. Ponieważ jest rzeczą właściwą poświęcić się — a więc uczynić prawdziwy chrzest — to musi to być również na miejscu, aby dokonać symbolu tego przez zanurzenie w wodzie”.
Podobne pytanie powstało co do stosowności chrztu w wodzie po paźdz. 1914 i brat Russell odpowiedział jak następuje (Z 5965): „Nie widzimy żadnego powodu, dla którego poświęcenie się Bogu nie powinno być symbolizowane przez chrzest w wodzie; ponieważ ten obrządek przedstawia oddanie i pogrzebanie własnej woli w wolę Pańską, a to jest właściwa droga do postępowania dla każdego. Nie możemy sobie wyobrazić innego postępowania, jakie wszyscy podejmą w wieku Tysiąclecia. Różnica będzie tylko ta, że Pan nie będzie przyjmował ich wówczas do zmiany natury, ale do Jego łaski pod przywilejami restytucji owej dyspensacji — do podniesienia do doskonałej natury ludzkiej na ziemi… Ludzkość stanie się dziećmi Chrystusa przez poświęcenie. Wolą Ojca dla nich nie będzie natura duchowa, ale ludzka restytucja dla wszystkich, którzy zestali straceni w Adamie. Dla tych wszystkich powodów uważamy, że jest właściwą rzeczą, abyśmy nie czynili żadnej zmiany w tym czasie tak w symbolicznym chrzcie jak i w języku używanym w związku z nim. Uważamy, że chrzest jest stosownym obrazem poświęcenia się Bogu i na Jego służbę bez względu na jakim poziomie ktoś będzie spędzał wieczność, czy to na poziomie duchowym, czy też na ziemskim”. (P’55,42)
CZY POWINNI ONI BRAĆ UDZIAŁ W WIECZERZY PAŃSKIEJ?
Pytanie: Czy poświęceni Obozowcy Epifanii, powinni brać udział w emblematach pamiątkowej Wieczerzy Pańskiej?
Odpowiedź: Choć oni, tak jak Wielkie Grono i Młodociani Godni, nie mają przywileju brać udziału w Wieczerzy Pańskiej, aby symbolizować
kol. 2
śmierć z Chrystusem jako uczestnicy lub towarzysze w Jego Ofierze za grzech, tak jak właśnie Małe Stadko miało przywilej to czynić (1Kor. 10:16,17), to jednak wierzymy, że oni mogą słusznie brać udział w emblematach Wieczerzy Pańskiej, (1) aby symbolizować śmierć Pańską jako Baranka Bożego (1Kor. 5:7; 11:24—26) i (2) aby symbolizować ich wiarę tymczasowego przyswajania sobie usprawiedliwienia przez śmierć Pańską poniesioną na ich korzyść (Mat. 26:26—28). Patrząc wstecz na figurę dorocznej Wieczerzy Pańskiej, mianowicie na doroczne święto Przejścia widzimy, że Baranka spożywali nie tylko pierworodni, ale również ci, którzy zrodzili się potem. Wszyscy Izraelici przez Boski nakaz i uznanie (2Moj. 12:24—27; 4Moj. 9:1—14; Joz. 5:10; 2Kron. 35:1—19) brali udział w dorocznym święcie Przejścia. To więc przedstawia, że wszyscy wierzący ostatecznie (włączając obecnie poświęconych Obozowców Epifanii) mogą obchodzić Wieczerzę Pańską. Przed Zielonymi Świątkami Apostołowie brali udział w pierwszej Wieczerzy Pańskiej, choć poświęceni jednak byli w stanie tymczasowego usprawiedliwienia. Poświęceni Obozowcy Epifanii, chociaż nie są podobni w tym do Apostołów, bo nie są oni przyszłymi członkami Ciała Chrystusowego, to jednak są oni w pewnej mierze w podobnej postawie przed Panem do tej postawy, jaką zajmowali Apostołowie przed Zielonymi Świątkami pod innymi względami, ponieważ (podobnie do Młodocianych Godnych) są oni poświęceni i zajmują stanowisko tymczasowego usprawiedliwienia. Na podstawie więc powyższych ustępów Pisma Św. i analogii wnosimy, że poświęceni Obozowcy Epifanii powinni brać udział w emblematach Wieczerzy Pańskiej, czyli powinni przyjmować chleb i wino. (P’55,43)
OCZYSZCZENIE DLA CZŁONKÓW OBOZU EPIFANICZNEGO
Pytanie: Jakie zarządzenie jest uczynione dla oczyszczania się usprawiedliwionych wierzących w Obozie Epifanicznym, zważywszy że oni nie mają dostępu do Umywalni na Dziedzińcu?
Odpowiedź: Umywanie się wodą Słowa Bożego (Jan 15:3; Efez. 5:26; Żyd. 10:22) (a) Małego Stadka, (b) Wielkiego Grona i Młodocianych Godnych, a nie innych, jest przedstawione w Wieku Ewangelii przez umywanie się w Umywalni na Dziedzińcu (a) Kapłanów, (b) Lewitów, a nie innych (T 16, 20, par. 2; 136, par. 1; por. Z 3054, szp. 1).
Oczyszczanie się Słowem Bożym usprawiedliwionych wierzących w Obozie Epifanicznym jest przedstawione w figurze przez oczyszczanie się Izraelitów wodą w Obozie — ich oczyszczanie się wodą było odrębne od oczyszczania się. Kapłanów i Lewitów na Dziedzińcu. W Obozie było uczynione dostateczne zarządzenie dla oczyszczania się Izraelitów wodą, „wodą oczyszczania” i w inny sposób