„Przywrócenie z pojmania” (po ang. „turning of captivity”) może być tutaj użyte jako wyrażenie idiomatyczne celem podkreślenia powrotu do dobrego powodzenia – coś jak nasze wyrażenie: „Gdy zrobię majątek”, odpowiednik ang. „Gdy moje okręty wrócą”. Wyrażenia te nie koniecznie odnoszą się do literalnej niewoli (pojmania) lub literalnych okrętów. Bóg „odwrócił niewolę od Ijoba” (tak czytamy w Biblii ang., a w polskiej) „przywrócił to, co było pobrane Ijobowi”, tzn. przywrócił mu pomyślność (Ijob 42:10) przez wyswobodzenie go z kłopotów, dając mu większe powodzenie (por. Ezech. 16:53 i wytłumaczenie w wierszu 55). A teraz por. Psalm 126:1-4, który odnosi się do wyzwolenia Syonu i powrotu do pomyślności – tak „jako strumienie [wraca] na południe [po hebr. Negeb]”.

      (13) Gorliwość Ezechiaszowa „do domu Jehowy”: był to wybitny zarys charakteru Ezechiasza. Pierwszą czynnością w jego panowaniu było „otwarcie drzwi do domu Jehowy” i naprawienie ich (2Kron. 29:3-11), które jego ojciec Achaz „zamknął” (2Kron. 28:24). Dom Jehowy zajmował jego myśli i wypełniał jego serce (2Król. 20:5, 8; Iz. 37:1, 14; 38:20, 22). Porównaj Psalm 122:1, 9; 134:1, 2.

      (14) Ezechiasz bezdzietny: W czasie choroby Ezechiaszowej aż na śmierć nie miał on dotychczas dziedzica na swój tron, a Boska obietnica uczyniona Dawidowi (2Sam. 7:12, 13) zdawało się, że się nie wypełni. Podobnie do Abrahama, kiedy on nie miał „nasienia” (1Moj. 15:3), Ezechiasz musiał się bardzo zastanawiać nad takim kryzysem. On ufał Bogu nie tylko odnośnie zwycięstwa nad jego nieprzyjaciółmi, lecz także ufał w dotrzymanie Jego obietnicy danej Dawidowi, a co jest zaznaczone w Psalm 132:11. W tym kryzysie Bóg posłał Izajasza do Ezechiasza z obietnicą o synach (2Król. 20:18; Iz. 39:7). Manases urodził się trzy lata później (2Król. 21:1; 2Kron. 33:1); W łączności z tym porównaj Psalm 127:3-5; 128:1-6.

      (15) Święto przejścia „dla całego Izraela”: zamiarem Ezechiasza było zjednoczyć pokolenia Królestwa Północnego z pokoleniami na Południu. Kiedy więc on przywrócił przestrzeganie święta przejścia, to pragnął i starał się,
kol. 2
aby to było dla „całego Izraela” (2Kron. 30:5, 6). W ten sposób wielkie zjednoczenie nastąpiło pomiędzy pokoleniami (wiersze 11, 18), a ręka Boża była z nimi i „dał im serce jedno” (w. 12) i była wielka radość (w. 23, 25, 26). Dawid miał podobne doświadczenie, kiedy „wszystek lud sprzeczał się z sobą we wszystkich pokoleniach Izraelskich” i kiedy „nakłonił serca wszystkich mężów Judzkich jako męża jednego” (2Sam. 19:9, 14). Był to Dawid, który napisał Psalm 133, ale uczucia w nim wyrażone dobrze pasowały do stosownych okoliczności Ezechiasza. Rosa Hormonu była w jedności z rosą Syonu – ta sama rosa zstępowała na obie góry. W ten sposób była pokazana jedność pomiędzy wszystkimi braćmi Izraela zarówno pomiędzy północnymi (góra Hermon reprezentuje dziesięć pokoleń) jak i południowymi pokoleniami (Syon przedstawia dwa pokolenia). Oto jako rzecz dobra i jako wdzięczna, gdy bracia ci mieszkali razem w jedności!

      Chociaż nie chcemy być dogmatykami na ten przedmiot, to jednak wierzymy, że te piętnaście rozważań (więcej jeszcze mogłoby być przytoczone) pokazują, iż Ezechiasz mógł być autorem niektórych lub wszystkich bezimiennych dziesięciu Pieśni Stopni, że on mógł ułożyć zbiór tych piętnastu psalmów i że niektóre z nich lub wszystkie mogą odnosić się do jego pieśni jako „moje pieśni” (w Biblii ang. u Izaj. 39:20 „pieśni moje” są podane w liczbie mnogiej, a w polskiej w liczbie poj. – przyp. tłum.). On poświęcił swoje pieśni, aby były śpiewane w „domu Jehowy”, chociaż one mogły być także śpiewane w innych okolicznościach. Chociaż Pieśni Stopni niewątpliwie przyniosły liczne błogosławieństwa dla cielesnego Izraela, to jednak przynoszą one specjalne błogosławieństwa duchowym Izraelitom. One są nie tylko proroczymi, ale także ich symbolika jest bardzo znamienna. One są bardzo pocieszające i zachęcające dla ludu Bożego jako całości i dla jednostek. „Idź w górę duszo moja!” musi być w sercach wszystkich, którzy chcą wejść w pełnię błogosławieństw wypływających z tych psalmów. One są drabiną Jakuba, której podstawa opiera się na ziemi a jej wierzch sięga do „niebiańskiego Jeruzalemu”.

kol. 1

PYTANIA I ODPOWIEDZI

      Pytanie: Czy bracia będący w Prawdzie Epifanii powinni brać udział w ruchu, który pragnie połączyć wszystkich podzielonych braci w Prawdzie?

kol. 2

      Odpowiedź: Już od kilku lat jest prowadzony ruch między niektórymi Lewitami, pracującymi nad połączeniem ludu w Prawdzie, który jest podzielony na grupy,

poprzednia strona – następna strona