Teraźniejsza Prawda nr 255-256 – 1971 – str. 42
teraz naszej uwagi — ta, która miała miejsce dziesiątego dnia piątego miesiąca. W typie Babilończycy rozpoczęli niszczenie miasta i świątyni w dniu, w którym dziwnym zbiegiem okoliczności w 70 R.P. Rzymianie zniszczyli świątynię w Jerozolimie. Dokładnie 2520 lat po dniu, w którym Babilończycy rozpoczęli niszczenie miasta i świątyni, przypadał dzień 31 lipca od godz. 18-tej do l sierpnia godz. 18-tej 1914 r. W tym dniu Kaizer, działając pod kontrola Szatana, wypowiedział wojnę Rosji zmieniając tym samym lokalna wojnę między Austrią i Serbią w Wojnę Światową, która rozpoczęła niszczenie pozafiguralnej Jerozolimy, chrześcijaństwa. Rozpoczęcie niszczenia świątyni odpowiada rozpoczęciu niszczenia nominalnego Kościoła, który tak jak władze cywilne w liczbie, prestiżu i wpływie został osłabiony przez Wojnę Światową i dalej bywa osłabiany.
Następnym wydarzeniem podanym w typie Jer. 52:15, 26, 27, 30) było wyprowadzenie więźniów dwudziestego trzeciego dnia piątego miesiąca, właśnie w dwa tygodnie po rozpoczęciu palenia miasta i świątyni. Jaka data temu odpowiada? Datą tą dokładnie po 2520 latach był dzień 13 sierpnia od godz. 18-tej do 14 sierpnia godz. 18-tej 1914 roku. Jakie wydarzenie tego dnia odpowiada, wyprowadzeniu Izraelitów do niewoli? Odpowiadamy: ostateczna decyzja cara ponownego połączenia trzech podzielonych części Polski i udzielenia jej autonomii była w tym dniu ograniczona do napisania i podpisania, a następnego dnia uroczyście ogłoszona całemu polskiemu narodowi. Poniższe rozważanie wyjaśnia tę sprawę. Chrześcijaństwo zawsze preferowało autokrację w swoim imperium a do demokracji i własnych ograniczeń skłaniało się tylko pod przymusem. Rosja posiadała najbardziej autokratyczny rząd w chrześcijaństwie i zmuszenie jej przez okoliczności do udzielenia autonomii jakiejkolwiek części jej imperium oznaczało popadniecie w wielkie ograniczenie, symboliczną niewolę. I od tego czasu obie strony stale udzielały swoim poddanym więcej wolności celem zdobycia ich poparcia. Tak więc autokratyczne chrześcijaństwo mniej lub więcej popadało w ograniczenie, symboliczną niewolę. W łączności z tym pamiętajmy, że wszystkie te równoległe czasy i wydarzenia przedstawiają początki a nie zakończenie pozaobrazów.
Przedostatnia data rozważana w tej łączności dotyczy pierwszego dnia siódmego miesiąca, jedenastego roku panowania Sedekiasza. Wydarzeniami, które miały miejsce w pierwszym dniu siódmego miesiąca były: przybycie Sedekiasza do Ryblaty i zabicie Godoliasza w Masfie. Jaka data po 2520 latach odpowiadała
kol. 2
dokładnie pierwszemu dniu siódmego miesiąca? Był to 19 wrzesień od godz. 18-tej do 20 września godz. 18-tej 1914 r. ponieważ nów księżyca nad Jerozolimą ukazał się dla siódmego miesiąca 19 września o godz. 23.54. Dzień ten był ósmym dniem walki nad rzeką Aisne. Podczas tych ośmiu dni alianci na froncie zachodnim atakowali fortyfikacje niemieckie z większą gwałtownością i większymi stratami. Po ośmiodniowym ataku uważali możliwość wyparcia Niemców za niemal beznadziejną i postanowili walczyć tylko jeszcze jeden dzień. Na wypadek niepowodzenia w tym dniu postanowili wznieść okopy naprzeciwko niemieckich okopów. Decyzja ta doprowadziła chrześcijaństwo do miejsca poza obrazowej Ryblaty, gdzie miał się odbyć ostateczny sąd, przeciwko jego dzierżawie mocy, ponieważ z tym dniem ona wygasła. Przypadkowo ono też zamordowało partię (Godoliasza), która domagała się prowadzenia wojny poprzednimi metodami. Pamiętajmy, że przez wojnę w okopach definitywnie zadecydowana i wchodząca w następny dzień, chrześcijaństwo, którego dzierżawa władzy wówczas skończyła się, zostało wprowadzone w początek „procesu eksmisji”, który będzie trwał czterdzieści lat.
Ostatnia data dotyczy drugiego dnia siódmego miesiąca, jedenastego roku panowania Sedekiasza. W tym dniu Sedekiasz został zdetronizowany, jego synowie, szlachta i oficerowie zostali zabici w jego oczach, potem jemu oczy wyłupiono. Tymczasem Żydzi, którzy pozostali w Palestynie zostali zmuszeni do opuszczenia swoich domów, co przygotowało ich do ucieczki do Egiptu. Było to dokładnie 2520 lat później od godz. 18-tej 20 września do godz. 18-tej 21 września 1914 roku. W tym dniu załamał się atak aliantów w bitwie rad Aisne i wojna pozycyjna, warunkowo zadecydowana poprzedniego dnia, wkroczyła w stadium realizacji jako jedynie dostępna metoda odpowiadająca panującym wówczas warunkom. Decyzja ta w toku działania spowodowała w wysokim stopniu osłabienie chrześcijaństwa odejmując mu prawo do dalszego panowania w ramach Boskiej dzierżawy, niszcząc wielką reputację najwybitniejszych osobistości chrześcijaństwa i zaślepiając cywilne władze chrześcijaństwa na to co się działo w związku z wygaśnięciem jego dzierżawy władzy, stanowiącej początek jego eksmisji. Z pewnością wojna pozycyjna była postępującą eksmisją, której ostatecznym wynikiem będzie całkowite spustoszenie społecznej ziemi, ponieważ wojna pozycyjna z pewnością zapoczątkowała to spustoszenie. Albowiem przez nią narody wyczerpywały się wzajemnie słabnąc w ten sposób przygotowawczo do armagedonu,