Teraźniejsza Prawda nr 255-256 – 1971 – str. 32
IV. Od wyjścia do podziału ziemi upłynęło 46 i 1/2 roku. Omawiając ten okres słusznie powiedziałeś, że minął rok i ułamek roku od Wyjścia do powrotu szpiegów i obietnicy Pana udzielenia Kalebowi jego części, o którą Kaleb upomniał się i którą otrzymał dokładnie 45 lat po daniu obietnicy. Tym ułamkiem jest dokładnie pół roku. Zgodnie z 4Moj. 13:20 szpiedzy wyszli w czasie, gdy dojrzewały pierwsze winogrona, tj. mniej więcej na początku sierpnia. Czterdzieści dni później, gdy wracali, było około siódmego miesiąca. Przyniesienie przez nich nie tylko dojrzałych winogron, lecz także innych owoców (4Moj. 13:23-25) dowodzi, że ich powrót nastąpił jesienią. Tak więc skoro Izrael opuścił Egipt na wiosnę, to półtora roku po tym następowała jesień. Zgodnie z tym od Wyjścia aż do podziału ziemi upłynęło 46 i 1/2 roku.
OKRES SĘDZIÓW
V. Okres sędziów, 449 i 1/2 roku.
Aby przygotować sposób udowodnienia tego punktu muszę udać się do pewnego stwierdzenia zawartego w 2Tomie „Przejść Wielkiej Piramidy” gdzie jest powiedziane, że niezależnie od czasu w jakim król izraelski umierał, królowanie jego następcy zaczynano liczyć od pierwszego dnia, pierwszego miesiąca roku następnego, być może dlatego, że wprowadzenie króla na urząd było odkładane do tego czasu. Z tego powodu lata panowania różnych królów, jak podają księgi Królewskie i Kroniki wynoszą pełne lata z wyjątkiem, gdy Biblia mówi, że było inaczej. Tylko dzięki temu możemy mieć pewność w chronologii, która w czasie końca, jako część „widzenia” „wypowie… a nie skłamie”. Wynika to także z dowodu już podanego dla czasów pogan: spustoszenie ziemi i zdetronizowanie Sedekiasza. To także jest widoczne z taktu iż długość panowania każdego króla, z wyjątkiem jednego przypadku, jest podana w liczebnikach głównych, a nie w porządkowych, a korekta była dokonana tam gdzie zachodziła potrzeba, jak w przypadku Sedekiasza. Tak więc Saul, Dawid i Salomon królowali „40 lat” każdy. Nie jest powiedziane, że oni umarli w czterdziestym roku ich panowania. Wyjątek zachodzi w przypadku Azy (2Kron. 16:13), o którym jest powiedziane, że, umarł w czterdziestym pierwszym roku swego królowania. Ten wyjątek, razem z korektą dotyczącą Sedekiasza, potwierdza tę zasadę. Ty dobrze policzyłeś czterdziesty pierwszy rok jego panowania jako 41 pełnych lat, ponieważ jego następca wypełniał, ten czas, przed rozpoczęciem liczenia lat jego królowania,
kol. 2
w przeciwnym razie musielibyśmy odrzucić ten okres. Wiele chronologicznych paraleli oraz pomiarów Piramidy dowodzi, że te lata były dokładnymi latami; na podstawie przypadku Sedekiasza widzimy, że czas panowania królów rozpoczynał się zawsze pierwszego miesiąca roku, tj. wiosną w miesiącu Nisan.
To jest prawdą, ponieważ Kaleb, razem z pozostałymi Izraelitami, otrzymał swoją część ziemi jesienią, a tym samym okres sędziów nie wynosił pełnej liczby lat. Z pewnością trwał pewną liczbę lat plus pół roku. To bez wątpienia manifestuje pewne rozważanie z 1Król. 6:1 i 2Kron. 3:2. Te teksty stwierdzają, że Salomon rozpoczął budować świątynię drugiego dnia, drugiego miesiąca w czwartym roku swego panowania, tj. w miesiącu Zif. 1Król. 6:1 stwierdza też, że to miało miejsce w 580 roku po Wyjściu, tzn. wynosiło 579 pełnych lat i ułamek. Wyjście miało miejsce na wiosnę 14 dnia, pierwszego miesiąca, a w drugim dniu 580 roku od Wyjścia minęło dokładnie 579 lat i 16 dni. Poniższe wyszczególnienie wskazuje, że okres sędziów wynosił 449 i ½ roku:
| Od Wyjścia do podziału ziemi | 46 i 1/2 roku |
| Czas panowania Saula | 40 lat |
| Czas panowania Dawida | 40 lat |
| Panowanie Salomona do rozpoczęcia budowy świątyni wynosiło okres jednego miesiąca więcej niż | 3 lata |
| razem | 129 1/2 roku |
Pozostałe z 579 lat były okresem sędziów. Stosownie do tego było 449 i 1/2 roku. Ten pogląd wymaga, ażeby „hos [greckie, około] 450 lat” w Dz.Ap. 13:20 przetłumaczyć jako „około 450 lat”. To, także wydaje się być zrozumiałe.
VI. Od zakończenia Potopu do Abrahamowego Przymierza około 426 1/12 roku.
Potop rozpoczął się w jesiennej porze roku, siedemnastego dnia drugiego miesiąca i zakończył następnej jesieni, dwudziestego siódmego dnia drugiego miesiąca. Data potopu była podana zgodnie z rokiem świeckim a nie religijnym, ponieważ dopiero począwszy od Wyjścia Izrael rozpoczynał rok na wiosnę, tzn. rok religijny (2Moj. 12:2). Przymierze z Abrahamem zostało zawarte dnia 14 Nisan, a w jego 430 rocznicę Izrael został wyzwolony (2Moj. 12:40-51). W konsekwencji okres od końca potopu do Abrahamowego Przymierza nie stanowił liczby pełnych lat. Był to okres pewnej liczby lat plus pięć miesięcy. Tymczasem przez szereg lat wierzyłem, że temu okresowi brakuje około 6 miesięcy do pełnych 427 lat, rozumiejąc w tym samym czasie, że okres od Wyjścia do podziału wynosił 46 i 1/2 roku. Myślałem sobie: ułamki