Teraźniejsza Prawda nr 255-256 – 1971 – str. 31
607 r. przed Chr., także tego dowodzi. Podczas gdy wykresy Edgarów nie wykazują tych dat, cyfry i wymiary Piramidy, które oni podają w 2Tomie ich dzieła czynią to wielokrotnie. W podawanych przez nich wymiarach niejednokrotnie wykazują, w przeciwieństwie do cyfr występujących w ich wykresach, że pierwszy dzień Adamowy zaczął się 4126 i 1/4 lat przed R.P. To naturalnie daje nam datę października 4127 r. przed Chr. Licząc okres czasu od końca pierwszego Adamowego dnia (3126 i 1/4) aż do końca pierwszego cyklu obejmującego 7 czasów, dochodzimy do 606 i 1/4 lat przed R.P. l. To oczywiście stanowi październik 607 r. przed Chr. Następujące rozważania wykazują datę początku pierwszego Adamowego dnia: Jeżeli październik 1874 r. jest końcem 6000 lat panowania złego, to październik 4127 r. przed Chr. jest jego początkiem (1873 i 3/4 + 4126 i 1/4 = 6000 lat). Poza tym w swoim wykresie wykazują oni, że od końca pierwszego Adamowego dnia aż do rozpoczęcia się potopu, było 654 lata i podają właściwie 2472 rok przed Chr. jako koniec potopu, a 654 lata przed jego rozpoczęciem się koniec Adamowego dnia, który obliczają na 3126 r. przed Chr. Powinno być 3127 r. przed Chr., bo 2473 r. i 654 lata = 3127 r. W tym ustępie nie popełnili błędu wyznaczając dwa lata, zamiast jednego roku dla stanu niewinności, dzięki zastosowaniu ułamków i 3/4 i 1/4 roku, jako dwóch lat, od października l roku przed Chr. do października l R.P. Liczne pomiary jakie podają w 2Tomie ich dzieła wskazują, że upadek występuje wtedy kiedy go wykazują, np. 4126 i 1/4 lat przed R.P. stanowi październik 4127 r. przed Chr. Chronologia także wskazuje, że pierwszy dzień Adamowy rozpoczął się w październiku 4127 r. przed Chr., ponieważ 6000 lat od października 4127 r. przed Chr. doprowadza nas do października 1874 r., bo 1873 i 3/4 + 4126 i 1/4 = 6000. Stąd 6000 lat zła rozpoczęło się w październiku 4127 r. przed Chr. W tych naprawdę wspaniałych i pomocnych wykresach znajduje się kilka innych drobnych błędów. Data 4127 r. przed Chr. wypadająca jesienią jest początkiem pierwszego Adamowego dnia a 3127 r. przed Chr. końcem tego dnia. Siedem czasów rozpoczynających się wówczas zakończyłoby się w październiku 607 r. przed Chr., tak więc październik 3127 r. – 2520 = październik 607 r.
D. Sześć z siedmiu wymiarów jakie oni podają, aby udowodnić, że październik 1914 r. jest końcem czasów pogan, rozpoczynają się wcześniej niż w październiku 607 r.; one dowodzą, że październik 607 r. jest końcem pierwszego i początkiem drugiego okresu
kol. 2
2520 lat. Jeden wymiar występujący w ich dziele, a pokrywający oba cykle „siedmiu czasów”, tj. 5040 lat zaczyna się od północnego końca płyty podstawowej, jako końca Adamowego dnia i osiąga koniec wielkiej galerii, jako koniec Wysokiego Powołania. To dowodzi bardzo przekonywająco, że pierwszy cykl tych siedmiu czasów kończy się, a drugi zaczyna w październiku 607 r. przed Chr.
OKRES KRÓLÓW
III. Długość okresu królów, 512 i 1/2 roku. Komentując w II tomie fakt (Jer. 52:6-8), że Sedekiasz w rzeczywistości panował 10 lat i sześć miesięcy stwierdziłeś, iż ignorując występujący tam ułamek roku, obliczyłeś ten okres jako wynoszący 11 pełnych lat wierząc, że ułamki w chronologii neutralizują się wzajemnie. W świetle faktu, iż wskutek domysłu Józefusa wszyscy uczeni biblijni, z wyjątkiem wyższych krytyków, uznali 536 r. przed Chr., jako datę powrotu Izraela i późniejszego faktu, iż na podstawie wielu wypełnionych proroctw 1874 r. był datą powrotu naszego Pana – taki sposób obliczania części lat był z pewnością duchem prawdziwej wiary, którą ufa tam, gdzie nie może doświadczyć. Odkąd jednak, dzięki opatrzności Pańskiej, fakty historyczne przez odkrycie annałów Nabonidusa i tablic Cyrusa podały nam w łączności z Pismem Świętym 537 r. przed Chr. jako właściwa datę, uważamy za konieczne stosowanie dokładnego obliczania tych ułamków. Fakty więc wymagają, ażebyśmy okres panowania Sedekiasza obliczyli na 10 i 1/2 roku. Jego detronizacja i pustoszenie ziemi przebiegały jednocześnie tj. w siódmym miesiącu.
W dwa tygodnie (zobacz poprawione tłumaczenie Jer. 52:30 w P ’21, 88. par. 2, blisko środka drugiej kolumny) po dziesiątym dniu piątego miesiąca, gdy świątynia zaczęła płonąć i mury zostały rozwalone (Jer. 52:13, 14) – co trwało około dwóch tygodni – zaczęto 23 dnia piątego miesiąca wyprowadzać jeńców do Ryblaty (Jer. 52:15, 24-27). Marsz ten, w oparciu o okres czasu podróży Ezdrasza jako podstawy wyliczenia, trwał około pięciu miesięcy: ponieważ odległość wynosiła prawie 500 mil (ca 750 km) drogą lądową, a około 320 mil (ca 480 km) drogą powietrzną. Po przybyciu tam Sedekiasz, który panował jako wasal Nabuchodonozora, został zdetronizowany w wyniku sądu króla (Jer. 52:9-11, 24-27). Tak wiec panowanie Sedekiasza rzeczywiście trwało 10 i ½ roku. W konsekwencji okres królów trwał 512 i 1/2 lat, co jest wykazane przez dokładne obliczanie ułamków.