Teraźniejsza Prawda nr 255-256 – 1971 – str. 29
mówi nam, że w trzecim roku panowania Cyrusa, jako króla Babilonii, Daniel otrzymał objawienie zapisane w księdze Daniela w rozdziałach 10-12. Powiązanie z Dan. 1:17-21 raczej dowodzi, że Daniel pozostawał głównym doradcą monarchy babilońskiego w sprawach mądrości, zrozumienia, wizji i snów, aż do pierwszego roku Cyrusa, króla Babilonii. Dlatego koniec imperium babilońskiego i rozpoczęcie pierwszego roku panowania Cyrusa miały miejsce w tym samym roku.
B. U Daniela 11:1.2 występuje połączony dowód historyczny i biblijny. Oprócz panującego wówczas króla perskiego miało być jeszcze dodatkowo czterech królów perskich (ostatnim był Kserkses), zanim Persja miała zaatakować Grecję. Kserkses był tym, który zaatakował. Idąc wstecz śladami tych królów widzimy, że są nimi: Kserkses 485-474 r. przed Chr., Dariusz Hystaspes 521-485 r. przed Chr., Fałszywy Smerdis 522-521 r. przed Chr., Kambyzes 529-522 r. przed Chr. Cyrus według Kanonu Ptolemeusza, panował 9 lat jako król Babilonii, umarł w 529 r. przed Chr. Stosownie do tego, pierwszy rok jego panowania, jako króla Babilonii przypada na 538 r. przed Chr. Ptolemeusz podaje ten właśnie rok, jako rok upadku Babilonii i stwierdza, że Cyrus był zdobywcą Babilonii, co również potwierdza Izajasz. Daniel 5:30, 31 wykazuje, że Dariusz Med wziął (dosłownie osiągnął) królestwo tej samej nocy, podczas której Balsazar został zabity. Tak więc pierwszy rok panowania Dariusza i pierwszy rok panowania Cyrusa rozpoczął się w tym samym 538 r. przed Chr. Jednakże Dariusz rozpoczął panowanie około czterech miesięcy przed Cyrusem. Sprawdziłem tuzin encyklopedii i wszystkie, z wyjątkiem trzech, wymieniają 538 r. przed Chr., jako tę datę. Encyklopedia „Britannica” w swym nowym wydaniu podaje 539 r. jako datę upadku Babilonii i ten pogląd został przepisany w Encyklopedii Nelsona oraz w Nowej Międzynarodowej Encyklopedii. Myślę, że „539” w „Britannica” jest błędem drukarskim zamiast „538”, ponieważ w tej samej encyklopedii hasła: „Cyrus” i ,,Biblia” – chociaż napisane przez wyższych krytyków – podtrzymują dokładność Kanonu Ptolemeusza i stwierdzają, że 538 r. jest pierwszym rokiem panowania Cyrusa jako króla Babilonii. Konsultowałem się z wieloma historykami i wszyscy oni podawali 538 r. przed Chr., jako datę obalenia przez Cyrusa imperium Babilońskiego. Wszyscy autorzy nie będący wyższymi krytykami przyznają, że 538 r. jest datą upadku Babilonii. Natomiast śledząc domysł Józefusa, który rozumuje, że jeżeli jest wymieniony
kol. 2
pierwszy rok panowania Dariusza Meda to musiał on panować co najmniej i drugi rok, wyznaczyli 536 r. przed Chr., jako pierwszy rok panowania Cyrusa. W 1880 r. kiedy odkryto, a później i przetłumaczono tablice Nabonidusa, ostatniego władcy Babilonii i tablice Cyrusa upamiętniające jego zwycięstwa nad Nabonidusem i Balsazarem, uzyskano potrzebną datę, dzięki której ta trudność została pokonana a szczególnie odkąd zrewidowano te tłumaczenia w 1891 r.
To co wprowadziło w błąd pisarzy starożytności było domysłem Józefusa (który był, jak to zostało wykazane, płodnym autorem wielu historycznych błędów), jakoby Dariusz był prawdziwym królem a Cyrus jego generałem i że Dariusz to drugie imię niejakiego Synakseresa II, który według przypuszczenia Józefusa panował od 550 r. przed Chr. nad Medo-Persją, dwa lata jako król Babilonii, a dopiero po jego śmierci Cyrus objął panowanie w 536 r. przed Chr. Dalej Józefus domyśla się, że ten Synakseres, podczas całego okresu swego panowania, szukał odosobnienia, pozostawiając sprawy królestwa w rękach Cyrusa. Tym domysłom można przeciwstawić fakt, że żaden ze starożytnych historyków nie wymienia takiego króla. Od 550 r. przed Chr. Cyrus jest przedstawiony, jako jedyny król Medo-Persji. Annały Nabonidusa, obejmujące lata 554-538, wymieniają Cyrusa jako wyłącznego władcę Medo-Persji po obaleniu Astyagesa w 550 r. przed Chr. To także potwierdzają tablice Cyrusa. Ani annały, ani tablice nie wymieniają żadnego Synakseresa. Tak annały jak i tablice pozostają w harmonii z oświadczeniem Daniela i proroctwem Izajasza. Zgodnie z wymienionymi annałami i tablicami Cyrus najechał Babilonię od południa na początku 538 r. przed Chr. Jego wojska zostały podzielone na dwie armie, jedną dowodził Cyrus osobiście, zaś drugą jego główny generał Gobriasz, grecka forma dla Gabru w annałach. Na kilka lat przedtem Nabonidus swego syna Balsazara mianował wicekrólem i umieścił w Babilonie, podczas gdy Sipparę uczynił swoją stolicą. To nie zaprzecza Dan. 5:2, 11, 18 gdzie Balsazar jest nazwany synem Nabuchodonozora, ponieważ w Piśmie Świętym potomkowie wielu generacji są nazywani synami swoich dalekich przodków („Jezusie, synu Dawida”). Przeciwnie, zgodnie z Jer. 27:7 Nabuchodonozor miał mieć syna i wnuka, którzy jak on mieli panować i być niezwyciężonymi. Następnie Babilon miał upaść. Synem i wnukiem byli: Evil Merodach, wymieniony w annałach oraz Biblii i Tigla Pilesar. Synem ostatniego był Nabonidus, w czasie panowania którego upadł Babilon.