W KRZYŻU CHRYSTUSOWYM JA SIĘ CHLUBIĘ

„A kto nie bierze krzyża swego, i nie idzie za mną, nie jest mię godzien” (Mat. 10: 38)

      Jednym z najbardziej znamiennych faktów historii jest to, że większość inteligentnych ludzi w świecie – najbardziej cywilizowani, ci, którzy przyjmują „mądrość, która jest z góry” (Jak. 3:17) – uznaje za swego Wodza, Proroka, Kapłana i Króla, Tego, którego oni uważają, że był ukrzyżowany jako złoczyńca ponad 1900 lat temu! Jeszcze bardziej znamienne jest to, że doktryny ogłaszane w Jego imieniu przez Jego naśladowców kładą nacisk na fakt, iż Jego ukrzyżowanie było częścią Boskiego programu (Gal. 4:4, 5). Co więcej, że Jego ukrzyżowanie było niezbędne (Gal. 3:13), że przez „krew krzyża Jego” (Kol. 1:20), przez śmierć Ukrzyżowanego (w. 21, 22) pojednanie jest dokonane za grzechy Kościoła i za grzechy świata – ,„A On jest ubłaganiem za grzechy nasze [Kościoła]; a nie tylko za nasze; ale też za grzechy wszystkiego świata” (1Jana 2: 2).

      Widzimy więc w Boskiej opatrzności, że krzyż Chrystusowy (nie kawałki drewna, ale ofiara uczyniona na nim i przedstawiona przez krzyż) jest samym ośrodkiem wielkiego zbawienia, które Bóg przygotował dla naszego rodzaju ludzkiego, nim grzech wszedł na świat (1 Piotra 1:19, 20; Obj. 13:8) z góry wiedząc, że grzech nastąpi. Wyrokiem Bożym była śmierć (Rzym. 5:12; 6:23) i on pozostał na Adamie i na całym jego potomstwie. Nikt z potępionych nie mógł się odkupić ani też odkupić swego brata (Psalm 49:8).
kol. 2
Stąd Boskim zarządzeniem było, aby Logos (Słowo) opuścił Swój stan niebiański i stał się człowiekiem (Jan 1:1-3, 14) tak, aby mógł On, odkupić Adama i całe jego potomstwo spod przekleństwa grzechu i śmierci.

      Śmierć człowieka Chrystusa Jezusa w jakiejkolwiek formie byłaby wystarczająca do usunięcia oryginalnego wyroku i wszystkich grzechów wynikających z niego. Lecz Bogu upodobało się, aby doświadczyć wierności naszego drogiego Odkupiciela w stosunku do Siebie przez zarządzenie, by śmierć ta była szczególnie doświadczającą i tak niecną, by lojalność Jezusa przez to była szczególnie wykazana zarówno aniołom jak i ludziom oraz by Ojciec mógł być zupełnie usprawiedliwiony w nagrodzeniu Jezusa największym wywyższeniem – daleko ponad aniołów, księstwa, moce i każde imię, które jest wymawiane (Żyd. 1:3, 4; Efez. 1:21; Filip. 2:9-11) – aby wszyscy ludzie czcili Syna, tak jak czczą Ojca (Jan 5:23).

      Z tego to powodu śmierć na krzyżu była pokazana w Piśmie Świętym jako najbardziej haniebna – „Przeklęty każdy, który wisi na drzewie” (Gal. 3:13). Apostoł Paweł pokazuje tę dodatkową hańbę krzyża również w swoim opisie, jak Pan opuścił chwałę, którą miał On u Ojca, jak upokorzył się, przyjął na Siebie formę sługi i był znaleziony w kształcie człowieka – ,,I postawą znaleziony jako człowiek,

poprzednia strona – następna strona