usposobienie jest charakterem i tak je mogą nazywać.

      Pytanie: Jaka jest różnica między doskonałym ludzkim usposobieniem, jakie posiadał Adam, a jego charakterem (E. tom 15, 535)?

      Odpowiedź: Brat Johnson mówi [P ’50, 64]: „Adam był wyposażony w doskonałe ciało oraz doskonałe umysłowe, moralne i religijne władze. On jednak nie rozwinął [osiągnął] doskonałego charakteru aż do krystalizacji. Z natury posiadał doskonałe usposobienie, aczkolwiek nierozwinięte. On jeszcze nie osiągnął skrystalizowanego [niezłomnego] usposobienia. My używamy słowa „doskonałość” dla określenia czegoś bez defektu lub braku, bez wady, bez skazy. Używamy słowa „usposobienie” dla oznaczenia czyjegoś ducha, zamiłowania, skłonności, intencji. Słowo „charakter” w języku angielskim jest używane w wielu różnych znaczeniach, jak to można zauważyć w słowniku. Używamy tego słowa w znaczeniu odziedziczonego lub naturalnego usposobienia oraz dla oznaczenia skrystalizowanego [w pełni rozwiniętego lub osiągniętego i niezłomnego] usposobienia. Jezus jako dziecko posiadał z natury doskonałe dziecięce usposobienie [chociaż nierozwinięte], lecz Jego charakter nie był skrystalizowany [niezłomny], aż umarł na krzyżu (Żyd. 2:10)”.

      Brat Russell mówi [Z 5074]: „On [Adam] był stworzony z doskonałym umysłem i ciałem. Jego umysł był stworzony na wyobrażenie Boże; nie było w nim żadnej skazy, żadnego upodobania w grzechu, lecz przeciwnie on posiadał ocenę sprawiedliwości i skłonność do niej. Posiadał to wszystko co w sumie mogło stanowić dobrego człowieka, albowiem Bóg go takim uczynił. W innym znaczeniu Adam nigdy nie miał doskonałego charakteru, czyli w ogóle nie miał rozwiniętego, wypróbowanego i utwierdzonego charakteru. Bóg go doświadczył, a z powodu braku doświadczenia szybko upadł, mimo, że jego charakter był dobry, a organizm doskonały”. Ponadto stwierdził [Z 1807]: „Doskonałość istoty jest dziełem Boga, podczas gdy doskonałość charakteru jest dziełem inteligentnego stworzenia, wypracowanym w posłuszeństwie Boskiemu Prawu, pod Boskim kierownictwem i zwierzchnictwem. Adam, jako doskonała istota był niewinny, wolny i chwalebny w swojej pierwotnej piękności. W pracy budowania charakteru jednak szybko upadł i dlatego stracił swoją doskonałość”. [Przeczytaj komentarz br. Russella w Mannie z 20 stycznia].

kol. 2

      Pytanie: Jakimi byli stworzeni aniołowie odnośnie ich charakterów?

      Odpowiedź: W zakresie usposobienia aniołowie byli stworzeni na podobieństwo Adama. Niektórzy z nich rozwinęli dobre charaktery, a inni, na podobieństwo Szatana, rozwinęli złe charaktery.

      Pytanie: Czy Młodociani Godni zmartwychwstaną z doskonałymi charakterami?

      Odpowiedź: Obie klasy Godnych mają udział w lepszym zmartwychwstaniu (Żyd. 11:35). Ich zmartwychwstanie jest trzecim rodzajem zmartwychwstania do życia (Jan 5:29). W pierwszym rodzaju zmartwychwstania, tym na Boskim poziomie, uczestniczy Maluczkie Stadko, w drugim rodzaju, tym na duchowym poziomie niższym od Boskiego, uczestniczy Wielka Kompania. Godni, w tym życiu niespłodzeni z Ducha, lecz rozwinięci jako ludzkie istoty, otrzymają na początku Tysiąclecia doskonałą ludzką naturę z fizycznymi, umysłowymi, artystycznymi, moralnymi i religijnymi zdolnościami oraz stanowiska książąt na ziemi. Będzie to lepsze zmartwychwstanie, ponieważ otrzymają doskonałość władz i stanowisko książąt o 1000 lat wcześniej niż świat, który osiągnie doskonałość i stanowisko książąt przy końcu Tysiąclecia (Obj. 20:5; Ps. 107:40). Udział Godnych w zmartwychwstaniu do życia, po wyjściu z grobu (Jan 5:29), wskazuje, że będą oni posiadać doskonałe władze; gdyż zmartwychwstanie na poziomie ludzkim oznacza restytucję, doskonałość Adamową, która jednakowoż nie oznacza doskonałości charakteru, lecz doskonałość władz. Adam, posiadając doskonałe zdolności, nie rozwinął doskonałości charakteru, chociaż miał nierozwinięte doskonałe ludzkie usposobienie, jakie w zasadzie Starożytni i Młodociani Godni rozwinęli w tym życiu, doskonałą wolę – intencje ludzkiej sprawiedliwości. To, że nie będą mieli doskonale rozwiniętych charakterów jest widoczne z dwóch faktów: w obecnym życiu nie byli wystawieni na próbę życia, przeto nie rozwinęli doskonałych charakterów i dopiero przez tysiącletnią służbę Chrystusa, gdy będą na próbie życia, osiągną doskonałe charaktery „aby oni bez [niezależnie od] nas [w naszej tysiącletniej służbie dla nich] nie stali się doskonałymi” (Żyd. 11:40). Oni umarli z niedoskonałymi charakterami, a ponieważ w grobie nie ma zmiany (Kazn. 3:11), udoskonalenie ich charakterów może nastąpić dopiero, gdy powrócą z grobów z doskonałymi władzami [E. tom 15, 535, 536].

kol. 1

ZNAMIENNE PROROCTWO ABAK. 3:17-19

      W Teraźniejszych Prawdach numery: 204, 205, 209, 210 i 211 (egzemplarze tych Teraźniejszych Prawd z przyjemnością wyślemy na żądanie) dość szczegółowo przedstawiliśmy proroctwo Abakuka. Obecnie rozważymy szczegóły związane z Abak. 3:17-19.

      Ci, którzy są zaznajomieni z pismami br. Russella, wiedzą o wydatnym użytku, jaki zrobił
kol. 2
on z części tego proroctwa, jak np. użycie przez niego Abak. 2:1 na czele rysunku Planu Wieków oraz na pierwszej stronie okładki Strażnicy począwszy od roku 1895 aż do czasu jego śmierci, jak również w innych łącznościach. Niektórzy mogą przypomnieć sobie, że użył on Abak. 3:17, 18 za podstawę do artykułu „Wielkie Proroctwo Bliskie Wypełnienia”,

poprzednia strona – następna strona