Teraźniejsza Prawda nr 251 – 1970 – str. 61
to odpowiadamy przez cytatę z TP ’36, 69; „Według Amosa 9:13, oracz i ten, co tłoczy winne jagody dogonili żeńca i rozsiewającego nasienie i położyli koniec ich pracy [nasze podkreślenie]. Oracz dogonił żeńca (przeto uniemożliwił jego dalszą pracę, włączając pracowników pokłosia), a tłoczący winne jagody dogonił rozsiewającego nasienie (Małe Stadko jako strofujące świat dla grzechu, sprawiedliwości i sądu) wszędzie, skoro tylko całe Chrześcijaństwo zostało objęte Wojną Światową, a co stało się na wiosnę 1916 r.” (W polskiej T.P. jest brak kilku słów w tym odnośniku – dopisek tłum.).
Jest to w zupełnej zgodzie z myślą już wyrażoną, mianowicie, że „wrzucanie grona winnicy ziemi w prasę i tłoczenie ich w niej rozpoczęło się w r. 1914” i że prasa przedstawia cały Czas Ucisku, włączając Wojnę Światową (Fazę I). Zarówno więc żęcie (włączając pokłosie), jak i sianie nasienia z Amosa 9:13 ustało zupełnie, gdy oracz i tłoczący winne jagody dogonili żeńca i rozsiewającego nasienie w r. 1914-1916.
Na tych szpaltach (P ’56, 30-32, 69-71, 86; ’57, 9-11) zbiliśmy już całkowicie na podstawie Pisma Św., rozumu i faktów „sofizmat” nauki o panowaniu świętych – Obj. 20:4, że „ożyli i królowali z Chrystusem tysiąc lat” jakoby oznaczało to, iż „wszyscy święci żyją i panują przez całe tysiąc lat jako przez cały ten okres” i zbiliśmy wspaniałe (?) ,,nowe światło”, że „od 16 września 1914 r. całkowita liczba 144.000 członków, którzy stanowią Ciało Chrystusowe „ożyli” po raz pierwszy i że wówczas zaczęli panować w ograniczonym sensie”.
Ten, który przedstawił ten błędny „nowy pogląd” i który broni go coraz więcej odstępuje od Prawdy. Inny „nowy pogląd” przedstawiony niedawno przez niego podaje, że chociaż oracz dogonił żeńca w r. 1914, „gdy żęcie ustało, to jednak nowa praca się zaczęła – praca siania nasienia celem pozyskania Młodocianych Godnych” i że „tłoczący winne jagody” stanowi Armagieddon i Anarchię jako zarysy Czasu Ucisku, który nie dogonił rozsiewającego nasienie – „Małe Stadko w jego usiłowaniach pozyskania Młodocianych Godnych”.
W świetle poprzednich pytań i odpowiedzi jasne jest, że z powodu kilku przyczyn to „nowe światło” jest również wielce błędne:
(1) Amos 9:13 nie wyszczególnia, że rozsiewający nasienie nie zacznie swojej pracy aż po skończeniu się żęcia. Przeciwnie, oracz zajmujący tu żeńca jest równoległością na tłoczącego winne jagody, który zajmuje rozsiewającego nasienie. Przeto żeńca i rozsiewający nasienie byli dogonieni w tym samym czasie, na początku Czasu Ucisku w r. 1914-1916. Pozafiguralny Eliasz w czasie strofowania świata (Jan 16:8-11; por. z T.P. 1927, 75, par. 10, 2-ga część) omieszkał nawrócić go, dlatego przepowiedziane przekleństwo u Mal. 4:5, 6, czyli Czas Ucisku nastąpił w r. 1914-1916 i zakończył tę fazę pracy strofowania prowadzoną przez poza-figuralnego Eliasza (E. tom 17, 309, par. 9).
(2) Przedstawiając sianie nasienia z Amosa 9:13 jako „nową pracę” po zakończeniu żęcia przez oracza w r. 1914-1916 i przedstawiając
kol. 2
przyszłe zajęcie tej „nowej pracy” przez tłoczącego winne jagody, „nowy pogląd” idzie po linii starego błędu, który był zbity już dawno w odpowiedzi na pierwsze pytanie w tej serii (a która, nawiasem mówiąc, wzięta jest z P.’31, 15; to samo w T.P.’32, 47), mianowicie, że „Żniwo z Obj. 14:17-20 zaczęło się w roku 1914, po skończeniu się Żniwa z Obj. 14:14- 16”. Zachowajmy jasno to w pamięci, że nauka o dwóch następujących po sobie żniwach jest błędna (zob. P.’32, 86, 87)!
(3) Ten „nowy pogląd” sprzeciwia się faktowi, że Wojna Światowa jako faza Czasu Ucisku jest częścią prasy, w której tłoczenie winnych jagód się odbywa. Pamiętajmy, że jest to prawdą, tak jak to jest podane w P ’32, 86, 87 (por. z T. P. ’26, 35, kol. 2, par. 2; T. P. ’47, 51, kol. 2, par. 51, 52; T. P. ’60, 39, par. l; T. P. ’39, 78, kol. 2 i str. 79), iż „doświadczenia tej prasy zaczęły występować w każdym kraju Chrześcijaństwa tuż po popieczętowaniu wybranych na czołach w każdym z nich, tzn. że Wojna zaczęła dokuczać różnym krajom świata po kolei”.
(4) Ten „nowy pogląd” w zastosowaniu „rozsiewającego nasienie” do „Małego Stadka w jego usiłowaniach celem pozyskania Młodocianych Godnych” jest błędny i nie zgadza się z zastosowaniem rozsiewającego nasienie do „Małego Stadka jako strofującego świat za grzech, sprawiedliwość i sąd”, które czyni Posłannik Epifanii (zob. np. P. ’37, 182).
(5) Co więcej, w T. P. ’28, 83, kol. l, par. 2, brat Johnson cytuje Amos 9:13 i inne ustępy Pisma Św., a potem oświadcza: „Żaden z tych ustępów nie odnosi się specjalnie do takiej klasy [tzn. do Młodocianych Godnych]”. Jednak sprzeciwiający się błądziciel, który przedstawia powyżej wymieniony i wiele innych „nowych poglądów” w sprzeczności z Pismem Św. i Posłannikami Paruzji i Epifanii, twierdzi, że jest w zgodzie z nimi! Oczywiście ci, których wiara gruntuje się „na mocy Bożej” i którzy są „utwierdzeni w teraźniejszej prawdzie” (1Kor. 2:5; 2Piotra 1:12) nie będą oszukani przez takie sofizmaty i kłamstwo. P '69,77.
DUCHOWE ODRÓŻNIANIE
Pytanie: Czy Pismo Św. naucza, że wszyscy z poświęconego ludu Bożego posiadają duchowe odróżnianie?
Odpowiedź: Pismo Święte naucza, że przez wszystkie czasy Prawda na czasie jest rozpoznawana przez wszystek poświęcony lud Boży przy pomocy Pańskiego Ducha Świętego. „Tajemnica Pańska objawiona jest tym, którzy czczą go, a przymierze swoje oznajmuje im” (Psalm 25:14). W dodatku (1) do czci, prawdziwie poświęceni mają niezbędną (2) cichość (Psalm 25:9), (3) łakną i pragną sprawiedliwości (Mat. 5:6), (4) są pokorni (Mat. 11:25), (5) uczciwi, (6) dobrego serca (Łuk. 8:15) i (7) są świętobliwi (Żyd. 12:14), aby odróżnić Prawdę na czasie, przyswoić i zachować ją sobie.
W czasach Starego Testamentu Starożytni Godni – chociaż nie byli spłodzeni z Ducha – odróżniali przy pomocy pewnej miary Ducha.