i narodzeniem z Ducha może być zatrzymane przed przekroczeniem ostatniego stopnia, który daje Boską naturę. W przeciwnym razie miałby Bóg
kol. 2
w Swoim planie nieśmiertelne istoty niegodne Boskiej natury a jednak wiecznie nieśmiertelne.

kol. 1

POSELSTWO W CZASIE
WTOREGO PRZYJŚCIA NASZEGO PANA
DLA JEGO LUDU

(Dokończenie z T.P.’69,64)

      Lecz tutaj jest znów inna to jest budująca strona Jego czynności przedstawiona; ponieważ znaczy to, że Pan daje zdolność Swemu własnemu ludowi, aby mógł róść, stać się mocnym, zrównoważonym i wykrystalizowanym na podobieństwo Chrystusa. Słowo oczyści w drugim paragrafie nie sprzeciwia się temu, owszem popiera z następującego punktu widzenia: Ta część naszego budującego rozwijania charakteru, która już w nas działa, staje się w nas ośrodkiem zniszczenia naszych błędów przez to niszczące dzieło – ćwiczenie – które powiększa wzrost w charakterze (Rzym. 8:13; 12:21; Żyd. 5:14; Gal. 5:16, 17). Dlatego ta część naszego tekstu traktuje o budującym dziele naszego Pana na nasze charaktery, jako różniącym się od Jego niszczącej pracy w naszym charakterze, jak powyżej zwróciliśmy na to uwagę.

      (22) Syny Lewiego w tym tekście to Maluczkie Stadko i Wielkie Grono. To staje się jasne z typu. Synowie Lewiego byli potomkami Jakuba z jego syna Lewi. Ci zostali podzieleni przy górze Synaj na dwie klasy, na ofiarujących i na pomocników, będąc nazwani kapłanami i Lewitami. Zajęli oni miejsce pierworodnych Izraela (4Moj. 3:40-51), którzy jak nas Św. Paweł upewnia, byli typem na Kościół pierworodnych – na Maluczkie Stadko i Wielkie Grono (Żyd. 12:23; Obj. 7:1-8, 8-17). Jest także nadmienione o ich oczyszczeniu i rozwijaniu się, przedstawionym obrazowo przez roztapianie i rozwijanie złota i srebra. Gdy w symbolach biblijnych złoto zwykle wyobraża Boskość, a srebro Prawdę (1Kor. 3:12, 13), to wyjątkowo złoto jest biblijnie użyte do wyobrażenia Maluczkiego Stadka, a srebro Wielkiego Grona (2Tym. 2:20). Według tego nasz tekst uczy, że szóstą częścią misji naszego Pana do Jego własnego ludu przy Wtóre j Obecności jest rozwinięcie Maluczkiego Stadka i Wielkiego Grona w charakterze, wzroście, mocy, równowadze i krystalizacji; między innymi sposobami Pan używa ich nabyte w przeszłości przymioty w tym względzie, aby zniszczyć ich błędy (wyczyścić ich). Pan dokonywa to przez Ducha, Słowo i opatrzności Boskie. Ten tekst kładzie nacisk głównie na opatrznościowe doświadczenia, przez które Pan wyrabia właśnie charakter w Jego własności, jak np. przez straty, zawody, zwłoki, powstrzymania, odkładania, przesiewania, nasze i innych błędy, omyłki i wady, karania, potrzeby, trudności, biedę, bogactwa, smutek, chorobę, cierpienia, prześladowania itd. On także służy im do tego Słowem, w zdolnościach oświecenia, energii, wzmocnienia i oczyszczania. Pan daje im Ducha
kol. 2
w znaczeniu powiększenia go w nich. On także służy im Duchem w tym znaczeniu, że powiększa go w nich i daje im energię z tego co posiadają, w ćwiczeniu ku dobremu przeciwko złu. Przez to Pan wypełnia szóstą część misji przy Jego Wtórej Obecności, wyrażoną w słowach: „i wypoleruje [rozwinie] syny Lewiego, i przepławi je, jako złoto i jako srebro”. Ma się rozumieć, że Pan czynił podobnie przez cały Wiek tak dla trzymających jak i tracących korony; lecz ta część Jego pracy nie jest dotknięta w naszym tekście, jej pogląd jest ograniczony do opisu, krótko i pojętnie, o pracach, które miał wykonywać dla Jego własnego ludu podczas okresów Paruzji i Epifanii Jego Wtórej Obecności.

OFIARY W SPRAWIEDLIWOŚCI

      (23) Reszta trzeciego wiersza zwraca nasza uwagę na siódmą część misji naszego Pana przy Jego Wtórej Obecności słowami: „i będą ofiarować Panu dar w sprawiedliwości”, literalnie „ażeby przynosili ofiarę mięsną Jehowie w sprawiedliwości”. Ta część wiersza pokazuje jedną z przyczyn dlaczego Pan Jezus rozwija Maluczkie Stadko i Wielkie Grono w charakterze i oczyszcza ich z błędów. Między innymi rzeczami dlatego, aby uzdolnić ich do sprawiedliwego służenia Panu w głoszeniu Prawdy, mianowicie jej głębszych i pełniejszych zarysów – ofiary mięsnej. Jak już nauczyliśmy się, mokra ofiara wyobraża przedstawianie łatwiejszych Prawd Słowa, a mięsna ofiara twardsze zarysy tegoż. Prawda jest udzielana tym, którzy trzymają swe korony i utracjuszom tychże. Im mniej są oni przypodobam do charakteru naszego Pana, tym więcej jaskrawe będą ich błędy i tym mniejszą będą mieli zdolność do głoszenia Prawdy ku pomocy i tym większą będą przeszkodą do jej rozszerzania i wpływu. Oni nie mają mówić: „Czyńcie to co ja mówię, a nie co ja czynię” jak niektórzy kaznodzieje podobni cymbałowi brzmiącemu mówili. Lecz mają tak być podobni Panu, aby byli w stanie powiedzieć: „Czyńcie tak jak ja czynię i mówię”. Jedni ofiarują Panu mięsną ofiarę w niesprawiedliwości, drudzy w sprawiedliwości. Dlatego, ażeby pozaobrazowi synowie Lewiego mogli przynosić mięsną ofiarę Panu w sprawiedliwości, Pan nasz, którego pracą jako Najwyższego Kapłana jest uczynić nasze ofiary przyjemnymi, ażebyśmy byli w stanie utrzymać te ofiary we właściwej postawie, działa na nasz charakter, by go rozwinąć, wzmocnić, zrównoważyć i wykrystalizować, jak również wyczyścić go z naszych błędów. Czyni On to

poprzednia strona – następna strona