Teraźniejsza Prawda nr 245 – 1969 – str. 63
naszego Pana w Jego Wtórej Obecności, jak powyżej przedstawiliśmy. Odpowiadamy, że są tu ważne różnice: (1) Trzecia powyżej określona praca jest ograniczona do oczyszczenia umysłów Jego ludu podczas Paruzji od nabytych błędów w wielkim Babilonie, a podczas Epifanii od nabytych błędów w małym Babilonie, lecz co się tyczy pracy Pańskiej przeciwnej błędowi, to piąta praca naszego Pana nie odnosi się tylko do powyższego błędu, lecz oznacza pracę przeciw wszelkim błędom tak świeckim jak i religijnym. (2) Trzecia praca naszego Pana przy Jego Wtórej Obecności była ograniczona do błędów w umysłach Jego własnego ludu, gdy zaś Jego piąta praca Wtórej Obecności jest także dla innych. (3) Trzecia misja nie obejmuje jasne i pełne rozwinięcie świeckiej i religijnej Prawdy dla celów Paruzji i Epifanii, podczas gdy piąta obejmuje. Tak choć w pewnym ograniczonym względzie mają wspólne dzieło, to jednak w większości nie mają i dlatego można właściwie patrzeć na nie jako odrębne części misji Jego Wtórej Obecności.
(l6)Według tego w tej pracy naszego Pana – jak jest określone przez słowa „będzie siedział”, to jest urzędowo zarządzał jak np. król siedzi na swoim tronie, sędzia na ławie itd. – Pan urzędowo sprzeciwia się błędom i rozwija Prawdę. Szatan zepsuł nie tylko Prawdę religijną, którą Chrystus i Apostołowie dali pierwotnemu Kościołowi; lecz popsuł także świeckie prawdy polityczne, socjologiczne, ekonomiczne, historyczne, naukowe, filozoficzne i moralne. W każdej dziedzinie religijnej i świeckiej Prawdy wytworzył korupcję. Dlatego to uczynił, że Prawda uwalnia (Jan 8:32-36), gdy zaś błąd zniewala (Efez. 4:18; 2Kor. 4:4); dlatego Prawda jest mu nieprzyjacielska a błąd usłużny do zniewolenia ludzkości pod jego moc. Lecz Jezus powrócił na to, aby uwolnić Kościół i świat od wpływu Szatana. Dlatego widzi On potrzebę podkopywania świeckich i religijnych błędów, które dają Szatanowi taki wpływ i rozwinięcia świeckich prawd jako pokarmu na czas słuszny, które w różny sposób udziela Kościołowi i światu. Podczas Paruzji Pan atakował głównie, chociaż nie wyłącznie, błędy przeważające w świecie religijnym, przez pisma „onego Sługi”, którego religijne zbijające myśli były badane i rozszerzane przez innych. Gdy patrzymy do tomów, broszurek, Strażnic, kazań, gazetek itd. dowiadujemy się, że zawiera się w nich bardzo wiele zbijających rzeczy. Z tej przyczyny tomy są symbolizowane przez czasze, literalne misy, w Obj. 15; 16 roz. Jeżeli teraz teraźniejsza Strażnica twierdzi, że nie zajmuje się sporami i krytyką (to pisze przeciw poglądom brata Russella, lecz „roztropnie” unika sporu z naszymi odpowiedziami na takie ataki, a jej wydawcy z różnych doświadczeń dowiedzieli się, że nie są w stanie odpowiedzieć na nasze odpieranie ich ataków) nieświadomie ogłasza Kościołowi i światu, że Pan obecnie nie używa jej więcej jako Jego czynnika do oczyszczania, jak to jest nadmienione odnośnie
kol. 2
trzeciej i piątej pracy w Jego Wtórej Obecności. To samo stosuje się do P.B.I. Zwiastuna i polskiej „Straży”, które postępują podobnie.
ATAKOWANIE ŚWIECKICH BŁĘDÓW
(17) Tak samo Pan nasz atakował świeckie błędy, które Szatan rozszerzył. Przeciwko jego politycznym, socjologicznym, ekonomicznym, historycznym, naukowym, filozoficznym i moralnym błędom, Pan nie tylko używał religijnych Prawd, mianowicie przez pisma „onego Sługi”, lecz wzbudził także mnóstwo szczególnie świeckich pisarzy, mówców i innych w politycznych, socjologicznych, ekonomicznych, historycznych, naukowych, filozoficznych i moralnych kołach, którzy podczas Paruzji wielce podkopali te błędy. Tak więc zgniły fundament i struktura szatańskiego królestwa były podczas Parusji jako takie bezmiłosiernie wyjaśnione. Wynikiem tego było, że w miarę jak ludzie stawali się coraz to więcej na te przedmioty oświeceni, to dla Szatana było coraz trudniej trzymać ich w poddaństwie. Tak więc przez książki, broszurki, traktaty, magazyny, gazety i wykłady, debaty, konwersacyjne dyskusje i inne agitacje, były atakowane i obalane błędy Szatana w religijnych i świeckich oddziałach podczas Parusji i tym sposobem władza Szatana była obalana a zwiększała się wolność ludzkości. Były to ataki przeciwko takim błędom jak np. o Boskim prawie królów, kleru i arystokracji, przeciwko przytomności umarłych, wiecznym mękom itd., itd. Te wyjawienia związały właśnie Szatana do tego stopnia, że został zmuszony do wzniecenia Wojny Światowej nie wiedząc, że ta osłabi jego królestwo, ażeby zapobiec rewolucji, której się bał, że mogłaby jego królestwo całkiem obalić, dlatego – jak myślał – wybrał mniejsze zło. Lecz Pan, który chwyta mądrych w chytrości ich, uchwycił Szatana z powodu wojny, o której Szatan myślał, że zapobiegnie ruinie jego królestwa, lecz zamiast tego jeszcze więcej utorowała ona drogę do prędszej, zupełniejszej i pewnej ruiny.
(18) Podczas Epifanii Pan także obala świeckie i religijne błędy, dawniejsze i teraźniejsze. W zbijaniu religijnych błędów w Epifanii Pan głównie, lecz nie wyłącznie używa pism „wiernego sługi” i Posłańca Epifanii (5Moj. 32:30, 31; porównaj z Psalm 91:7). Z tej też przyczyny „Teraźniejsza Prawda i Zwiastun Chrystusowej Epifanii” zawiera w sobie tak wiele zbijających rzeczy. Użytki, jakie Pan wyprowadził z pism kontrowersyjnych powinny być dla nas przestrogą, abyśmy takimi zestawieniami jakie podają wydawcy Strażnicy i P.B.I. nie byli zwiedzeni, to jest jak oni podają, „aby nie zajmować się kontrowersją”, tak jakby to było złem i dlatego aby unikać wszelkich podobnych kontrowersji; lecz wiemy, że takie zestawienia i skutki są wysiłkiem złudzenia, a wysiłek tego złudzenia jest widocznie w celach Szatana i w jego interesach i zapewne sprzeciwia się Boskiemu zamiarowi w obaleniu religijnych błędów przez