Teraźniejsza Prawda nr 243-244 – 1969 – str. 45
błędu. Prawdziwie takie były nasze doświadczenia w Paruzji.
(10) W Epifanii znajdują się trzy miniaturowe Wieki Ewangelii; jeden z nich ma tyle dni, ile było lat w Wieku Ewangelii. Ten jeden możemy nazwać małym miniaturowym Wiekiem Ewangelii, a drugi większym miniaturowym Wiekiem Ewangelii. Ostatni z nich rozpoczynający się w roku 1918 trwa do około roku 1938, a trzeci największy miniaturowy Wiek Ewangelii jest od roku 1914 do roku 1954. Pierwszy był poświęcony objawieniu trzech głównych lewickich podziałów w ich ośmiu mniejszych podziałach pod dowództwem złych Lewitów. On zaczął się w roku 1915 i zakończył w roku 1920. W mniejszym miniaturowym Wieku Ewangelii nominalny Kościół zmieszał pewne prawdziwe nauki i dobre zarządzenia z pewnymi błędami i złymi zarządzeniami, i dlatego w lewickich kręgach mniej lub więcej znajdowała się symboliczna ruda w kapłańskich umysłach. W obecności naszego Pana w małym miniaturowym Wieku Ewangelii, która wydarzyła się na początku lata w roku 1920, znalazła się mała symboliczna grudka kwasu w miniaturze i nastały próbne warunki podobne do wspomnianych powyżej w łączności z Parusją, które Pan zastosował aby wypalić pewne błędy doktryn i zarządzeń w umysłach tych, którzy przychodzili do Prawdy Epifanii a które otrzymali w ruchach lewickich. Tak samo stosownie do próbnych doświadczeń między Żniwami z punktu widzenia większego Wieku Ewangelii w miniaturze, od 1918 roku bracia przychodzący do Prawdy Epifanii musieli przechodzić symboliczny proces w próbach oczyszczania rudy srebra, podobnie do powyżej nadmienionych, przez co żużel błędu został wypalony i odrzucony z ich umysłów od srebra Prawdy, a ta mieszanina powstała z nominalnego Kościoła w większym Wieku Ewangelii w miniaturze. Ten oczyszczający proces potrwa przez cały większy Wiek Ewangelii w miniaturze, dochodząc do końca w jego okresie Żniwa, gdy Pan uczyni dla ludu Bożego w grupach lewickich na małą skalę to, co uczynił na większą skalę od 1874 do 1914 jako ogień oczyszczający. Największy miniaturowy Wiek Ewangelii ma dokonać podobną oczyszczającą pracę w umysłach Lewitów, którzy pozostają w Babilonie do jego upadku. Lecz celem tych doświadczeń oczyszczającego ognia jest, aby wypalić żużel błędu od srebra Prawdy w umysłach kapłanów i Lewitów Bożych w Epifanii. I to czyszczenie jest właśnie trzecią częścią misji naszego Pana w Jego Wtórej Obecności do Jego własnego ludu. Ten proces postępuje wśród ludu Bożego już od roku 1874.
(11) Czwarta część misji naszego Pana w Jego Wtórej obecności jest podana w następujących słowach: „i jako mydło blecharzów” — czyli ług według tłumaczenia ang. Biblii Revised Version. Przeciętny czytelnik Biblii nie widzi różnicy między tym a poprzednim wyrażeniem, lecz biblijne symbole jasno wykazują różnicę. Gdy poprzednie wyrażenie odnosi się
kol. 2
do czynności naszego Pana w oczyszczaniu naszych umysłów z błędu, to wyrażenie to odnosi się do tego, że Pan oczyści nas z naszych przewinień i słabości. To stanie się jasne gdy zastanowimy się nad symbolami, które znajdują się pod tymi słowami. Blecharze w Izraelu czyścili w trojaki sposób pobrudzone i splamione szaty: (1) prali, (2) kurczyli i (3) bielili je. W tym tekście jest wzmianka tylko odnośnie pierwszej z tych trzech części pracy blecharza. Przy praniu pobrudzonych szat blecharz używał mydła lub ługu do usunięcia tłustego brudu. Niektóre plamy puszczały łatwo przez tarcie, a niektóre nie tak łatwo. Niektóre były wyczyszczone bez uszkodzenia szaty; w innych przypadkach szaty stały się cienkimi w miejscach, gdzie były plamy, a w niektórych plamy nie mogły być wytarte bez podziurawienia szaty. Następujące wytłumaczenie tych symboli przyczyni się do wyjaśnienia tej części naszego tekstu. W symbolach Biblii woda jest użyta do wyobrażenia Słowa Bożego specjalnie w jego efektach w karmieniu, gaszeniu pragnienia i oczyszczaniu (5Moj. 32:2; Ezech. 36:25; Jan 4:10—14; 15:3); szaty są użyte do wyobrażenia naszych charakterystyk i charakterów (Kol. 3:10—12; 1Piotra 5:5; Obj. 16:15); czyste białe szaty wyobrażają dobre charakterystyki i charaktery (Obj. 19:8; 3:4, 5); pokalane i splamione szaty wyobrażają charakterystyki i charaktery zbrudzone przez błędy i grzechy (2Kor. 7:1; Judy 23; Jak. 1:27; Efez. 5:27). Krew Jezusa oczyszcza nas od przekleństwa tych grzechów i błędów (1Jana 1:7; Obj. 1:5); a Słowo Boże przez jego moc omywa nas na czysto (Efez. 5:26; Żyd. 10:22; 4Moj. 8:7). Blecharz oczyszczający zbrudzone szaty w wodzie z brudu i plam wyobraża Pana i Słowo Boże, które myje i oczyszcza nasze charakterystyki i charaktery z grzechów i błędów. Mydło i ług, które blecharz używał, stosownie wyobrażają łagodne i srogie czynniki zrządzone przez Opatrzność Boską, połączone z Jego Słowem, które oczyszczają szaty nasze z ich brudu i plam. Niektóre nasze brudy i plamy nie mogą przez samą wodę Prawdy być wyczyszczone. Dlatego czasami łagodne, a czasami srogie cierpienia są z Jego Opatrzności dodawane. Te oczyszczają wiernych z plam bez względu czy je można łatwo lub trudno usunąć. Ci, którzy w pewnej mierze są niewiernymi, przechodzą znaczne tarcie ich charakterów i charakterystyk, nim plamy są wydobyte; a u zupełnie niewiernych te symboliczne plamy nie mogą być wcale wymyte, lecz przez proces tarcia przychodzi szkoda na ich symboliczne szaty, tak nierozłącznymi od ich charakterów stały się ich plamy. (12) Patrząc wstecz na całą Paruzję i na minione 16 lat Epifanii [pisane w roku 1930] widzimy, że Pan nasz był jako mydło i ług blecharzów. Dla wszystkiego ludu w Prawdzie Pan zastosował w obu okresach czasu oczyszczające Słowo, podtrzymywane mniejszymi lub większymi opatrznościowymi doświadczeniami, aby oczyścić ich splamione i zbrudzone szaty. Wszystką potrzebną Prawdę dał im Pan, aby przez nią mogli uznać nieczystość tych plam.