NASZ TEKST GODŁA NA ROK 1969

„Postępujcie… aby Bogu się podobać” (1Tes. 4:1).

      Nasze teksty na trzy ostatnie lata podkreślały obfite błogosławieństwa, które otrzymaliśmy i które będziemy nadal otrzymywali od Boga przez naszego Pana i Zbawiciela Jezusa Chrystusa, jeżeli pozostaniemy wierni. Wierzymy, że jako tekst godła na rok 1969 będzie korzystną rzeczą dla nas, gdy użyjemy słowa Apostoła powyżej zacytowane, a które szczególnie podkreślają naszą odpowiedź na otrzymane obfite błogosławieństwa — co powinniśmy czynić nawzajem aby wyrazić naszą ocenę. Dając tę odpowiedź powinniśmy tak postępować — obrać taką drogę postępowania — aby Bóg był z nas zadowolony i aby nie uważał, że Jego obfite błogosławieństwa nam udzielone i Jego praca miłości w nas nie były na próżno, bez dobrych wyników. Apostoł wyjaśnia dalej w kontekście (w. 3), mówiąc, że „ta jest wola Boża [względem was], to jest poświęcenie wasze”. Jezus również nas zachęca do tego samego, mówiąc (Jan 15:8), że „w tym będzie uwielbiony Ojciec mój, kiedy obfity owoc przyniesiecie, a będziecie moimi uczniami”. Apostoł więc prosi i napomina braci, że „jakoście przyjęli od nas, jakobyście sobie mieli postępować i Bogu się podobać, abyście tym więcej obfitowali”.

      Postępowanie nasuwa myśl czynienia postępu w pewnym kierunku. Przeto postępowanie oznacza czyjeś prowadzenie się, a to obejmuje motywy, myśli, słowa i czyny. Ono może być
kol. 2
dobre lub złe, zależnie od obranego kierunku. Zatem postępowanie chrześcijanina byłoby kierunkiem postępowania śladami Jezusa Chrystusa w codziennym czynieniu woli Bożej. Jezus zachęcał ludzi, aby stali się Jego uczniami i aby wzięli swój krzyż i naśladowali Go (Mat. 4:19; 9:9; 16:24; Łuk. 14:27 itd.). Apostoł Paweł mówi: „w nim chodźcie” (Koi. 2:6). Zaś Apostoł Piotr mówi, że Jezus pozostawił nam „przykład, abyśmy naśladowali stóp Jego” (1Piotra 2:21).

      Apostoł Jan oświadcza: „Kto mówi, że w nim [Chrystusie] mieszka, powinien jako on chodził, i sam także chodzić” (1Jana 2:6). Zauważcie także 2Jana 4: „Uradowałem się bardzo, żem znalazł niektóre z dziatek twoich chodzących w prawdzie, jakośmy przykazanie wzięli od Ojca” (por. w. 6). Apostoł adresując 2 list Jana do „wybranej pani”, widocznie w ten sposób oznaczył lokalny zbór, do którego pisał, a do indywidualnych członków zgromadzenia odnosi się jako do „dziatek jej, które ja miłuję w prawdzie”. Przeto Apostoł widocznie odnosił się raczej do dorosłych a nie do małych dzieci, tak jak w 1 liście Jana 3: 18 ma on na myśli dorosłych, gdy mówi: „moje drogie dziatki” (lub umiłowani), zwrot czułości i napomina ich do „nie miłowania słowem ani językiem [jedynie wyznając miłość], ale [do miłowania] uczynkiem i prawdą”.

poprzednia strona – następna strona