Teraźniejsza Prawda nr 240-241 – 1968 – str. 78
z którego sprzęty były wykute i wyroby garncarskie”. One są dowodami cywilizacji istniejącej przed naniesieniem warstwy gliny. Ta warstwa czystej gliny naniesionej przez wodę zupełnie niepodobna do górnych warstw i nie zawierająca w sobie soli, która nagle zaczęła się i tak samo skończyła się — grzebiąc pod sobą poprzednią cywilizację, z której znaleziono statuy, połamaną ceramikę i mnóstwo kości — była prawdopodobnie niczym innym jak gliną naniesioną przez wody potopu Noego.
Sir Leonard Woolley odkopał również wielkie cmentarzysko, zawierające dowody, które wskazują na gwałtowną śmierć. Na tym cmentarzu znaleziono wiele pięknych egzemplarzy nakryć głowy, naszyjników, grzebieni itp. rzeczy używanych przez kobiety około 3500 lat przed Chr. zgodnie z jego obliczeniem. Odkrycie kultury i pism właśnie z czasów przedpotopowych zrewolucjonizowało sposób myślenia wielu i przyczyniło się wielce do obalenia błędów Szatana pod względem Ewolucji i bezbożnego ,,Wyższego Krytycyzmu”. ,,Wyżsi Krytycy” i tak zwani niesłusznie uczeni zmuszeni byli do haniebnej ucieczki gdy stanęli w obliczu jawnych dowodów odkopanych przez archeologów. Tym sposobem Słowo Boże jest potwierdzone i obronione, a dzikie domysły i niedorzeczne teorie oponentów Pisma Św. potępione. Naprawdę w dniu Wtórego Przyjścia Naszego Pana wiele dowodów wyszło i wychodzi na jaw, dając świadectwo o natchnieniu Biblii, Słowa Bożego (zobacz np. E. tom 12, roz. VI). W tym świadczeniu archeologia odegrała ważną rolę (E. tom 12, 639, 645-656, 714-716). Zwoje Pisma Św. znalezione przy Morzu Martwym są stosunkowo niedawnym dowodem pod tym samym względem. Szatan jest coraz bardziej wiązany i coraz więcej powstrzymywany od zwodzenia ludzi. Coraz mniej trzeba chodzić według wiary, a coraz więcej ludzie mogą chodzić według widzenia.
METODY STOSOWANE W STAROŻYTNYM PIŚMIE
Odkrycia archeologiczne pokazują, że starożytne dokumenty rodowodów, historii, itd. były pisane na tabliczkach kamiennych lub glinianych przed czasem Mojżesza i w wielu wypadkach po tym czasie. Hebrajski czasownik Kathab zwykle tłumaczony na słowo pisać początkowo oznacza wycinać lub rzeźbić (wyryć). Tablice kamienne były zapisywane za pomocą nacinania lub rzeźbienia na nich znaków; np. za czasów Mojżesza Dziesięć Przykazań były „napisane [hebrajskie słowo kathab]”, tzn. wycięte lub wyrzeźbione na tablicach kamiennych — „napisane po obu stronach” (2Moj. 32:15, 16). Tabliczki gliniane były zapisywane rylcem, którego jeden koniec był kształtu trójkątnego przez co robił on w miękkiej glinie znaki klinowej formy pisma klinowego. Po stwardnieniu gliny tabliczka taka stawała się po kamieniu być może najbardziej niezniszczalnym materiałem do pisania znanym człowiekowi w owych czasach.
kol. 2
Kamienne lub gliniane tabliczki, rozumie się nie mogły być zszywane razem, celem tworzenia kolejności lub serii, jak to jest w wypadku książki składającej się ze stronic papierowych. Dlatego tam, gdzie zapisek wymagał więcej aniżeli jednej tabliczki, odpowiednia kolejność tabliczek była wskazywana przez numerowanie, przez powtórzenie tytułu lub pierwszych słów pierwszej tabliczki na każdej następnej, przez powtórzenie kilku słów dolnej części tabliczki u góry tabliczki następnej, itd. Czasami zakończenie a nie początek tabliczki lub serii tabliczek zawierało wyszczególnienie takie, jak nazwisko pisarza, datę, zawartość lub opis dokumentu.
Właściciel lub jego pisarz zazwyczaj odciskał swoją specjalnie wyrzeźbioną pieczęć na swoim ważnym dokumencie spisanym na tabliczce glinianej. U Ijoba 38:14 (przekład A. R. V.) znajdujemy odnośnik do używania pieczęci: „Aby się odmieniła jako glina, do której pieczęć przykładają”. Judas posiadał swoją pieczęć (1Moj. 38:18), a Faraon powierzył swój urzędowy sygnet Józefowi (1Moj. 41:42). W Ur Sir Leonard Woolley odkopał pieczęć, która widocznie należała do ludzi przedpotopowych.
Archeolodzy więc odkryli wiele ważnych dowodów dotyczących czasu, w którym żyli ludzie wspomniani w 1Księdze Mojżeszowej, potwierdzając w ten sposób przez Biblię wskazany fakt że ludzie już przed potopem posiadali wysoki poziom cywilizacji, i że ona również obejmowała znaczną znajomość sztuki pisania i przechowywania zapisków. Rzecz więc oczywista, że osobistości z owych czasów biblijnych znały pismo i przechowywały spisane rodowody i inne zapiski. To przyprowadza nas do rozważenia godnej uwagi prawdy, którą w tym związku Pan wyjaśnił nam. Można by ją w krótkości wyrazić w następujący sposób: Mojżesz podczas pisania Księgi Rodzaju pod Boskim natchnieniem użył widocznie jako źródła informacyjnego zapisków genealogicznych i historycznych, które były już poprzednio napisane na tablicach pismem starożytnym, starannie przechowane i z czasem jemu przekazane. Księga Rodzaju jasno pokazuje różne zbiory takich zapisków. Ci, którzy pisali je byli zazwyczaj gruntownie zapoznani z tymi rzeczami, a ich nazwiska były zazwyczaj umieszczone pod zapiskami przez nich sporządzonymi.
WYRAZ PRZEWODNI UTOŻSAMIAJĄCY „TOLEDOTH”
W Księdze Rodzaju znajduje się ważne powtarzające się wyrażenie, którym ta księga logicznie dzieli się na sekcje i które zaznacza te różne serie dokumentów genealogicznych i historycznych. Tym wyrażeniem przewodnim jest: „Teć są rodzaje …”. To wyrażenie znajdujemy zapisane jedenaście razy w Księdze Rodzaju: w 1Moj. 2:4; 5:1; 6:9; 10:1; 11:10; 11:27; 25:12; 25:19; 36:1; 36:9; 37:2.