w F 737, 693-696; P ’42, 180-187; T. P. ’67, 7-12. Niekiedy ci, którzy najbardziej potrzebują ostrzeżenia, są pierwszymi do obrażenia się. Zdajemy sobie sprawę, że wielu z naszych czytelników może nie być w stanie z różnych powodów uczynić starannego wyboru pokarmów, które przygotowywują i jedzą. Na przykład, siostra może mieć męża niewierzącego, który – po poinformowaniu go o tym artykule, a może po przeczytaniu go – nadal chce jeść wieprzowinę i inne mięsa nieczyste.
kol. 2
W takich wypadkach siostra nie powinna odmówić przygotowania mu takiego mięsa, ale powinna być szczególnie ostrożna w dopilnowaniu np., aby wieprzowina i wyroby wieprzowe były starannie pieczone. Ufamy, że nasi czytelnicy starannie zastanowią się i to z modlitwą nad tym, co napisano na powyższy temat, używając ducha mocy, miłości i zdrowego rozsądku. Ponieważ napisano to tylko w duchu braterskiej miłości i na ich korzyść w Panu.

kol. 1

KSIĘGA RODZAJU – BOSKIE OBJAWIENIE

(Ciąg dalszy z T. P. ’68, 62)

      (2) Opis Księgi Rodzaju o życiu Józefa, śmierci i balsamowaniu jego ciała, który prowadzi do 2Księgi Mojżeszowej i ją wprowadza, zawiera tyle czysto egipskich słów i wyrażeń oraz pokazuje taką wiedzę egipskich obyczajów (zob. np. 1Moj. 43:32; 50:2,3,26), że jej wydanie musiało być dokonane przez kogoś, kto był wyuczony „we wszelkiej mądrości egipskiej” (Dz.Ap. 7:22).

      (3) Dowody jedności planu i celu w Księdze Rodzaju świadczą o skończonym dziele jednej ręki.

      (4) Bóg nadał hebrajską nazwę Torah {Zakon, czyli Prawo) Pięcioksięgu jako pierwszemu podziałowi Pisma Świętego, włączając tym sposobem Księgę Rodzaju do pięciu ksiąg Mojżesza (Łuk. 24:44; E. Tom 12, 11, 609).

      (5) Apostoł Paweł pokazuje (Gal. 4:21, 22), że Księga Rodzaju należy do Zakonu, tak jak i pozostałe cztery księgi Mojżeszowe.

      To, że Księga Rodzaju w takim stanie jak ją otrzymaliśmy z rąk Mojżesza jako natchnioną przez Boga, jest obszernie udowodnione między innymi przez naukę Biblijnego Liczbowania, które pokazuje np., że przenika ją w całości opracowana liczbowa budowa z siódemek i że ją pięknie łączy z pozostałymi księgami Mojżesza i Biblią jako całością. (Co do więcej szczegółów o tej cudownej nauce Biblijnego Liczbowania, zob. E. tom. 12, 606-634).

ŚWIADECTWA ARCHEOLOGICZNE

      Po wypuszczeniu w obieg teorii dokumentarnej, pojawiła się inna teoria „Wyższych Krytyków”, która zakwitła w zaraniu 19 stulecia. Była ona zapoczątkowana przez niemieckiego profesora o nazwisku Wolf i twierdziła, że za czasów Mojżesza nigdzie pismo nie było jeszcze wynalezione i dlatego Mojżesz nie mógł być pisarzem Pięcioksięgu. Lecz ta teoria została całkowicie obalona przez odkrycia archeologiczne.

      Nie jest naszym celem wchodzić tutaj w szczegóły wielu cudownych odkryć, które zostały dokonane przez archeologów od roku 1874, lecz zwrócić uwagę na kilka uderzających faktów stosownych do naszej dyskusji. W roku 1872 George Smtth z Muzeum Brytyjskiego
kol. 2
po wielu wysiłkach odszyfrował starożytne pismo klinowe (o klinowej formie) i wzbudził wielkie zainteresowanie przez swoje ogłoszenie tekstu z tabliczek potopowych króla Ashurbanipala, które zostały wykopane w jego pałacu w Niniwie. Odczytanie przez niego pisma klinowego wielce pobudziło do dalszych poszukiwań i odkrycia archeologiczne zaczęły się błyskawicznie posuwać naprzód. W roku 1887 były odkryte klinowe tablice w Tel el Amarna. One składały się z listów dyplomatycznych znalezionych w archiwum Faraonów Egiptu i zawierały w sobie raporty faraonowych deputowanych w Palestynie o stanie na tym terenie w okresie Wyjścia Żydów z Egiptu i o podboju Ziemi Chananejskiej przez Jozuego.

      W roku 1888 Ameryka rozpoczęła czynne kopania w byłej Babilonii i wkrótce odkopała tysiące tabliczek. Niektóre z nich o wielkim znaczeniu pochodziły z kopca starożytnego Chalne (1Moj. 10:10). Tu właśnie znaleziono szereg tabliczek, które dają sprawę o stworzeniu, o potopie i o „dziesięciu władcach, którzy panowali przed potopem” – być może odpowiadając tym dziesięciu, którzy są wspomniani w 1Moj. 5: Adam, Set, Enos, Kenan, Mahalaleel, Jared, Enoch, Matuzalem, Lamech i Noe.

      Dopiero w roku 1922 Sir Leonard Woolley z Muzeum Brytyjskiego współdziałając z uniwersytetem Pensylwanii rozpoczął systematyczne kopanie w Ur Chaldejskim, które potwierdziło wskazany przez Biblię fakt, że za czasów Abrahama był wysoki poziom cywilizacji, a co szczególnie dotyczy nas i naszego przedmiotu odkryto fakt, że klinowe pismo było pospolicie używane już setki lat przed narodzeniem się Abrahama. Znaleziono setki tabliczek glinianych, które były napisane przed czasem Abrahama.

      W roku 1929 pracownicy Sir Leonarda Woolleya podczas kopania głębokiego dołu nagle natrafili na warstwę czystej gliny ponad 8 stóp grubości naniesionej przez wodę, o czym Woolley oświadcza: „Wtedy, tak nagle jak ta warstwa zaczęła się, tak się też skończyła i znowu znaleźliśmy się w pokładach gruzu pełnego sprzętu kamiennego i krzemienia,

poprzednia strona – następna strona