Teraźniejsza Prawda nr 237-238 1968 – str. 46
mówiąc: „Uczyniłem tak, jakoś mi rozkazał”. Tak tedy Pismo dowodzi, iż wszyscy Wybrani zostali popieczętowani na czołach swoich przed jego śmiercią.
(10) Według Uwag Bereańskich o Objawieniu 16:17 jest to Wielkie Grono, które woła: „Stało się”. Jest to pierwsze wyraźne poselstwo po wylaniu zawartości Siódmej Czaszy. Pierwszym wyraźnym poselstwem, jakie przewodnicy Towarzystwa i ich gorliwi zwolennicy dali i które było prawdziwe w odniesieniu do Maluczkiego Stadka, po rozgłoszeniu szeroko przez nich prawdziwych i uderzających cech Tomu VII było, że Wybrani znajdowali się pod wezwaniem. Chociaż zgadzamy się z ich datą odnośnie tego zdarzenia, nie sądzimy, iż mieli oni słuszność ogłaszając fakt, że należało do przeszłości. Godzi się zauważyć, że zgodnie z tym wierszem Wielkie Grono a nie Maluczkie Stadko obwieściło pierwsze o ukończeniu Wybrania Kościoła. W Present Truth nr 6, a w polskim nr 2, podaliśmy niektóre szczegóły o tym wierszu, których tutaj powtarzać nie ma potrzeby. Wystarczy nadmienić, że dany tam jest dowód, iż poselstwo: ,,Stało się” jest poselstwem Wielkiego Grona jako takiego, i że przeto zanim dało ono takie poselstwo, Wielkie Grono musiało istnieć już przez pewien czas, a zatem było czymś odrębnym od Maluczkiego Stadka, i że w następstwie tego musiało ono mieć w swoim posiadaniu pozafiguralny płaszcz już jakiś czas przed tym oznajmieniem. Lecz ponieważ płaszcz ten musiał znajdować się w posiadaniu Maluczkiego Stadka dotąd, aż ostatni członek otrzymał pieczęć na swoim czole, aby dać mu udział w ostatnim użyciu, jakie pozafiguralny Eliasz zrobił z tego płaszcza – to jest w uderzeniu Jordanu – ostatni członek „Kościoła, który jest Jego Ciałem”, otrzymał pieczęć na czole i spełniał władze tego płaszcza, zanim wyszedł on z rąk Maluczkiego Stadka i dostał się w posiadanie Wielkiego Grona. Wielkie Grono wydało oznajmienie: „Stało się” na Konwencji Wielkanocnej w Brooklynie w 1918. Przeto na pewien czas przed 26 marca 1918, całe Maluczkie Stadko było popieczętowane na czołach.
(11) Objawienie 19:1, 2 jest nowym argumentem odnoszącym się do tego punktu. Porównanie Obj. 19:1,6; 7:9 dowodzi, że Obj. 19:1-9 mówi o Wielkim Gronie, albowiem greckie wyrazy przetłumaczone na „wielki lud” w Obj. 19:1, są tymi samymi słowami, które podobnież przetłumaczone są w Obj. 7:9; 19:6. Podaliśmy już pewne szczegóły co do Obj. 19:1 w Teraźniejszej Prawdzie nr 1, począwszy od par. l na str. 20, do którego też odsyłamy drogich braci po szczegóły. Omawiany ustęp dowodzi w następujący sposób, że wszyscy Wybrani doznali już pieczętowania. Poselstwo tych wierszy (Obj. 19:1,2) jest tym, przez które uderzenie Jordanu zrobione było, rzecz, która musiała być poprzedzona otrzymaniem przez pozafiguralnego Elizeusza płaszcza i która przeto mogła nastąpić dopiero wtedy, gdy pozafiguralny Eliasz płaszcz już stracił. Zanim pozafiguralny Eliasz mógł stracić swój płaszcz,
kol. 2
musiał zrobić swój ostatni użytek z niego; a nikt nie mógł być częścią pozafiguralnego Eliasza, kto nie miał udziału w jakiejś pracy Eliasza, jako narzędzie Boże dla Nominalnego Duchowego Izraela. Przeto ostatni z klasy Eliasza musieli uczestniczyć w ostatnim użyciu tego płaszcza. Widzieliśmy już (Teraźniejsza Prawda nr 1, str. 16, par. 1 do 24), że Elizeusz uderzył Jordan – to jest dawał poselstwo Obj. 19:1, 2 – od jesieni 1917 do wiosny 1918. Przeto na jakiś czas przed jesienią 1917 pozafiguralny Eliasz stracił swój płaszcz. Skutkiem tego przed tym zajściem wszyscy Wybrani nie tylko uderzyli Jordan, lecz także przed ukończeniem tego, musieli być popieczętowani na czołach swoich – to jest żęcie musiało być ukończone.
ARMIA GEDEONA
(12) Opowiadanie o Gedeonie i jego 300 (Sędz. 6-8) jest nowym dowodem faktu, że przed jesienią 1916 wszyscy wybrani popieczętowani byli na czołach. Przypominamy sobie jak nasz drogi Pastor wyjaśniał pozafigurę tego opowiadania: Gedeonowe wezwanie pod broń oznacza nawoływanie ludu przez naszego Pana poprzez cały Wiek Ewangeliczny, aby zaciągał się do świętej wojny przeciw grzechowi, błędowi, samolubstwu i światowości; odpowiedź 32.000 wyobraża wszystkich, którzy weszli w próbne Usprawiedliwienie; 22.000 zrzekających się wojowania wyobraża tych, którzy obawiają się iść dalej aniżeli walki za sprawiedliwość przechodzone w stanie próbnego Usprawiedliwienia – to jest tych, którzy licząc koszt, obawiają się poświęcenia i wejścia w trudniejszą część wojowania; pozostałe 10.000 wyobrażają wszystkich, którzy się poświęcili; 9700, którzy przestali pić, wyobrażają tych, którzy nie są pełni miłującej gorliwości i posłuszeństwa w swoich stosunkach względem Słowa Pańskiego – to jest Wielkie Grono odrzucane od Wysokiego Powołania przez cały Wiek Ewangeliczny, przy czym odrzucenie ostatniego członka nastąpiło na jakiś czas przed jesienią 1916, lecz po 21 września 1914; 300 wyobraża samych Wybranych, lecz tylko tych z ich liczby, którzy żyli, gdy Bóg odesłał ostatniego niezadowalającego próbnego członka Chrystusa do Wielkiego Grona.
W „Foto – Dramie Stworzenia” (scenario str. 38, wydane pod koniec roku 1913) drogi nasz Pastor powiada: „Tryumf małej armii Gedeona nad wrogiem symbolizuje OSTATECZNE zwycięstwo Chrystusa i naśladowców Jego nad zastępami grzechu” – zwycięstwo przeto, które miało nastąpić później, dopiero po wydaniu „Foto-Dramy Stworzenia”. Owych 300 osiągnęło swoje zwycięstwo w dwóch bitwach (Sędz. 7:19-22; 8:10-12, 18-21). Symbolizują one dwa ostateczne zwycięstwa Maluczkiego Stadka. Pierwsza z tych bitew odpowiada pierwszemu uderzeniu Jordanu, w którym zgodnie z tą figurą, nikt z Wielkiego Grona nie miał przywileju uczestniczyć aż do ukończenia,