Teraźniejsza Prawda nr 237-238 1968 – str. 44
kiedy Ameryka niemal wypowiedziała wojnę i odtąd stale postępowała w kierunku wojny z Niemcami. Ta sama zasada stosuje się do Wybranych w innych krajach. Jedynym o odrębnym języku narodem w Europie, który nie wypowiedział wyraźnie wojny, jest Skandynawia, obejmująca rządy: Norwegii, Szwecji i Danii, które jednakowoż podzielone w sobie popierały wyraźnie i znosiły poważne straty od obydwóch stron, a przeto mogą być uważane za objęte wojną. Ponieważ wojna była wszędzie, przeto widocznie Wybrani byli wszędzie już popieczętowani zanim ostatni naród zamieszany został w wojnę, co osiągnięte zostało przez wzmożoną kampanię podwodną w roku 1917. Dlatego też ,,Wielki Ruch” („Big Drive” – uczyniony w roku 1918 przez Stowarzyszenie) zaczęty potem, nawet po wypowiedzeniu wojny przez Amerykę, nie mógł już stanowić części pracy żęcia ani pieczętowania.
SPECJALNE SŁUŻBY DLA WYBRANYCH
(3) Biblia naucza nas, że wszyscy święci, całe 144000, otrzymają zaszczyt wykonywania (duchowej) pomsty nad narodami i (duchowego) karania ludów, wiązania pętami królów i szlachty okowami oraz postępowania z nimi według prawa zapisanego (Psalm 149:5-9). To dokonane zostało od jesieni 1914 do jesieni 1916, jak wykazaliśmy już w Teraźniejszej Prawdzie (Tom 1, nr 1, str. 4 ostatni par.), do której odsyłamy naszych Czytelników po obszerniejsze omówienie tego punktu. W następstwie tego wszyscy Wybrani musieli być popieczętowani na czołach przed jesienią 1916, aby móc wziąć udział w tej pracy; dlatego żęcie musiało być wtenczas ukończone.
(4) Biblia naucza, że ostatnią pracą pozafiguralnego Eliasza względem Nominalnego Duchowego Izraela, zanim stracił płaszcz władzy, jako mówcze narzędzie Boże dla Nominalnego Duchowego Izraela, było uderzenie i rozdzielenie Jordanu (2Król. 2:8). Lecz aby być w ogóle częścią pozafiguralnego Elijasza, człowiek musiał wziąć udział w jego ostatniej pracy, jako posłańca Bożego dla Nominalnego Duchowego Izraela (bo Elijasz wyobraża Wybranych Bożych w tej roli); ponieważ wszyscy święci uczestniczyć mieli w tej pracy (Psalm 149:5-9). Ta praca uderzania ukończona została w jesieni 1916 roku, jak wykazane było w Teraźniejszej Prawdzie Tom 1, nr 1, str. 4-6. Dlatego przed jesienią roku 1916 wszyscy Wybrani popieczętowani zostali na czołach ich; praca żęcia została ukończona.
(5) Biblia naucza, że ostatnią ogólną pracą Najwyższego Kapłana Świata, przed opuszczeniem świata w jego ostatnich członkach, miało być (1) wyznanie rozmyślnych grzechów Chrześcijaństwa nad pozafiguralnym kozłem Azazela i (2) odesłanie go w ręce na to przeznaczonego człowieka (3Moj. 16:20, 21). (1) Wyznawanie tych rozmyślnych grzechów nad kozłem Azazela (Szatan używa Wielkiego Grona do swoich celów, podczas gdy Pan używa
kol. 2
do Swych celów Maluczkiego Stadka) zostało ukończone w jesieni 1916 roku. (Zob. Teraźniejszą Prawdę Tom l, nr 1, str. 5, par. 1 i str. 21 drugi paragraf). Wybrani musieli uczestniczyć w ostatniej ogólnej pracy, jaką Najwyższy Kapłan Świata wykonał za pośrednictwem swoich członków w ciele. (2) Wysłanie precz kozła Azazela miało mały początek w styczniu 1917 w Anglii, gdzie klerykalistyczne zachowanie się pewnych braci wyjawione zostało przez Pana za pośrednictwem wydawcy (br. Johnsona – przyp, red. polskiej) i innych, lecz jego wielki początek miał łączność z wyjawieniem klerykalistycznego zachowania się pewnych brytyjskich i amerykańskich braci w lecie i w jesieni 1917. Po niektóre szczegóły z 3Moj. 16:20, 22, które zamierzamy szczegółowo wyjaśnić w przyszłych numerach Teraźniejszej Prawdy, odsyłamy do tego samego powyżej wspomnianego numeru (str. 21, par. 2 do str. 22, par. 1). Praca wypuszczania kozła Azazela zaczęła się wcześnie w styczniu 1917, a przeto przed tym czasem wszyscy Wybrani musieli być zżęci, popieczętowani na swoich czołach, gdyż ostatni z Wybranych muszą mieć udział w ostatniej ogólnej pracy Najwyższego Kapłana Świata, zanim On i Jego ostatni członkowie opuszczą ziemię.
(6) Rozłączenie Eliasza i Elizeusza (2Król. 2:11-14) dowodzi, że przed tym czasem wszyscy Wybrani zostali popieczętowani na swoich czołach, ponieważ Kościół miał być skompletowany i miał spełnić swoje posłannictwo względem Nominalnego Duchowego Izraela przed rozłączeniem się Maluczkiego Stadka od Wielkiego Grona. W Teraźniejszej Prawdzie nr 1, str. 9-21 dowiedliśmy, że rozłączenie się nastąpiło, począwszy od 21 czerwca 1917. Dlatego też na pewien czas przed 21 czerwca 1917, całe Maluczkie Stadko zostało zżęte, popieczętowane na swoich czołach.
(7) Grosz z Mat. 19:27-20:16 oznacza specjalne sposobności służby, objęte w uderzeniu Jordanu, uczynionym dwa razy – fakt wskazany w przypowieści. Ponieważ Grosz dany był w dwóch częściach, oznaczających dwa uderzenia Jordanu więc: (1) Ogólnie mówiąc, ci którzy wezwani zostali w jedenastej godzinie (luty 1908 do czerwca 1911) otrzymali swój wpierw. Wyjątkowo inni oprócz nich otrzymali swój Grosz razem z nimi, lecz ponieważ liczba ich była stosunkowo mała, pominięci są w przypowieści, jako otrzymujący Grosz jednocześnie. Przypowieść bowiem traktuje tylko o rzeczach ogólnych. (2) Ogólnie mówiąc, ci którzy wezwani byli przed jedenastą godziną (wyjątki również są tak nieliczne, że zostały tutaj pominięte), otrzymali swój później. „On Sługa” od jesieni 1914 do jesieni 1916, dał pierwszej klasie specjalne sposobności służby w związku z pierwszym uderzeniem Jordanu (Mat. 20:8, 9). Pod koniec lata i z początkiem jesieni 1916 „On Sługa” przez nowe uporządkowanie pracowników w Betel i innych, przez wprowadzenie pewnych nowych postaci służby i uczynionym testamentem działającym po jego śmierci, dał drugiej klasie specjalne sposobności służby