i wypełnionym cudownymi odkryciami, wynalazkami, ulepszeniami i wygodami daleko przechodzącymi to wszystko, czym cieszył się Adam lub nawet o czym marzył.

      Jest więc wiele powodów dla wszystkiego ludu Bożego do radowania się z tego tekstu i z widoku obfitszego życia. Obyśmy wszyscy poważnie starali się przez pilne i nieznużone wysiłki zdobyć to życie i jego towarzyszące błogosławieństwa w chwalebnym Królestwie Bożym!

      Co za wspaniały tekst! Wyraża on w krótkości plan Boży odnośnie zbawienia rodzaju ludzkiego, tak wybrańców jak i nie wybranych, przez dar drogiego Syna Bożego, który przyszedł, aby złożyć z Siebie okup za wszystkich, by tym sposobem wszyscy mogli zdobyć życie. Co za radość powinna wypełniać nasze serca! Jaką powinniśmy odczuwać wdzięczność! Co za ocena wielkiej łaski Bożej,
kol. 2
czułego miłosierdzia i wiecznej prawdy! ,,Chwalcie Pana wszystkie narody! Chwalcie Go wszyscy ludzie! Albowiem rozszerzone jest nad nami miłosierdzie Jego, a prawda Pańska trwa na wieki. Halleluja” (Psalm 117).

      Modlimy się o to, abyśmy zachowali nasz tekst godła na rok 1968 w naszych sercach i umysłach w ciągu całego roku. On pozwoli nam bardziej ocenić, co Bóg i Jezus uczynili dla nas, co jeszcze czynią i uczynią nam, a także napełni on nasze serca większą miłością i poświęceniem się dla Nich, dla Ich ludu i dla Ich sprawy oraz powiększy jeszcze bardziej nasze upodobanie w czynieniu Ich woli we wszystkich rzeczach, w naszym postanowieniu prowadzenia dobrego boju wiary i trzymania się silnie tego wiecznego życia, które Oni tak łaskawie zabezpieczyli dla nas. Jako stosowną pieśń do naszego rocznego tekstu podajemy nr 28.

kol. 1

DWA DOMY ZBUDOWANE I PRÓBOWANE

(Ciąg dalszy z T. P. `67, 87)

      Nie tylko Prawda paruzyjna była ponownie przedstawiona od czasu kiedy nasz Pastor nas opuścił, ale także i nowa na czasie Prawda epifaniczna była przedstawiona, co nam również wskazują nasze przypowieści pod symbolem padającego deszczu. Co się tyczy jej literackiego wyrażenia, to stało się ono przez pisma Epifanicznego Domu Biblijnego, a to przeważnie przez niniejsze czasopismo. Przez usługiwanie onego Sługi nasz Pan dał, jako Prawdę parousyjną te nauki, które pozyskały i wyćwiczyły ostatnich członków Maluczkiego Stadka; także te nauki, które stały się fundamentem tych, co teraz ćwiczą Wielkie Grono i Młodocianych Godnych i także te, które wtedy były na czasie odnośnie usprawiedliwionych z wiary, Izraela i świata. Prawda epifaniczna składa się z takich Prawd, jakie są potrzebne Maluczkiemu Stadku, ażeby zaopatrzyć je dla jego pracy epifanicznej, takich które są potrzebne dla wyćwiczenia Wielkiego Grona i Młodocianych Godnych, i które są potrzebne do skompletowania Prawd przed—Tysiąclecia odnośnie usprawiedliwionych, Izraela i świata, a które są na czasie, ażeby je lud Boży znał podczas Epifanii. Takie Prawdy epifaniczne, rozumie się, są nowo rozwiniętymi od czasu, kiedy nasz Pastor opuścił nas i zdają się być dane od Pana przez Posłańca Epifanicznego w podobnym znaczeniu, w jakim Prawda paruzyjna była dana od Pana przez Posłańca Parusyjnego. Żaden z nich nie był źródłem tych Prawd, którym jest sam Bóg. Ich najwyższym przywilejem był urząd jako sług Bożych, Prawdy Bożej i ludu Bożego.

      (31) Samo nadmienienie tych Prawd epifanicznych nasuwa myśl o doświadczeniu, jakie one przyniosły tym dwojakim budowniczym: Ostatnie Pokrewne Czynności Eliasza i Elizeusza; Wezwania — Przesiewania — Broń ku Zabijaniu
kol. 2
(szczególnie Szóste Przesiewanie i Broń ku Zabijaniu); Towarzystwo jako Przewód; Kościół Kompletnie Zorganizowany; Czas Żęcia; Koniec Spładzania i Pieczętowania; Epifania; Kozioł Azazela; Gedeon — Figura i Pozafigura; Olsonizm; P.B.I-zm i inne izmy; Kapłani, Lewici, Izraelici — Figura i Pozafigura; Młodociani Godni; Wielkie Grono; Piramida; Rewolucjonizm; Sądzenie; Zły Sługa; Głupi i Niepożyteczny Pasterz; Typy; itd., itd. Zwłaszcza jest tak w łączności z naukami epifanicznymi odnośnie zakończenia się powołania przed śmiercią naszego Pastora i objawienia się Wielkiego Grona, jako klasy i jednostek z tej klasy. Prawda epifaniczna była bardzo bolesna, ponieważ ona wykazuje, że ofiarnicy po 16 września 1914 r. nie mogą być w Maluczkim Stadku oraz ofiarnicy przychodzący do Prawdy po Wielkanocy r. 1916, nie mogą być w Maluczkim Stadku, chociaż nawet ofiarowali się przed 16 września 1914 r. To było ciężką próbą dla wielu wiernych braci, ponieważ z nieświadomością ofiarowano im nadzieję wysokiego powołania po tej dacie. To było próbą dla tych, którzy budowali na Chrystusie jako na Piasku, po części dlatego, że ich wodzowie pragnąc naśladowców znajdują, że ofiarowanie wysokiego powołania zwabia liczby do nich, a ta Prawda udowodniona, nie zgadza się z pozyskaniem przez nich zwolenników na takiej podstawie. Inni z tych, którzy budowali na Chrystusie jako na Piasku są boleśnie doświadczeni tą nauką po części dlatego, ponieważ ona wyłącza ich z Maluczkiego Stadka i po części dlatego, ponieważ oni mają pewnych przyjaciół, których chcą widzieć w wysokim powołaniu. Lecz najwięcej doświadczające ze wszystkich Prawd epifanicznych dla obydwu klas budowniczych są te, które dowodzą, że pewne osoby są objawione, jako będące w Wielkim Gronie.

poprzednia strona – następna strona