Teraźniejsza Prawda nr 233 – 1967 – str. 54
Małego Stadka nad Starożytnymi Godnymi będzie wieczna ale choć drudzy będą niższymi od pierwszych (Żyd. 11:40), niemniej jednak będą oni wysoko wyniesieni na stanowiska jako wyraz dobrej woli i dobroczynności Jehowy.
To, co powiedzieliśmy o szczodrobliwości Bożej w stosunku do Starożytnych Godnych, stosuje się w mniejszym stopniu do Wielkiej Kompanii i Młodocianych Godnych. Wielka Kompania, składająca się z tych, którzy chybiają kwalifikacji na stanowisko Oblubienicy Chrystusowej przez omieszkanie ofiarowania się wiernie w interesach sprawy Pańskiej i przez omieszkanie rozwinięcia charakteru podobnego Chrystusowi, naturalnie uchybiają królestwa; lecz pokutując za swe postępowanie i później okazując się wiernymi, dostaną oni jako dary od Boga, stanowisko istot duchowych podporządkowanych Oblubienicy w Królestwie, stanowisko mniejsze w zaszczycie od Starożytnych Godnych jako przedstawiciele Królestwa. Będą oni szlachcicami w Królestwie i Merarytami dla Kapłanów i świata, pomagając wielkiemu Pośrednikowi, Lekarzowi, Prorokowi, Sędziemu i Rodzicom rodzaju ludzkiego na mniej zaszczytnym stanowisku służby od Starożytnych Godnych, którzy byli wierniejszymi w tym życiu od nich. Niemniej jednak ich stanowisko, natura i dzieła będą zadziwiającymi wyrazami szczodrobliwości Bożej, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że zostali oni znalezionymi na próbie niegodnymi członkostwa w Małym Stadku. Młodociani Godni, stanowiący tych, którzy poświęcili się za późno, aby mieć sposobność stanąć na próbę na stanowisko w Małym Stadku, ale będą na próbie na stanowisko niższe od Starożytnych Godnych, są obdarowywani wieloma szczodrymi darami, łaskami miłosierdzia i prawdy przez Boga, a w Tysiącleciu będzie im dany przywilej być niższego stanowiska książętami na ziemi ze wszystkimi przynależnymi przywilejami, a po Tysiącleciu będą wzbudzeni ze Starożytnymi Godnymi do natury duchowej i niebieskiej ojczyzny. W taki sposób widzimy, że Bóg był i będzie nadal nadzwyczaj szczodrobliwy w stosunku do wszystkich czterech wybranych klas Jego planu.
Szczodrobliwość Boża okazywała się także w stosunku do nie wybranego świata, podczas gdy przekleństwo spoczywało na rodzaju ludzkim, a w następnym Wieku okaże się w jaśniejszy sposób. Pamiętając, że rodzaj ludzki z wyroku Bożego przez dziedziczność po Adamie jest rodzajem skazańców osądzonych na śmierć, jesteśmy w lepszym stanie, aby rozpoznać jak szczodrobliwy jest Bóg, że wziął pod uwagę Swoją uprzejmość do skazańców. Pod pewnymi ograniczeniami dającymi się pogodzić z wykonywaniem Jego wyroku na rodzaju ludzkim, był On bardzo szczodrobliwy i dobroczynny w stosunku do rodzaju ludzkiego. Dał On im wiele błogosławieństw dla ciała, umysłu i serca. Błogosławieństwa natury do tego stopnia, do jakiego mogliby je otrzymywać, które On im hojnie zsyła; bo On to czyni, że słońce Jego wschodzi na złe i na dobre i deszcz spuszcza na sprawiedliwe i na niesprawiedliwe. Główne zło ludzkie przychodzi na rodzaj
kol. 2
ludzki przez stróża więzienia – Szatana – który samolubnie używa swego stanowiska do czynienia zła skazańcom, nad którymi panuje. Gdy weźmiemy pod uwagę błogosławieństwa fizyczne i umysłowe, jakie skazany świat otrzymał w zdrowiu, bogactwie, domu rodzinnym, społeczeństwie, państwie, finansach, przemyśle, wykształceniu, sztuce, nauce, literaturze i prawie, które wszystkie zawierają w sobie dobro, a są spowodowane przez szczodrobliwość Bożą, to musimy przyznać, że Bóg jest bardzo uczynny i dobrotliwy dla Swoich skazańców. Nigdzie nie ma równego Jemu.
Lecz Jego szczodrobliwość zjawia się w bogatszych postaciach, gdy weźmiemy pod uwagę, jak obficie On dał i da wybawienie światu z jego upadłego stanu. Jego postępowanie z wybranymi ma przygotować ich do wyswobodzenia nie wybranych! Tak wielce umiłował Bóg świat, że dał Swojego Syna, aby stał się istotą ludzką i umarł, ażeby mogli oni otrzymać żywot wieczny przez zgodzenie się z Jego warunkami. Nie tylko dał On Swojego Pierworodnego Syna – naszego Pana Jezusa – na śmierć, aby świat mógł być wybawiony ze śmierci Adamowej i w ten sposób zdobyć sposobność osiągnięcia żywota wiecznego; lecz w tym szczodrobliwym duchu poświęcił On resztę Swoich wybranych dzieci nawet na śmierć w interesach Swego planu, ażeby świat mógł otrzymać dobrodziejstwo z ich tysiącletniej służby. Ta sama szczodrobliwość przynaglała Go do przygotowania drugorzędnych wybranych – Starożytnych Godnych, Wielkiego Grona i Młodocianych Godnych. W ten sposób Boskie przygotowania administratorów Królestwa, ażeby mogli zarządzać błogosławieństwami dla całego rodzaju ludzkiego w Tysiącleciu są chwalebnym wyrazem Jego szczodrobliwości w stosunku do niego. Ta sama zaleta szczodrobliwości będzie cechować tysiącletnie czyny Boże w stosunku do świata. Danie im gruntownie mądrych, sprawiedliwych, miłujących i mocnych pomocników dla ich podniesienia jest na pewno czynem wielkiej szczodrobliwości i dobroczynności. Przebaczenie im wszystkich grzechów i niepamiętanie im ich więcej jest innym czynem tego samego rodzaju. Oddanie ich w ręce ochraniającego Pośrednika, który będzie ich osłaniał jakby tarczą w ich niedoskonałościach przed ścisłą sprawiedliwością Bożą, jest dziełem tego samego charakteru. Danie im prawdy w każdym przedmiocie jest wyrazem szczodrobliwości pierwszej klasy.
Wzbudzenie umarłego świata i postawienie go w tych samych warunkach okazuje dalej Jego szczodrobliwość. Danie im wszelkiego wstrętu do zła, a wszelkiej zachęty do dobrego jest przykładem tej szlachetnej zalety w Bogu w stosunku do świata. Gdy będą posłusznymi, to Jego uleczenie ich fizycznych, umysłowych, moralnych i religijnych słabości, wykaże w inny sposób Jego obfitującą szczodrobliwość w stosunku do nich. Wylanie Swego Ducha na wszystkich i danie go posłusznym wykaże również Jego szczodrobliwość. Pomaganie chętnym i posłusznym, aby wzrastali w łasce, znajomości i owocności w służbie przez danie im potrzebnych pomocy przez Jego Ducha, Słowo