Teraźniejsza Prawda nr 231-232 – 1967 – str. 41
urządzą podobną nagrodę dla Młodocianych Godnych w Wieku Tysiąclecia za podobną wierność Bogu (gdy udzielanie zasługi Okupu było już niedostępne dla niektórych poświęcających się i gdy ogólne wezwanie do Boskiej natury i współdziedzictwa z Chrystusem ustało, lecz zanim zastosowanie zasługi Okupu zostało uczynione i nim Królestwo Boże zostało ustanowione pomiędzy ludźmi) w warunkach panowania Szatana, grzechu i śmierci między ludźmi. Powód jest bardzo widoczny: obie klasy okazują tego samego ducha wierności wśród tych samych trudnych warunków wynikających z tego, że zasługa Okupu nie jest dostępna do użycia dla nich. Niezmienność charakteru Bożego wobec Jego przysięgi dla całej klasy wiary gwarantuje podobną nagrodę tym, którzy byli podobnie wierni w takich samych trudnych warunkach i którzy podlegali tej samej trudności – podobnie nie mieli dostępu do zasługi Okupu dla swej korzyści (1Moj. 22:16-18; Gal. 3:6-9; Rzym. 4:16).
(20) Joel 2:28 wykazuje, że miara Ducha umożliwi im otrzymanie specjalnych objawień w postaci widzeń.
(21) 2Tym. 2:20 dowodzi, że jako część czeladzi wiernych będą oni zaszczytnie użyci i że obok, zaraz po Starożytnych Godnych, będą w rodzinie Chrystusowej na ziemi.
(22) Psalm 72:3 wykazuje, że wraz z Wielkim Gronem będą oni szlachtą w Królestwie Bożym, w którym Chrystus będzie Królem. a Starożytni Godni – książętami.
(23) Izaj. 60:13 dowodzi, że jako nagrodę otrzymają udoskonalenie natury ludzkiej, czym będą brać udział w „zmartwychwstaniu sprawiedliwych” wraz z Małym Stadkiem, Wielkim Gronem i Starożytnymi Godnymi (Łuk. 14:14), a także w ,,lepszym zmartwychwstaniu” ze Starożytnymi Godnymi (Żyd. 11:35).
(24) 4Moj. 3:40-51 w porównaniu z Żyd. 12:23 (,,… i do Boga, sędziego [Nagradzającego] wszystkich [spłodzonych z Ducha] i do mężów sprawiedliwych, udoskonalonych w duchu [usposobieniu]” – popr. tłum.) dowodzi, że będą oni częścią pierworodnych Kościoła Tysiąclecia, a nie pierworodnych Wieku Ewangelii i jako tacy będą mieli zaszczyt służenia Chrystusowi i Kościołowi w sprawie rodzaju ludzkiego, będąc nauczycielami ludu, od którego będą jednak zajmowali stanowisko osobne i oddzielne.
(25) 2Król. 2:9,10 dowodzi, że jako część pozafiguralnego Elizeusza będą mieli przywilej uczestniczenia w wielu pracach restytucyjnych, ponieważ wiele rzeczy, które zrobią przed wejściem do swej nagrody, powtórzy się po _,,lepszym zmartwychwstaniu” – np. obudzenie syna Sunamitki, uzdrowienie Naamana z trądu itd. Otrzymają zatem chwalebną nagrodę Tysiąclecia.
ICH NAGRODY PO TYSIĄCLECIU
(26) Lecz pełnia ich nagrody przychodzi po Tysiącleciu, gdy wraz ze Starożytnymi Godnymi
kol. 2
zamienieni będą z istot ludzkich na istoty duchowe. Z ’13, 52, 53 dowodzi, że Starożytni Godni zostaną istotami duchowymi po swej pracy Tysiąclecia pokazując na przykład, iż są pozafiguralnymi pierworodnymi i Lewitami bez dziedzictwa w ziemi. Niektóre z tych argumentów dowodzą tego o Młodocianych Godnych tak samo, jak o Starożytnych Godnych. Upodobało się Panu, że w roku 1905 byliśmy w Domu Biblijnym w Allegheny, gdy „On Sługa” po raz pierwszy ogłosił, iż prawdopodobnie Starożytni Godni zostaną istotami duchowymi po Czasie Restytucji. Powiedział on, że miejsce położenia namiotów Kaatytów, jak i niektórych Amramitów (Mojżesz, Aaron i jego rodzina, ale nie rodzina Mojżesza – 1Kron. 23:13-15) oraz Merarytów obok Przybytku, osobno i oddzielnie od namiotów Izraela zdaje się dowodzić, że Starożytni Godni staną się istotami duchowymi po Tysiącleciu. Mając w pamięci myśl z F 152 w stosunku do Gersonitów jakoby wyobrażających „zbawiony rodzaj ludzki”, jeden z przyjaciół zapytał go, czy powód ten nie dowodzi, iż cały zbawiony świat będzie duchowy i że ziemia nie będzie wiecznym domem człowieka? Po pewnej dyskusji „On Sługa” przerwał ten temat i przez kilka lat wcale go nie wznawiał, lecz potem nauczał znowu, że Starożytni Godni będą istotami duchowymi. Po raz pierwszy w roku 1909 ukazało się w Strażnicy coś, co dawało do zrozumienia, że Starożytni Godni będą istotami duchowymi. W Z ’13, 52, 53, poczynając od 1-szej szpalty, par. 2, wypełniając obietnicę jaką dał kilka lat przedtem Kościołowi, tzn. iż da kiedyś dowody z Biblii o zmianie natury Starożytnych Godnych, podał pewną liczbę dowodów w tym przedmiocie. Odsyłamy naszych Czytelników do tej Strażnicy (ang.) prosząc, aby – jeśli ją posiadają – przeczytali w niej artykuł, o którym wzmiankujemy zanim pójdą dalej z niniejszym przedmiotem.
(27) Jest rzeczą rozsądną i zgodną z Pismem Św. spodziewać się dla Młodocianych Godnych podobnie jak dla Starożytnych Godnych, że otrzymają w końcu wyższą nagrodę, aniżeli mogli mieć na tej ziemi. Zarówno jedni jak i drudzy byliby wiecznie poniżeni zamiast wiecznie wynagrodzeni za swą służbę Tysiąclecia i cierpienia dla świata oraz za swoją służbę po Tysiącleciu dla wiernych na świecie, a także za cierpienia dla sprawiedliwości po Tysiącleciu z rąk klasy Wtórej Śmierci, gdyby pozostali na ziemi na zawsze. Albowiem jeżeli wszystkie istoty ludzkie uznane za godne życia wiecznego będą odtąd równe (Mat. 25:34; Obj. 21:24) wynikałoby, że Młodociani i Starożytni Godni zamiast być wyższymi w Tysiącleciu, byliby poniżeni będąc zrównani z rodzajem ludzkim, jeżeli jako istoty ludzkie mieliby pozostać wiecznie na ziemi. Tym sposobem Bóg nie tylko nie dałby im żadnej nagrody za ich _służby i cierpienia w Tysiącleciu i po Tysiącleciu, lecz po Tysiącleciu nie dałby im więcej niż tym. którzy nie służyli Jemu, a Szatanowi, grzechowi, błędowi i śmierci w czasie gdy te miały