Teraźniejsza Prawda nr. 228-229 – 1966 – str. 96

„ŻYWI I UMARLI”

      Pytanie: W 2Tym. 4:1 oraz w 1Piotra 4:5 czytamy o sądzie „żywych i umarłych”. Kim są „żywi” a kim „umarli” z tych wierszy?

      Odpowiedź: Greckie słowo użyte w tych wierszach znaczy „żywy” i jest w ten sposób tłumaczone w wielu przekładach. Ono odnosi się do tych, którzy nie podlegają wyrokowi śmierci, t j. do tych, którzy są Nowymi Stworzeniami (2Kor. 5:15, 17; jako tacy nie znajdują się oni pod wyrokiem śmierci — Rzym. 8:1) i do upadłych aniołów, którzy nigdy nie podlegali wyrokowi śmierci, lecz w stosunku do których Bóg także zarządził sąd (1Kor. 6:3; 2Piotra 2:4). Jud 6 wskazuje nam, że są oni uwięzieni „na sąd dnia wielkiego”, który to dzień obejmuje czas objawienia lub okazania się naszego Pana podczas Jego Wtórego Przyjścia. Zgodnie z 2Tym 4:1, Jezus sądzi „żywych” — Nowe Stworzenia i upadłych aniołów — podczas Swego objawienia (gr. epiphaneia).

      „Umarli” z 2Tym. 4:1 i 1Piotra 4:5 stanowią tych, którzy popadli w stan śmierci Adamowej, którzy śpią w nieświadomości snem śmierci w piekle (sheol, hades), w stanie grobu, niepamięci (zob. broszurkę pt. „Piekło Biblijne”), a także tych, którzy znajdują się pod przekleństwem śmierci Adamowej, którzy są. „umarli w upadkach i grzechach (Efez. 2:1), prawnie umarli (Mat. 8:21, 22; 2Kor. 5:14; Jan 5:25), chociaż aktualnie nie znajdują się w stanie śmierci. „Umarłymi” są więc członkowie rasy potępionej w Adamie, tak w stanie śmierci jak i w procesie umierania.

      Pismo Św. .jasno wykazuje, że „umarli [ci w stanie śmierci] o niczym nie wiedzą” (Kazn. 9:5, 6; Ijob 14:21; Ps. 146:4) i że „w śmierci nie masz pamiątki o tobie, a w grobie [sheol, niepamięć] któż cię wyznawać będzie?” (Ps. 6:6). W takim stanie Jezus nie mógłby ich poddać jakiejkolwiek próbie lub sądowi; dlatego wzbudzi On umarłych z grobu, z „piekła”, ze stanu śmierci (Dań. 12:2; Jan 5:28). On wzbudzi ich i wówczas wspólnie z tymi, którzy nie zeszli do stanu śmierci, postawi na sąd lub próbę w okresie wielkiego tysiącletniego Dnia Sądu świata (Jan 5:29, A.R.Y.; Dz. 17:31; 2Piotra 3:7, 8; Obj. 20:11-15), który stanowi okres tysiąca lat panowania Jego Królestwa- na ziemi (Obj. 5:9, 10; 20:4). Tak więc Jezus sądzi „umarłych” w Swoim Królestwie.
. (B.S.’60, 55)

EWANGELIA GŁOSZONA UMARŁYM

      Pytanie: Jak mamy rozumieć 1Piotra 4:6: „Dlatego bowiem i umarłym kazano Ewangelię, aby sądzeni byli według ludzi ze strony ciała, ale żyli według Boga duchem”.

      Odpowiedź: Tutaj także, jak i w w. 5, „umarłymi” są ci, którzy trwają „w upadkach i grzechach”, prawnie umarli. Jezus miał na uwadze takich umarłych, gdy powiedział: „Niechaj umarli [rodzaj ludzki pod potępieniem śmierci) grzebią umarłych swoich (Łuk. 9:60). Jeśli kto nie ma Syna Bożego, nie ma żywota w sobie: nikt nawet nie miał zaliczonego życia, jeśli nie pozostawał w związku z Panem Jezusem, który pod kierownictwem Boga jest wielkim Dawcą życia (1Jana 5:12; Jan 3:36). Tak więc cały świat prawnie jest umarły; a w harmonii z w. 5 Apostoł wyjaśnia w 1Piotra 4:6, „że Ewangelia była głoszona tym, którzy stali się Nowymi Stworzeniami, którzy byli prawnie umarłymi, „z przyrodzenia dziećmi gniewu jako i drudzy” (Efez. 2:3), ale przez pokutę za grzech, przyjęcie Pana Jezusa za swego Zbawiciela i poświęcenie swojego życia Bogu mogli przez wiarę być uznani za żywych, zaliczeni do tych co „przeszli z śmierci do żywota” (Jan 5:24; 1Jana 3:14). W ten sposób mogli oni być wystawieni na próbę do życia wiecznego w Wieku Ewangelii ponieważ, jak Apostoł wyjaśnia (1Piotra 4:17), „czas jest, aby się sąd począł od domu Bożego”.

      W jaki sposób te Nowe Stworzenia były sądzone, próbowane? Przez ludzi były traktowane z punktu widzenia ciała, jako część świata, po prostu jako niedoskonałe ludzkie istoty. Przez Boga natomiast sądzone były jako Nowe Stworzenia, spłodzone z Jego Ducha i żyjące według ducha. „Patrzcie, jaką miłość dał nam Ojciec, abyśmy dziatkami Bożymi nazwani byli. Dlatego świat nie zna nas. iż Onego nie zna” (1Jana 3:1). „Dlatego my [którzy posiadamy „zmysł Chrystusowy” — 1Kor. 2:16] od tego czasu [po staniu się Nowymi Stworzeniami] nikogo według ciała nie znamy” (2Kor. 5:16, 17). To jest więc powodem, mówi Apostoł, że Ewangelia była głoszona tym z rasy Adamowej, którzy stali się Nowymi Stworzeniami, chociaż byli sądzeni przez ludzi według ciała, to jednak żyli według Boga w duchu.
(B.S.’60, 55)