Teraźniejsza Prawda nr. 228-229 – 1966 – str. 95

jeżeli oni nie mieli sposobności poznać Jezusa, ich Zbawiciela. O ile czynili to, co uważali za najlepsze, to mają takie zapewnienie należenia do „Kościoła Pierworodnych” jakie miał sam Apostoł Paweł.

      Ten ostatni pogląd jest podtrzymywany przez większość chrześcijan w różnych denominacjach, albowiem zdaje się im, że inny pogląd byłby niezgodny z Boiska sprawiedliwością. Czy wobec tego Bóg pozostawił Swoje dzieci, ażeby błądziły w ciemnościach odnośnie tak ważnego przedmiotu, odgadując jedynie jego znaczenie? Zapewne, że nie! A zatem starajmy się poznać ten przedmiot od samego Boga.

      Biblia odpowiada: Zbawienie nie można uzyskać przez nieświadomość, ponieważ nieświadomość nie jest podstawą zbawienia, lecz powodem oddalenia się od Boga i przyczyną potępienia (Efez. 4:18; Ozeasz 4:6; Rzym. 2:12). Zbawienie przychodzi tylko przez WIARĘ. „Albowiem łaską jesteście zbawieni przez wiarę” (Efez. 2:8). Nauka o usprawiedliwieniu z wiary jest podstawą całego Chrześcijaństwa. Kiedy dozorca więzienny w Filipii zapytał Apostoła Pawła: „Co mam czynić, abym był zbawiony?” Apostoł odpowiedział: „Wierz w Pana Jezusa Chrystusa, a będziesz zbawiony” (Dz.Ap. 16:30, 31). Również Św. Piotr mówi: „Nie masz żadnego imienia pod niebem, danego ludziom, przez które byśmy mogli być zbawieni” (Dz.Ap. 4:12), jak tylko imię Jezus.

      Św. Paweł dowodzi (Rzym. 10:14), że człowiek zanim może uwierzyć, najpierw musi usłyszeć Ewangelię: „Jako uwierzą w tego, o którym nie słyszeli?” On także pokazuje (1Kor. 1:21-23), że myśl o „Chrystusie ukrzyżowanym” była „dla Żydów zgorszeniem [ponieważ spodziewali się zbawienia jako nagrody za zachowanie Prawa Zakonu], a dla Greków [mądrych tego świata] głupstwem”. Niemniej jednak „upodobało się Bogu przez głupie [w oczach ludzi] kazanie zbawić WIERZĄCYCH”.

      „A upatrzywszy to Pismo, iż z wiary Bóg usprawiedliwia pogan, przedtem opowiedziało Abrahamowi, iż w tobie będą błogosławione wszystkie narody” (Gal. 3:8). „I błogosławione będą w nasieniu twoim wszystkie narody ziemi” (1Moj. 22:18; 28:14). „Albowiem czas jest, aby się sąd rozpoczął od domu Bożego [Kościoła podczas Wieku Ewangelii]” (1Piotra 4:17). „Oto teraz jest czas przyjemny [Wiek Ewangelii, w którym ofiara Kościoła jest godna przyjęcia]: oto teraz dzień zbawienia [do niebiańskiego powołania]” (2Kor. 6:2). Lecz Bóg także „postanowił [tysiącletni] dzień, w którym będzie sądził świat [po sądnym dniu Kościoła, czyli po Wieku Ewangelii] w sprawiedliwości” (Dz.Ap. 17:31; 2Piotra 3:8).

      Jezus skosztował śmierci „za wszystkich” (Żyd. 2:9). „Ten ci był tą prawdziwą światłością, która oświeca każdego człowieka, przychodzącego na świat” (Jan 1:9). „Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie wszystkiemu ludowi” (Łuk. 2:10), ponieważ Bóg „chce [pragnie, jest zdecydowany], aby wszyscy ludzie byli zbawieni [spod przekleństwa śmierci Adamowej i grobu] i [w dodatku] ku znajomości prawdy przyszli [po uwolnieniu spod wyroku Adamowego]. Boć jeden jest [mądry, sprawiedliwy, miłujący i mocny] Bóg, jeden także pośrednik między Bogiem i ludźmi, człowiek Chrystus Jezus, który dał samego siebie na okup za wszystkich, co jest świadectwem czasów jego [w języku greckim występuje liczba mnoga – Wiek Ewangelii jest odpowiednim okresem czasu dla wybranych, a Wiek Tysiąclecia dla nie wybranych, czyli świata]” (1Tym. 2:4-6).

      A zatem widzimy, iż niektórzy mają przywilej słyszeć dobrą nowinę zbawienia i być spłodzeni z Ducha Św. a następnie przechodzić próbę do życia w Wieku Ewangelii, podczas gdy inni będą mieli ten przywilej usłyszenia oraz będzie im dana sposobność zbawienia później – w czasie odpowiednim dla nich – albowiem Wszyscy umarli (nawet Sodomici – Ezech. 16:48-63 dla których tysiącletni Dzień Sądu będzie „lżejszy” aniżeli dla innych – Mat. 10:15) „usłyszą głos Syna Bożego, a którzy usłyszą [będą posłuszni] żyć będą. Nie dziwujcież się temu, boć przyjdzie godzina, w którą wszyscy, co są w grobach, usłyszą głos jego i wynijdą” (Jan 5:25, 28). Potem „ziemia będzie napełniona znajomością Pańską, tak jako morze wodami napełnione jest” (Izaj. 11:9; 4Moj. 14:21). Niebędzie już więcej drugiej sposobności dla nikogo z rasy Adamowej, ani drugiej próby do życia wiecznego. Ponieważ jednak Jezus za wszystkich śmierci skosztował, wszyscy więc będą mogli z tej ofiary skorzystać, gdyż każdemu dana będzie jedna pełna i całkowita sposobność w celu osiągnięcia życia wiecznego. Albowiem Bóg „jest Zbawicielem wszystkich ludzi [z potępienia Adamowego], a najwięcej [do wiecznie trwającego życia] wiernych” (1 Tym.4:10). Jezus obiecał „pociągnąć wszystkich do siebie” (Jan 12:32), lecz „każda dusza, która by nie słuchała [nie była posłuszna] tego proroka, będzie [całkowicie] wy gładzona [a nie zachowana w ogniu, by być wiecznie męczoną] z ludu” (Dz.Ap. 3:23). Tacy będą wrzuceni w jezioro ogniste, które reprezentuje śmierć wtóra (Obj. 20:14, 15; 21:8), zgodnie z tym co mówi Psalm 145:20.
(B.S.’61, 85, 86)

„WEDŁUG WIARY UMARLI CI WSZYSCY”

      Pytanie: W liście do Żydów 11:13 czytamy: „Według wiary umarli ci wszyscy”. Czy to nie dowodzi, że Enoch oraz wszyscy wymienieni w w. 2-13 są umarłymi?

      Odpowiedź: Nie. Taki punkt widzenia przeczyłby wyraźnemu twierdzeniu w w. 5, że „Enoch jest przeniesiony aby nie oglądał [doświadczył] śmierci”. Wyrażenie „Ci wszyscy” w w. 13 odnosi się do Abrahama, Izaaka, Jakuba i Sary – do tych, którym były obiecane błogosławieństwa przymierza, a którzy podczas swego życia ich nie otrzymali: „nie wziąwszy obietnic”. Wiersze 13-16 dowodzą odpowiednio, że „ci wszyscy” odnosi się tylko do tych, którzy są wspomniani w Żyd. 11:2-13. a którym były zaofiarowane obietnice Abrahamowe. Stąd Abel, Enoch i Noe (Żyd. 11:4-7) nie są włączeni w wyrażeniu „ci wszyscy”. Przeto Żyd. 11:13 nie uczy, iż Enoch umarł, ponieważ ten tekst odnosi się do innych.
(B.S.’61, 46)