Teraźniejsza Prawda nr. 228-229 – 1966 – str. 90

z mięsa z jego ranami kłutymi włócznią oraz śladami gwoździ?

      Odpowiedź: Istnieją zasadniczo dwa poglądy rozpowszechnione wśród chrześcijan na ten temat. Pierwszy mówi, że Jezus powstał- ze śmierci w tym samym ludzkim ciele, które posiadał podczas Swego życia na ziemi i że to ciało z mięsa z jego oczami, uszami, nosem, językiem, rękami, nogami itd. posiada dotąd w niebiańskim lub duchowym stanie. W zgodzie z tym poglądem przypuszcza się, że Kościół podczas „przemiany” (1Kor. 15:51) w zmartwychwstaniu stanie się także „podobny mu” (1Jana 3:2), odzyskując ponownie swoje ciało z mięsa. Zgodnie z tym. rzymsko – katolicy utrzymują, że Maria, matka Jezusa, była zabrana do nieba w swym ludzkim ciele!

      Drugi pogląd mówi, że Jezus powstał z śmierci w duchowym ciele, które pod żadnym względem nie jest ciałem z mięsa; że On był „umartwiony ciałem, ale ożywiony duchem” (1Piotra 3:18 — A.R.V.); że Bóg oraz inne duchowe istoty jaśniejące w chwale nie mogą być widziane przez ludzi fizycznymi oczami bez szkody dla nich (Jan 4:24; 1:18; Dz.Ap. 9:3, 4, 8, 9; 22:11; 1Tym. 6:16); że nasz powstały Pan nie będąc dłużej ludzką, lecz chwalebną duchową istotą, zjawiał się przed Swoimi uczniami — jak aniołowie kiedyś objawiali się innym ludzkim istotom (zob. np. 1Moj. 16:7—13; 18; 19:1; Sędz. 6:11—22; 13:3—20) — ukrywając Swoją duchową chwałę, przyjmując ciało i ubierając się w odpowiednie szaty, aby mógł być widziany ich fizycznymi oczami; że On zjawiał się przed nimi w różnych postaciach (Mar. 16:12), aby im zademonstrować, że nie był dłużej umarły ale żywy.

      Wierzymy, że drugi pogląd jest właściwy, ponieważ jest podtrzymywany przez Pismo Św. Św. Paweł mówi nam jasno (1Kor. 15:35—50), że ciało, które my siejemy w śmierć, nie jest ciałem, „które ma potem wyróść”, lecz gdy dusza lub osoba, która umarła (1Moj. 2:7, 17; Ezech. 18:4, 20) obudzi się ze snu śmierci (Dań. 12:2; Jana 5:28, 29; 1Tes. 4:13-18), „Bóg da jej ciało jako chce” — niektórym (tej części nasienia Abrahamowego, które staje się jako „gwiazdy niebieskie”, tj. duchowe — 1Moj. 22:16—18) będą dane „niebieskie ciała” (jak w przypadku „Wtórego Adama” — Jezusa, który stał się „duchem ożywiającym”) a innym (tej części nasienia Abrahamowego, która staje się jako „piasek, który jest na brzegu morskim”, tj. ziemskie) będą dane „niebieskie ciała” (jak w przypadku pierwszego Adama, który był „z ziemi, ziemski”), ponieważ ci, którzy „odziedziczą ziemię” (Ps. 37:9-11, 22, 29, 34 38; Przyp. 2:21, 22; Izaj. 60:21; 65:17; 66:22; 2Piotra 3:13; Obj. 21:1—5; 4Moj. 14:21; Habak. 2:14) będą potrzebowali ziemskich ciał przystosowanych do> ziemskich warunków.

      Zwracając się do Kościoła Apostoł stwierdza (w. 49): „A jakośmy nosili wyobrażenie ziemskiego, tak będziemy nosili wyobrażenie niebieskiego”. Tak więc posiądą duchowe ciała Boskiej natury (2 Piotra 1:4), gdyż Jezus, który „usiadł na prawicy majestatu na wysokościach” jest od Swego zmartwychwstania „wyrażeniem istności Jego” (Żyd. 1:3) i od tego czasu, jak w przypadku samego Boga, Jezus nie posiada ciała z mięsa. Tak samo gdy Apostoł Jan (1Jana 3:2) mówi o Kościele „ale się jeszcze nie objawiło, czem będziemy; lecz wiemy, iż gdy się On [Jezus] objawi [podczas Swego Wtórego przyjścia w czasie zmartwychwstania umarłych], podobni Mu będziemy; albowiem ujrzymy Go tak jako jest”, nie mówi o zmartwychwstaniu ludzkiego ciała, ponieważ wtedy będzie już objawione „czem będziemy” a raczej odwołuje się do przyszłych duchowych ciał Kościoła — do Boskiej natury — jak w przypadku chwalebnego zmartwychwstałego duchowego ciała Jezusa. Nie było objawione Kościołowi, jakie będą te duchowe ciała.

      W dalszym ciągu Apostoł Paweł stwierdza, że ,,ciało i krew [ludzka natura (por. Mat. 16:17; Gal. 1:16; Żyd. 2:14) z jej ciałem, krwią, kośćmi itd. przystosowana i niezbędna do egzystencji wśród ziemskich warunków] królestwa Bożego odziedziczyć nie mogą; ani skazitelność . [ludzkie ciało składa się z substancji ulegających zepsuciu] nie odziedziczy nieskazitelności” (1Kor. 15:50). Gdy więc Jezus zjawiał się przed Swymi uczniami w zamkniętym pokoju posiadając zmaterializowane ciało i ubiór odpowiedni dla niego (Jego poprzednie szaty były zabrane przez żołnierzy podczas ukrzyżowania — Mat. 27:35), powiedział im jasno, że „duch nie ma ciała ani kości” — substancji podlegających zepsuciu (jakie zmaterializował w tej chwili) — jakie stworzył dla nich, aby mogli Go dotykać i stwierdzić w sposób, który by ich przekonał, że On nie był dłużej umarły lecz żywy (Łuk. 24:39).

      Ażeby więc przekonać ich o Swoim wniebowstąpieniu On zmaterializował się ponownie w tym celu i zatrzymał to ciało, aż „w górę podniesiony jest, a obłok wziął go od oczów ich” (Dz.Ap. 1:9—11). Ponownie nie zjawi się w tej samej postaci (w zmaterializowanym ciele z mięsa), chociaż przyjdzie znów w ten sam sposób — spokojnie, tajemniczo o ile to dotyczy świata i nierozpoznany z wyjątkiem Jego wiernych naśladowców — „oto idę jako złodziej” (Obj.16:15). Ci co lubią śpiewać: „Poznam Go po śladach gwoździ na rękach” powinni bardziej ostrożnie zbadać Pismo Św. Zainteresowanie naszych czytelników mogących mieć pytanie albo pragnących dalszych informacji z zakresu tego ważnego przedmiotu, sprawi nam zadowolenie. (B. S.’60, 39)

BOSKI PLAN WZGLĘDEM MAŁYCH DZIECI, KTÓRE UMIERAJĄ

      Pytanie: Jakie jest Boskie zarządzenie względem tych, którzy umierają w stanie niemowlęcym lub jako małe dzieci?

      Odpowiedź: Wszyscy będąc dziećmi z rasy Adamowej, „z ziemi ziemscy” (1 Kor. 15:47) są urodzeni pod wyrokiem śmierci, który został ściągnięty na rodzaj ludzki przez Ojca Adama (ponieważ „przez jednego człowieka grzech wszedł na świat a przez grzech śmierć; tak też na wszystkich ludzi śmierć przyszła ponieważ wszyscy zgrzeszyli” — byliśmy wszyscy w Adamie kiedy on zgrzeszył — „a grzech królował ku śmierci”; Rzym 5:12—21). Bóg dozwolił tak