Teraźniejsza Prawda nr. 228-229 – 1966 – str. 88

zlewa się w jedną harmonijną całość], jako w zwierciadle [jak jest odbita w zwierciadle Słowa Bożego (Jak. 1:23) i w Planie Bożym zawartym w Słowie Bożym oraz w życiu żywego Słowa, Jezusa Chrystusa] patrzymy [rozważając z nabożnością, oceną, czcią i uwielbieniem], w toż wyobrażenie [podobieństwo charakteru] przemienieni bywamy [w proporcji do tego o ile oceniamy, rozważamy i naśladujemy charakter Boży] z chwały w chwałę [z chwały mniej do chwały więcej zbliżonego podobieństwa, aż to podobieństwo będzie zupełne], jako od Ducha Pańskiego [moc Boża wypływająca ze Słowa Bożego dokonuje w nas tej przemiany o tyle, o ile naśladujemy Boga i Chrystusa]”.
(B. S. 61, 15)

CZY BÓG ZABIERA MAŁE DZIECI DO NIEBA?

      Pytanie: Czy jest to częścią Boskiego Planu zabierać do nieba tych, którzy umierają jako niemowlęta i małe dzieci?

      Odpowiedź: Nie ma żadnej drogi do Królestwa niebieskiego z wyjątkiem tej, która prowadzi przez wiarę w Jezusa, jako swego osobistego Zbawiciela, następnie przez ponowne spłodzenie i ponowne narodzenie (Dz.Ap. 16:31; 1Piotra 1:3; Jan 3:3, 5). Czy niemowlęta i małe dzieci mogą, w taki to sposób wierzyć, a potem być ponownie spłodzone z Ducha Św. przez Słowo Prawdy (Jak. 1:18; 1Jana 5:1, 18)? Czy mogą przeto stać się Nowymi Stworzeniami w Chrystusie (2Kor. 5:17; Gal. 6:15)? Z pewnością nie! Skoro więc nie mogą być spłodzone z Ducha Św., ażeby tym sposobem stać się Nowymi Stworzeniami, z pewnością też nie mogą być narodzone z Ducha przy zmartwychwstaniu (Kol. 1:18) do Królestwa niebieskiego. Biblia potwierdza, ,,że co się narodziło z ciała, ciało jest; a co się narodziło z Ducha, duch jest”. Stąd wynika, że małe dzieci nie mogą wejść do Królestwa niebieskiego i nie mogą przychodzić i odchodzić na podobieństwo wiatru, jak mogą to czynić niewidzialne istoty duchowe (Jan 3:6-8). Małe dzieci z powodu swej niedojrzałości nie mogą być wystawione na próbę do życia lub śmierci, sprawując swoje -własne zbawienie z bojaźnią i ze drżeniem, lub być przekształcone przez odnowienie ich umysłu, siejąc dla Ducha, a nie dla ciała (Filip. 2:12; Rzym. 12:2; Gal. 6:8). (B.S.’61,7).

„TAKICH JEST KRÓLESTWO NIEBIESKIE”

      Pytanie: Co Jezus miał na myśli mówiąc: „Zaniechajcie dziatek, a nie zabraniajcie im przychodzić do mnie; albowiem takich jest królestwo niebieskie” (Mat. 19:14)?

      Odpowiedź: Równoległe cytaty, które znajdujemy w Ew. Marka 10:14 i w Ew. Łukasza 18:16 nie wskazują, ażeby Pan nasz nauczał, że Królestwo niebieskie składa się z małych dzieci. Raczej nauczał On, że tylko ci z wierzących .osiągną Królestwo niebieskie, którzy pod pewnymi względami staną się podobni dzieciom. Kontekst z Mar. 10:15 ; Łuk. 18:17 podaje tę myśl, ponieważ Jezus oświadczył: „Ktobykolwiek nie przyjął królestwa Bożego, jako dzieciątko, nie wnijdzie do niego”. Zauważ także Mat. 18:1-4; Mar. 9:33-47; Łuk. 9:46-48. Specjalnymi charakterystykami małego dziecka są: prostota serca, łagodność, prawdomówność, wolność od złych (bezbożnych) ambicji i rywalizacji, wiara, miłość, posłuszeństwo, pojętność, obojętność na wyróżnienia przez ludzi, popularne opinie i chytrość. Są to niektóre zalety charakteru, które Pan życzy sobie, aby cechowały wszystkich Jego uczni i tylko tacy uczniowie, którzy (posiadają te przymioty, są sposobni do Królestwa. Apostoł Paweł pisze: „Bracia nie bądźcie dziećmi w zrozumieniu, ale w złości bądźcie dziećmi, lecz w zrozumieniu dorosłymi bądźcie” (1Kor. 14:20). Zob. także Żyd. 5:12-14; 1Piotra 2:2. Te cytaty również wskazują, że tylko pod pewnymi względami powinniśmy być podobni dzieciom, a nie pod wszystkimi.
(B.S. '61,7)

POŚWIĘCENIE W CZASIE KOŃCA WIEKU

      Pytanie: Czy jest rzeczą właściwą poświecić się Bogu w Czasie Ucisku, po zupełnym wybraniu Małego Stadka, 144 000 członków Oblubienicy Chrystusowej?

      Odpowiedź: Było to na początku Wieku Ewangelii, że „Bóg najpierw wejrzał na pogany, aby z nich wziął lud imieniowi swemu. A z tym się zgadzają mowy prorockie, jako jest napisano: Potem się wrócę, a pobuduję zasię przybytek Dawidowy upadły, a obaliny jego zasię pobuduję i znowu go wystawię. Aby ci co pozostali z ludzi [ostatek z rodzaju ludzkiego] szukali Pana i [nawet Grecy] wszystkie narody [nie wybrane narody], nad którymi wzywano imienia mojego [Boskie imię jest wzywane nad nimi na podstawie okupu, który uczynił je Jego własnością – „drogoście kupieni”]” (Dz.Ap. 15:14-17). Specjalną pracą Wieku Ewangelii było wybrać Małe Stadko (Łuk. 12:32), tych, którzy są „powołani i wybrani i wierni” (Obj. 17:14), 144000 (Obj. 7:1-4; 14:1), Oblubienicę, Małżonkę Barankową, która podczas Wieku Ewangelii nagotowała się (Obj. 21:2, 9; 19:7).

      Już od 1914 roku znajdujemy się w Czasie Ucisku (Dan. 12:1; Mat. 24:21) i podczas tego okresu widzimy początki ponownego budowania przybytku Dawidowego i obalimy znowu pobudowane (Izrael rozsypał się w gruzy, jako królestwo już z chwilą utraty władców królewskiej rodziny za dni Sedekiasza). Obecnie Izrael stał się ponownie narodem i Wkrótce Chrystusowe panowanie pokoju będzie ustanowione na ziemi (Mat. 6:10; Dan. 2:35, 44; 7:13, 14, 18), a z „Syonu wyjdzie zakon, a słowo Pańskie z Jeruzalemu” (Izaj. 2:2-4). Wtedy ludzie poświęcą się Panu, podobnie, jak to jest czynione obecnie – aby czynić Jego -wolę (Psalm 110:3; Izaj. 35:10; 51:11; Psalm 51:20, 21 [cielce symbolizują doskonałe ludzkie ofiary]; Zach. 13:9; 14:9, 16-21).

      Jest zawsze właściwą rzeczą poświęcić się Bogu – oddając własną wolę, a przyjmując całkowicie wolę Bożą. Podczas całego Wieku Żydowskiego oraz poprzednio, jak i obecnie, poświęcenie było zawsze właściwe. Abraham może posłużyć nam za przykład. Żadna nagroda Wysokiego Powołania nie była zaofiarowana tym,