Teraźniejsza Prawda nr. 228-229 – 1966 – str. 84

gdy wylicza siedem klas zbawionych (T.P. '49,38, par. 14 przy końcu; H '21,37-41; T.P. 60,50-07).

BENJAMIN, 3Moj. 12 I RACHEL

      (36) Członkowie Wielkiego Grona, którzy są spłodzeni z Ducha, są wyobrażeni przez Beniamina, rodzonego brata Józefa przedstawiającego Małe Stadko, podczas gdy Młodociani Godni, którzy nie są spłodzeni z Ducha, nie są wyobrażeni przez Beniamina i ;w ten sposób nie są pokazani jako mający to bliskie pokrewieństwo z pozafiguralnym Józefem (ząb. P '60,28-30).

      (37) Podobnie, „członkowie Wielkiego Grona w Paruzji i w Epifanii”, którzy są spłodzeni z Ducha, są wyobrażeni przez córkę w 3Moj. 12 (T.P. '32,27; P 40, 114), (podczas gdy Młodociani Godni, którzy nie są spłodzeni z Ducha, nie są w niej objęci.

      (38) Również jako słudzy duchowej prawdy elekcyjnej, która rozwija Wielkie Grono, są oni wyobrażeni przez matkę córki z 3Moj. 12 (T.P. '32,26, 27), podczas gdy Młodociani Godni nie są w niej objęci {zob. P '60,29).

      (39) Co więcej, na poparcie tego (T.P. '32,27 wiersze 21, 22), członkowie Wielkiego Grona, podporządkowani Małemu Stadku, są jako tacy sługami wyobrażonymi w Racheli, która w stosunku do narodzenia Józefa i Beniamina reprezentuje „duchową Prawdę elekcyjną i sług, którzy ją stosują do rozwoju Małego Stadka i Wielkiego Grona” (T.P. '32,26, par. 2), podczas gdy Młodociani Godni nie są wyobrażeni w Racheli ani też nie są figurowani w jej synu Beniaminie.

      Co się tyczy osobowych części trzech pozafiguralnych matek: Sary, Racheli i Anny, to br. Johnson jasno wykazuje (E. tom 13,19, 20), że najważniejsza matka, pozafiguralna Sara, która rozwinęła jedynie klasę Chrystusową, nie obejmuje Młodocianych Godnych i że oni nie są objęci w następnej najważniejszej z tych trzech matek, t j. w pozafiguralnej Racheli, której osobowymi częściami są „Starożytni Godni [i] klasa Chrystusowa w ich zdolności rozwijania Chrystusa oraz Starożytni Godni, klasa Chrystusowa i Wielkie Grono w ich zdolności rozwijania Wielkiego Grona”; ona służy przeto jako matka klasie Chrystusowej i Wielkiemu Gronu, tzn. jedynie spłodzonym z Ducha dzieciom. „Jedynie Anna z tych trzech matek wyobraża matkę Młodocianych Godnych” (E. tom 13,32, u góry); ona jest najmniej ważną z tych trzech matek w czynności rozwijania zarówno spłodzonych z Ducha, klasy Chrystusowej i Wielkiego Grona oraz klasy nie spłodzonej z Ducha, Młodocianych Godnych. Młodociani Godni są objęci w pozafiguralnej Annie nie w Opiekowaniu się jako matka Małym Stadkiem lub Wielkim Gronem, lecz jedynie w służeniu jako matka Młodocianym Godnym. Podobnie, jak już to nadmieniono, są oni przedstawieni z innego punktu widzenia przez dwie córki Anny, podczas gdy jej trzej synowie reprezentują Wielkie Grono.

      Pomimo jasnych i biblijnych wyjaśnień podanych na ten przedmiot przez obu Posłanników, np. tych, które już podano (zob. również P ’60, 28-30), ten, który samego siebie wywyższa i ogłasza jako „Posłannika Apokalipsy” w swoim chwytaniu za władzą i za stanowiskiem wodza Wielkiego Grona i Młodocianych Godnych, mocno stara się i to wbrew Słowu Bożemu – tak jak to jest wytłumaczone przez obu Posłanników – uczynić sobie miejsce w pozafiguralnej Racheli oraz w pozafiguralnym Beniaminie; a w swojej nieograniczonej i uzurpatorskiej ambicji posuwa się nawet poza to ograniczenie, starając się wcisnąć do pozafiguralnej Sary. Ażeby to jednak uczynić zmuszony jest on zmienić i przekształcić znaczenie pozafiguralnej Sary, podtrzymując w ten sposób swoją fałszywą pretensję przez fałszywą definicję, jak np. jest to widoczne w jego następującym błędnym oświadczeniu, a mianowicie, że Sara reprezentuje „urząd tłumaczenia Słowa Bożego lub nauczania w Wieku Ewangelii, jako część zarządzeń Przymierza Sary dla rozwinięcia nasienia; urząd ten będzie skończony przez Młodocianego Godnego po rozwinięciu ostatniego członka nasienia w jego osobistych częściach!” (P ’56, 67).

ELIZEUSZ, ABEDNEGO I SŁUŻBA POŚWIADCZAJĄCA

      (40) Członkowie Wielkiego Grona są główną częścią pozafiguralnego Elizeusza, który od r. 1917 jest następcą pozafiguralnego Eliasza, Małego Stadka, jako mówcze narzędzie Boże do Nominalnego Duchowego Izraela i świata, podczas gdy Młodociani Godni są częścią podrzędną (E. tom 3, 7; T.P. '28,50 T.P.’27,99). Ponieważ to stanowisko publicznego mówczego narzędzia było głównie dane Wielkiemu Gronu, więc Posłannik Epifanii odnosząc się do tej sprawy nawet często nie wymieniał części Młodocianych Godnych. Zauważ np. co następuje: „Elizeusz odłączony od Eliasza przedstawia członków Wielkiego Grona czyli zwolenników Towarzystwa po rozdzieleniu w roku 1917”; „Do roku 1917 ustami Jezusa do świata był Kościół, a po roku 1917 Wielka Kompania” (T.P. '32,39, par. 15; T.P. '50,44, par. 29). W E. tomie 11,708, br. Johnson przedstawia podstawową zasadę, która powinna być jasno zachowana w pamięci w tym związku jak również w innych. On oświadcza: „W ruchach Prawdy, jak również w ich przedstawicielach członkowie Wielkiego Grona zajmują przedniejsze miejsce, a Młodociani Godni znajdują się na drugim planie”. Byłoby dobrze również mieć w pamięci, że podczas gdy urząd publicznego mówczego narzędzia był szczególnie dany Wielkiemu Gronu w Towarzystwie, a dopiero podrzędnie w nim Młodocianym Godnym, to jednak urząd ten rozciągał się również na całe pozostałe Wielkie Grono, a podrzędnie na resztę Młodocianych Godnych; albowiem „publiczne przedstawienie poselstwa o Królestwie” jest główną publiczną pracą Lewitów w ogólności (P '44,179).

      (41) Członkowie Wielkiego Grona, którzy będą gośćmi na Wieczerzy Wesela Barankowego (Obj. 19:9) są przedstawieni przez drugiego z trzech młodzieńców hebrajskich – Mesacha, imię to znaczy gość, podczas gdy Młodociani Godni są przedstawieni przez najmniejszego z tych trzech