naprawę niewłaściwego prowadzenia się i ogłaszali sądy Pańskie stosowne do różny i przypadków.

      Znajdujemy tę samą szczerość cechującą postępowanie Boga w Nowym Testamencie z Jego sługami i nieprzyjaciółmi, zwłaszcza gdy mówił przez Jezusa i Apostołów. Pokaże to kilka przykładów z historii Nowego Testamentu. W rozważaniu tych przykładów musimy pamiętać, że Bóg uprawiał Swoją szczerość przez Jezusa i Apostołów, jako Swoich przedstawicieli. Szczerość Boża jest nacechowana w otwartym kazaniu o pokucie przez Jana Chrzciciela, gdzie grzech i grzesznicy są otwarcie zganieni. Jezus okazywał szczerość Ojcowską w tym wypadku, gdy mówił bardzo otwarcie ganiać grzech, zwłaszcza grzechy religijnych przywódców Jego doby. Mat. 23 zawierający w sobie Jezusową naganę nauczonych w Piśmie i faryzeuszów jest szczególnym przykładem szczerości w ganieniu grzechów religijnych przywódców. Powiedzenie otwartej prawdy przez Jezusa o zdradzie Judasza, natarczywości i chełpliwości Piotrowej i o opuszczeniu Go przez uczniów, jest przykładem szczerości Bożej. Mowa Jezusa o trudnościach wąskiej drogi i żądanie od wszystkich przyszłych ofiarników obliczenia nakładu, jest następnym przykładem szczerości. Innym przykładem Boskiej szczerości jest potwierdzenie przez naszego Pana Swojego Mesjaństwa i Boskiego synostwa przed sanhedrynem i Swojej królewskości przed Piłatem. W Zielone Świątki z natchnienia Bożego Św. Piotr otwarcie powiedział Żydom, że zamordowali Księcia żywota (Dz. 3:15 — Diaglott). Nieco później On i Jan szczerze powiedzieli .Sanhedrynowi, że Pan Jezus, którego oni ukrzyżowali był tym, przez którego mieli szukać zbawienia, jeśliby je chcieli osiągnąć. Piotr szczerze stawiał zarzuty Ananiaszowi i Safirze za ich zło, Szymonowi czarnoksiężnikowi, za jego złą postawę serca i próbę kupienia darów Bożych oraz niektórym braciom żydowskim za nieprzyznanie, że poganie jak i Żydzi mieli możność stać się uczestnikami wysokiego powołania. Pan działając przez Św. Pawła, również okazał Swoją szczerość. Św. Paweł daje nam dobry jej przykład w obejściu się z Elimasem czarnoksiężnikiem, uniżony przykład tejże w obejściu się z poganami, którzy próbowali oddać cześć jemu i Barnabaszowi oraz nieustraszony jej przykład, kiedy rozprawiał z Feliksem o sprawiedliwości, wstrzemięźliwości i przyszłym sądzie. Odmowa Św. Pawła przyłączenia się do życzenia Barnabasza, by wziąć ze sobą Marka jako pomocnika, gdy ten ostatni uchybił w tej zdolności w ich poprzedniej podróży, jest znakomitym przykładem szczerości. Kazanie i listy Św. Pawła, jak również inne pisma Nowego Testamentu, są świetnymi przykładami szczerości. Otwarte poselstwo Boże do prześladowczych Żydów, pogan i nominalnych chrześcijan dostarczają nam o wiele więcej przykładów szczerości Bożej; Jego otwarta mowa do Swojego poświęconego ludu przez cały Wiek Ewangelii jest przykładem tej samej zalety. Księga Objawienia, szczególnie jej pierwsze trzy rozdziały, dobitnie dają dowód szczerości Bożej. Niezawodnie Biblia i historia od czasów biblijnych wykazują szczerość, która jest przymiotem Bożym.

      Jako taka była ona owocna we wstrzymywaniu grzechu w pewnych kolejach, we wstrzymywaniu grzeszników w pewnych granicach i w przyprowadzaniu czułych do pokuty i usprawiedliwienia z wiary, do poświęcenia się i do wiernego wykonywania poświecenia. Okaże ona także podobne dobre owoce w następnym Wieku. W tej, jak również w każdej innej zalecie charakteru Bożego możemy więc radować się i uwielbiać naszego Boga.
(Ciąg dalszy nastąpi)

OBECNE KIEROWNICTWO LUDU BOŻEGO

(P 60,50)

      BRACIA oświeceni Epifanią w ogólności a nawet liczni bracia z innych grup lewickich wiedzą, że niektórzy ambitni (szczególnie dwóch) spośród klasy Młodocianych Godnych (którzy myślą o sobie więcej, aniżeli powinni myśleć — Rzym. 12:3; Gal. 6:3) starają się całkowicie lub częściowo przywłaszczać sobie stanowisko kierownictwa — jako generalnego pastora, nauczyciela i wykonawcy — nad Wielkim Gronem i resztą ludu Bożego. Niektórzy z tych uzurpatorów władzy fałszywie twierdząc, że są jeszcze członkowie Małego Stadka w ciele (pomimo faktu, że ostatni członek Małego Stadka przeszedł poza zasłonę w 1950 roku – 2Kron. 24:20; Mat. 23:35; Łuk. 11:51; T.P. 50,27; E. tom 10,610, 665) starają się o to stanowisko kierownictwa nad Nowymi Stworzeniami, które oni (błędnie) uważają, że są z Małego Stadka!

      Sprawa takiego kierownictwa, szczególnie Wielkim Gronem i Młodocianymi Godnymi, była wielce dyskutowana, a dużo błędów było i jest przedstawianych na ten przedmiot przez niektórych wodzów spośród klasy Młodocianych Godnych, które to błędy mogą wprowadzić niektórych braci w zamieszanie, a jeżeli są one przyjmowane i utrzymywane mogą doprowadzić ich do utracenia stanowiska przed Bogiem. Wobec tego wierzymy, że będzie dobrą rzeczą z naszej strony, gdy przedstawimy niektóre dowody z Pisma Św., rozumu i faktów w świetle nauk członków gwiezdnych Laodycei wraz z potwierdzającymi oświadczeniami z ich pism oraz odnośnikami do ich pism celem wykazania, że jest to w zupełnej zgodzie z Pismem Św.,. rozumem i faktami wierzyć, że Bóg powierzył powyżej wymienione kierownictwo Jego ludu na obecny czas Wielkiemu Gronu, a nie Młodocianym Godnym (lufo innym). Oni wiec nie powinni starać się o przywłaszczenie sobie tego przywileju Wielkiego Grona. Te dowody są zawarte w pokarmie na czasie lub teraźniejszej Prawdzie, które powinny być obecnie zrozumiane i mają one mniej lub więcej zasadniczą ważność.