Teraźniejsza Prawda nr. 225-226 – 1966 – str. 47
powinien posiadać król. Aby być wodzem i władcą swego narodu, musi on być dostatecznie inteligentny i mądry, aby obmyślić prawo i wprowadzić w czyn politykę, dzięki czemu mógłby on kierować, pomagać i rządzić nim. Musi on być zrównoważonego umysłu i stały, aby dać tym prawom i polityce potrzebne poparcie, nadając im przez to moc prawną. Musi on być taktowny, aby pozyskać poddanych dla nich i dostatecznie godny budzenia takiego szacunku, który zapewnia im posłuszeństwo. Musi on być tak bezinteresowny, aby stawiał interesy państwa ponad własne, ażeby zapewnić dobro swojego kraju. Musi on być tak patriotyczny, aby zwracał wszelką uwagę na interesy narodu. Musi być tak praktyczny, aby wykonywać iż dobrymi wynikami swoje prawa i politykę waz tak wiemy, aby czynić siebie wcieleniem sumienności w spełnianiu obowiązków swego stanowiska. Taki król jest prawdziwie królewski. Dawid w Izraelu i Alfred w Anglii należą do najwybitniejszych przykładów takich królów wśród władców ludzkich. O każdym z nich można właściwie powiedzieć, że był on królem od głowy aż do stóp.
Lecz Jehowa posiada te cechy królewskości w najwyższym stopniu. Zatem jest On największym i najlepszym ze wszystkich władców królewskich. Jego wszechwiedza sprawia, że zna On wszystko co należy do królewskości w samej sobie, w jej obowiązkach, prawach, przedmiotach, przebiegach, celach i wynikach. Jego mądrość czyni Go zdolnym do używania Swej znajomości sposobami najlepiej obliczonymi na osiągnięcie celów rządzenia — dobrobytu Swoich poddanych. Jego samowładztwo pobudza Go do dostosowania się do warunków i wymagań Jego stanowiska jako Króla; a Jego umiarkowanie pobudza Go stale, aby dążyć do Swoich celów aż do pomyślnego ich osiągnięcia. Jego takt nieskończenie zmusza Go mówić i czynić we właściwym czasie to, co jest potrzebne, jak również zmusza Go tłumić niestosowne słowa i czyny. Taka taktowność czyni Go pociągającym w najwyższym stopniu dla tych, którzy dadzą się pociągnąć. Posiada On zawsze poczucie własnej godności w prowadzeniu się, w myśli, mowie i czynie z tym skutkiem, że budzi w Swoich poddanych najwyższe poszanowanie dla Jego osoby, praw i dzieł. Nie boi się On nikogo ani nie drży przed nikim; zatem nie potrzebuje On płaszczyć się przed kimś ani też się nie płaszczy. Jest zupełnie bezinteresowny w Swoich poczynaniach, a więc zamiast wyzyskiwać Swych poddanych dla własnych interesów lub ciemiężyć ich ku ich szkodzie, On ustawicznie szuka ich dobra i osiąga je. Nie lekceważy On ani nie łamie Swoich praw, ale jest im poddany jako najwyższemu władcy i zaleca je z tym większym naciskiem dla Swoich poddanych. Jest to tym bardziej godne w Nim uwagi ze względu na to, iż jest On absolutnym monarchą w najwyższym tego słowa znaczeniu, bo decyzji Swoich nigdy nie poddaje On pod głosowanie poddanych aby uczynić je prawomocnymi, jak to przeważnie czynią władcy światowi. Lecz zaleca On je dobrowolnemu posłuszeństwu na mocy ich istotnej wartości i źródła. W rzeczywistości On i Jego zastępcy
kol. 2
są i na zawsze będą jedynymi absolutnymi monarchami, którym można powierzyć bezwzględnie użycie Swej wyłącznej władzy jedynie dla dobra Swoich poddanych i dla tego powodu będą oni jedynymi rzeczywiście godnymi i zdolnymi do sprawowania nieograniczonej i bezwarunkowej władzy nad poddanymi.
Jako monarcha, Bóg jest najwyższym przykładem patriotycznego władcy. Miłuje On Swój kraj, jego prawa, politykę, zwyczaje, obywateli, dzieła i ideały, a we wszystkich Swoich dziełach i planach jako ich władca zachowuje On je zawsze w pamięci i popiera je. Broni je przed zepsuciem, atakiem i podbojem oraz z powodzeniem naciera d obala każdą osobę lub rzecz, która usiłuje szkodzić królestwu. Jako władza wykonawcza wprowadza On w życie prawa i politykę, które tworzy dla Swojego królestwa, osiągając w związku z tym każdy wykonalny skutek. Żadna władza wykonawcza nie posiada Jego zdolności w wykonywaniu władzy wykonawczej mającej powodzenie w Jego państwie. A w końcu jako nasz król jest wiemy we wszystkim, co należy do Jego urzędu jako króla. Wiernie używa On Swojej inteligencji i mądrości w ustanawianiu praw i polityki dla dobra królestwa. Wiernie sprawuje On samokontrolę i okazuje stałość w inicjowaniu i urzeczywistnianiu tych praw i polityki. We wszystkich rokowaniach On wiernie przejawia potrzebny takt i godność, aby osiągnąć Swoje cele oraz zdobyć i utrzymać szacunek Swoich poddanych. Jest On wierny w miłowaniu właściwych zasad, a interesy Jego państwa i Jego poddanych pobudzają Go do rządzenia na ich rzecz; to wyklucza wszelką postać tyranii, okrucieństwa i niesprawiedliwości z Jego rządu. Jego wierność zawsze trzyma Go w stanie gotowości w planowaniu, inicjowaniu i kontynuowaniu interesów Swojego królestwa i Jego poddanych. Jest On najlepszym z królów i ma najlepsze powodzenie, ponieważ ze wszystkich królów jest On najbardziej królewski.
Jego królestwo jest królestwem porządku. Ma On urzędników i poddanych. Ci urzędnicy są w zgodzie z Królem i Jego ideałami. Są oni związani z Nim najtrwalszymi węzłami poświęcenia, oceny, sympatii i zgody. Upadek ich pod tym względem w jakimkolwiek czasie oznaczałby zwolnienie z Jego służby. Są oni tak oddani Jemu i Jego sprawie, że składają wszystko u Jego stóp w Jego służbie i okazują wierność Jemu, Jego sprawie i Jego ludowi aż do śmierci. Jego poddani mają takiego samego ducha poświęcenia. A więc Jego poddani przewyższają poddanych innych królów. Okazują Mu oni wielką wierność oraz Jego sprawie i Jego ludowi lepiej, aniżeli czynią to poddani innych królestw w stosunku do swoich władców, krajów i ludów. Są oni związani z Nim nie węzłami interesowności, lecz węzłami zasady i miłości. Tak wielce Jego dobra polityka i czyny jako Władcy podwyższyły Go przed nimi, że z wdzięcznej i oceniającej miłości są oni Mu oddani i są szczęśliwi mając powodzenie w takim poświęceniu się ich wielkiemu Królowi. W obecnym czasie tych poddanych jest stosunkowo mało, ale gdy skończy się wojna tocząca się teraz między Jego Królestwem