Teraźniejsza Prawda nr. 225-226 – 1966 – str. 43
wentylację. Jest przestronny i urządzony z komfortem. Ma wytworność pałacu i powab domu, a panują w nim wieczna radość i pokój. Ojciec, matka i dzieci znajdują się w nim w najlepszych węzłach, mając najlepsze nastroje i najweselsze serca. Dom ten jest dobrze chroniony przed zarazą błędu, który nie może się do niego przybliżyć (Psalm 91:10). Słońce pokuszenia (Łuk. 8:6, 13; Mat 13:6, 21) nie może uderzać na ten dom tak, aby stawał się niewygodnym wewnątrz z powodu gorąca lub by raziło swymi promieniami tych, którzy mieszkają w nim. W zimowym czasie ucisku utrzymuje on wygodnie ciepło tak, że ci, którzy mieszkają w nim, nigdy się nie przeziębiąją, ponieważ nie jest dozwolone aby zbyt wielki ucisk nie do zniesienia przybliżył się do nich. Podczas gdy na zewnątrz tego domu panuje noc grzechu ze swoimi smutkami, nieszczęściami, niepewnościami i obawami, to wewnątrz tego domu jest zawsze jasno, gdyż światło Prawdy oświetla każdy jego pokój i korytarz. W ten sposób Bóg Sam daje Swoim dzieciom doskonałe schronienie. To, że daje On Swoim dzieciom żywność, odzienie i mieszkanie najlepszej jakości i w obfitującej ilości dowodzi, iż spełnia On doskonale czwartą funkcję ojca – zaopatrywanie Swojej rodziny – a w ten sposób dowodzi, że posiada On także ten składnik prawdziwej ojcowskości.
Piątą funkcją ojca jest wychowywanie swoich dzieci. Zatem (zdolność wychowywania i okazywanie tej zdolności, jest piątym pierwiastkiem ojcowskości. Jako prawdziwy Ojciec, Bóg wychowuje Swoje dzieci. To wychowanie obejmuje sprawy umysłu, serca i rąk. Ćwiczy On ich głowy przez nauczanie ich prawdziwej znajomości, która umożliwia im pojmowanie, pamiętanie i rozważanie tak, że ta znajomość staje się częścią ich istoty. W ten sposób żyją oni Jego znajomością a ona staje się – że tak powiemy – drugą naturą dla nich. Znajomość ta jest tak teoretyczną ze względu na to, iż daje im ona właściwe zasady myślenia, mówienia i postępowania, jak i praktyczną ze względu na to, że jest ona taką, iż mogą ją zastosować i zastosowują ją z .pożytkiem we wszystkich zagadnieniach życia. Oprócz tego ćwiczy On ich serca, gdyż wie, że charakter jest najlepszą ze wszystkich zdobyczy, najkorzystniejszym ze wszystkich osiągnięć i najbardziej powabnym ze wszystkich ozdób. Przy wychowywaniu, przeprowadza. ich przez każdy proces rozwoju charakteru: uzupełnianie braków, przezwyciężanie wad, ożywianie w dobrym, wzrastanie w dobrym, wzmacnianie się w dobrym, równoważenie się w dobrym i krystalizowanie się w dobrym. A gdy dokona On ćwiczenia ich serc, to będą mieć oni najlepsze serca we wszechświecie. Z takimi więc charakterami będą dobrze przystosowani do życia wiecznego (Psalm 22:27). Następnie, Bóg jako Ojciec daje Swoim dzieciom wykształcenie zawodowe w zakresie robót ręcznych, jak również wykształcenie umysłu i serca. Kształci. On ich w budownictwie (Mat. 7:24-27; 1Kor. 3:10-15), dzięki czemu wznoszą oni budowlę wiary i charakteru; w ogrodnictwie, dzięki któremu oni
kol. 2
sadzą i podlewają wodą ogród Boży (1Kor. 3:6- 9); w winnictwie, dzięki któremu hodują oni cenne owoce w winnicy Bożej (Mat. 21:28-31, 41, 43) i w rolnictwie, dzięki któremu oni sieją, żną, wiążą snopy, suszą, młócą, przewiewają, nadzorują przesiewanie i współdziałają w gromadzeniu zboża do spichlerza. Wielu z nich kształci On w zawodzie pasienia owiec (Dz. 20:28) i wielu z nich ma wspaniałe powodzenie w tej pracy. Kształci On ich na dobrych kupców (Mat. 13:45, 46), zdolnych rybaków (Mat. 4:19), bacznych stróżów (Mat. 24:42-44), na dobrych kierowników (Mat. 25:14-17) i dobrych nauczycieli (Mat. 28:19). Ćwiczy ich na atletów, dzięki czemu stają się oni wielkimi zawodnikami (Żyd. 12:1; 1Kor. 9:24-26), potężnymi zapaśnikami (Efez. 6:12), umiejętnymi bokserami (1Kor. 9:26, 27) oraz dzielnymi, zdolnymi i zwycięskimi żołnierzami (2 Tym. 2:3; Obj. 3:21; 15:2). Tak kształci On ich do wielu rodzajów zajęć w tym życiu; ale dodatkowo kształci ich do dobrych zawodów w życiu wiecznym jako Królów, Kapłanów (Obj. 20:6), Pośredników, (Dz. 3:23; Żyd. 9:15-17), lekarzy (Obj. 22:2, 3), Nauczycieli (Psalm 22:31, 32), Sędziów (1Kor. 6:2, 3) i Wybawicieli (Abd 21). W taki to sposób Bóg jako Ojciec daje Swoim dzieciom świetne wykształcenie.
Szóstą rzeczą jaką dobry ojciec czyni dla swoich dzieci jest przygotowanie dla nich dziedzictwa. Bóg ma tę cechę ojcowskości w Swoim charakterze. Przed założeniem świata opracował On plan, którego integralna część obejmuje przygotowanie dziedzictwa dla Swoich dzieci (Efez. 1:11). Dziedzictwa tego nie otrzymuje się w tym życiu, ale będzie ono darowane w przyszłym życiu – świętym w światłości (Dz. 20:32; 26:18). Jest to więc dziedzictwo osiągane procesem zbawienia i to przy jego końcu (Żyd. 1:14). Święty Piotr zapewnia nas o tym również dodając, że będzie ono nieskazitelne co do ciała, niepokalane co do serca i umysłu, niezwiędłe co do życia i niebiańskie co do natury (1Piotra 1:4). Tym procesem, przez który ono jest przygotowywane jest spłodzenie z Ducha, ożywienie, wzrost, wzmocnienie, zrównoważenie, skrystalizowanie i narodzenie (1Piotra 1:3; Efez. 2:5; 2Piotra 3:18; 1Piotra 5:10; Jan 3:5-8). Nasz Pan Jezus jest Boskim Przedstawicielem w przygotowywaniu tego dziedzictwa (Jan 14:2). Oferta i przyjęcie nadziei otrzymania tego dziedzictwa czyni nas dziedzicami Bożymi a współdziedzicami Pana Jezusa (Rzym. 8:14-17; Gal. 4:6, 18). Rzeczy jakie to dziedzictwo zachowuje dla nas są: życie wieczne w niebiesiech (Tyt. 3:7) w niebieskich Boskich ciałach (1Kor. 15:41-54; 2Kor. 4:16-5:8; 2Piotra 1:4), współzawodnictwo z Chrystusem (Rzym. 8:17) w obiecanym królestwie rządzenia i błogosławienia (Jak. 2:5; Obj. 1:6; 5:10) i w zarządzaniu wszechświatem przez udoskonalanie jeszcze nie stworzonych rzędów istot i ich planet zamieszkania w zgodzie z planami Bożymi, jakie jeszcze będą objawione (Efez. 2:7; Izaj. 9:7). Naprawdę, to przygotowanie naszego dziedzictwa przewyższa jakiekolwiek inne rodzicielskie przygotowania dziedzictwa dla dzieci.
Ostatnią rzeczą, jaką dobry ojciec czyni dla