Teraźniejsza Prawda nr. 221 – 1965 – str. 55
Bogiem, a nikt inny nie jest Bogiem. Tym sposobem istnieje zupełna harmonia pomiędzy doktryną, że Jehowa jako Najwyższa Istota tylko sam jest Bogiem, a nauką Pisma Św., że jest wiele bogów w znaczeniu potężnych istot. Z tego powodu bóstwa pogańskie są nazwane przez Pismo Św. bogami, mocarzami, albowiem oni jako demony, upadli aniołowie, są naprawdę mocarzami (5Moj. 32:16, 17; 1Kor. 10:20; 8:5). Tym sposobem nasze badanie dowodzi, że Bóg jest jeden i że jest nie więcej niż jedną istotą lub osobą, której z rozkoszą służymy.
Następnym przymiotem istoty w Bogu, który zajmie naszą uwagę, jest Jego wszechmoc. Wszechmoc jest określana jako zdolność czynienia wszystkiego. Taką definicję uważamy za rozległą; albowiem Pismo Św. jasno naucza, że są niektóre rzeczy, których Bóg nie może czynić, np. nie może kłamać (Żyd. 6:18), nie może zaprzeć Samego Siebie (2Tym. 2:13), nie może popełnić, ani sprzyjać, ani być kuszonym przez grzech (Habak. 1:13; Jak. 1:13). Jednym słowem, Bóg nie może uczynić żadnej rzeczy sprzecznej z Jego charakterem. Tak samo byłoby nieprawdą mówić, że Bóg może nie wykonać przeszłego wypadku, to jest, uczynić dokonany fakt nieistotnym; aczkolwiek On może zapobiec każdemu wypadkowi przed jego wydarzeniem, albo zneutralizować skutki po jego wydarzeniu, ale gdy raz dany wypadek się wydarzy, to On nie może uczynić go, aby nie był faktem. Te objaśnienia dowodzą, że jest błędem określać Boską wszechmoc jako Jego zdolność czynienia wszystkiego. Ani Pismo Św. nie podaje takiego określenia. Najbliższe określenie Boskiej wszechmocy podane jest w następującym ustępie Biblii Psalm 115:3 – „Wszakże Bóg nasz jest na niebie, czyniąc wszystko co Mu się upodoba” (zobacz również Psalm 135:6). Ten ustęp naucza, że Bóg może uczynić wszystko, co On chce uczynić. Powód, że Bóg nie może popełniać ani sprzyjać, ani być kuszonym do grzechu, nie może kłamać i nie może zaprzeć Samego Siebie, jest ten, że On nie pragnie czynić tych rzeczy. Jego charakter tak miłuje sprawiedliwość, a nienawidzi błędu, że On nie pragnie czynić tych rzeczy. Wiedząc koniec na początku, Bóg nie czeka aż niepożądany wypadek stanie się, gdyż byłoby niemożliwe unicestwić go, ale z góry uprzedza jego wydarzenie, gdyby Mu nie był potrzebny. Wobec tych faktów określamy Boską wszechmoc jako Jego zdolność czynienia wszystkiego, co On pragnie czynić. Żadna siła albo kombinacja sił nie będą nigdy tak silne, aby przeszkodzić mogły przeprowadzeniu Jego postanowień, tak jak Bóg powiedział: „Rada Moja ostoi się i wszystkę wolę Moję uczynię; rzekłem, a dowiodę tego; umyśliłem, a uczynię to” (Izaj. 46:10, 11; zob. również Ijoba 23:13, 14). „Niemasz kto by wyrwał z ręki Mojej; gdy co uczynię i któż to odwróci [uniemożliwi]?” (Izaj. 43:13). W świetle poprzedzających definicji, możemy zrozumieć ustępy, które mówią, że Bóg może uczynić wszystko i że nic nie jest niemożliwym dla Niego, co nie jest zawarte w ograniczeniu wyrażonym w tym paragrafie,
kol. 2
„to uczynić co On pragnie uczynić”. W ten sposób następujące wyjątki tak powinny być rozumiane: Ijoba 42:2 – „Wszystko możesz [co pragniesz]”; u Mat. 19:26 – „U Boga wszystko [co On pragnie uczynić] jest możebne”; i u Łuk. 1:37 – „Bo nie będzie niemożebne [co On pragnie uczynić] u Boga żadne słowo”.
Po zbadaniu co jest rozumiane przez Boską wszechmoc albo wszechpotęgę, zobaczymy trochę więcej ustępów dowodzących, że wszechmoc jest jednym z Jego przymiotów istoty, i że ona jest czynna w Jego cudownych dziełach i sposobach. Bóg nazywa Siebie wszechmogącym w 1Moj. 17:1: „Jam jest Bóg wszechmogący”. W 1Moj. 18:13 mówi, że wszystko co On ma zamiar uczynić nie jest niemożebne by nie uczynił. „Izali jest co trudnego u Pana?” To że Bóg miał i zawsze będzie miał taką moc, jest potwierdzone u Izajasza 26:4: „Boć w Panu Jehowie jest skała [moc] wieczna”. Tak samo jest wyraźnie potwierdzone o Boskiej wszechmocy, wszechpotędze, w Obj. 19:6 i 21:22. Boska moc jest niewyczerpana w Jego największych konfliktach z Jego nieprzyjaciółmi (2Moj. 15:6-12). Nigdy nie będzie można umniejszyć Jego mocy do tego stopnia, by uczynić Go niezdolnym do wykonywania Jego celów (4Moj. 11:23). Nikt nie może obalić Jego celu (4Moj. 23:20). Boska moc jest o wiele większa niż połączona moc wszystkich innych istot (5Moj. 3:24). Jego moc wywołuje we wszystkich drżenie (Psalm 77:19). On ma władzę życia i śmierci, z której nikt nie może być wybawiony i która ostatecznie zniszczy wszystkich Jego nieprzyjaciół (5Moj. 32:39; 1Sam. 2:6, 7, 10). Jego moc jest podporą Jego ludu (5Moj. 33:27). Moc Jego będzie objawiona w swoim czasie wszystkim ludziom (Joz. 4:24). Jego moc nie jest zależna od drugich w pomyślnym działaniu (1Sam. 14:6; 2Kron. 14:11). Jego wszechmoc rozciąga się na wszystkie Jego stworzenia (1Kron. 29:11, 12; Dan. 4:35). Moc ta jest poparta przez Jego wiedzę, szczególnie w jej działaniu na korzyść dobra (2Kron. 16:9; Dan. 3: 17; 6:27). Nikt nie jest zdolny pomyślnie Mu się sprzeciwić (2Kron. 20:6; Psalm 66:4; Ijob 11:10; 12:14; Izaj. 27:4; 31:3). Moc Boża jest ogólnie używana do pomagania i błogosławienia (2Kron. 25:8, 9); ona błogosławi czyniących dobro, a karze złośników (Ezdr. 8:22; Łuk. 1:49-51); jej zakres działania jest tak niezmierzony jak wszechświat (Jer. 32:17, 27; 10:12, 13; 5:22; Izaj. 51:10; 50:2, 3; 48:13; 40:12, 22, 24, 26, 28; Przyp. 30:4; Psalm 148:5, 8; 147:5, 16, 18; 29:3; 46:7; 65:7, 8; 68:34; 74:13, 15; 77:15-19; Ijob. 9:4-7, 10, 12, 13). Człowiek pod przekleństwem jest bezsilny w Jego ręce (Ijob 14:20). Bóg może uczynić każdą zmianę jaką zapragnie uczynić, chociaż niezrozumianą przez nas (Ijob 26:11, 14; 38:8, 11; Psalm 104:7, 9, 29-32; 78:26; 89:9, 10, 14; 97:3-5). W mocy nikt nie jest Bogu równy (Ijob 40:9; 41:10,11). Jego własna siła wysławia Go i wywołuje zaufanie w Nim (Psalm 21:13.14; 106:8; 118:16; 145:6; Izaj 63:12). Jego nieprzyjaciele są pewni najwyższej porażki (Psalm 76:7,8; Nah. 1:3-6; Joel 2:11; 3:16; Izaj. 17:13; 19:1; 23:11; 33:3, 13; Jer. 20:11; Żyd. 3:6, 9 – 11, 15).