Teraźniejsza Prawda nr 219-220 – 1965 – str. 24
który powiedział: „Nie dziwujcie się, bracia moi! jeśli was świat nienawidzi. Wiedzcie, żeć mię pierwej niżeli was, miał w nienawiści. Byście byli ze świata, świat, co jest jego, miłowałby; lecz iż nie jesteście ze świata, alem ja was wybrał ze świata, przetoż was świat nienawidzi”. „Bądź wierny aż do śmierci, a dam ci koronę żywota” (1Jana 3:13; Jan 15:18, 19; Obj. 2:10).
Co więcej, oni chlubią się z ucisków, ponieważ zdają sobie sprawę, że Pan będzie blisko nich, gdy będą je wiernie znosić i że On nie pozwoli na to, aby byli kuszeni ponad ich możność zniesienia, ale z każdej pokusy uczyni drogę wyjścia; ponieważ zdają sobie sprawę z konieczności kształtowania charakteru na podobieństwo Chrystusowe i że każdy ucisk sprawuje cierpliwość, a cierpliwość Boskie uznanie, a Boskie uznanie nadzieję – nadzieję, która nie pohańbia; i ponieważ rozumieją oni, że wszelkie te korzystne wyniki ucisku następują z powodu prawdziwego poświęcenia, w którym miłość Boża jest szeroko rozlana w ich sercach, usuwając ducha światowego i ducha samolubstwa (1Kor. 10:13; Rzym. 5:3-5).
„Wszelki tedy, kto w nim mieszka, nie grzeszy”. „Kto czyni grzech [samowolnie], z diabła jest” (1Jana 3:6, 8). Zauważyliśmy już, że wszyscy z tych, którzy byli godni przyjęcia przez Boga w Chrystusie, musieli przyjść do Niego przez wiarę w Chrystusa. Drugim warunkiem jest całkowite poświęcenie ich woli, woli Bożej i oddanie się na służbę Bogu. Z tego więc powodu popełnienie przez nich jakiegokolwiek grzechu samowolnego oznaczałoby, że zaparli się oni swego usprawiedliwienia i poświęcenia a dostali się pod wpływ grzechu i diabła jako jego dzieci.
Jeżeli jakieś wierne usprawiedliwione i poświęcone dziecko Boże popełni grzech, to będzie on co najwyżej tylko częściowo samowolny – popełniony w dużej mierze z powodu słabości lub oszukania. Dziecko to będzie odczuwało wstyd i będzie gorzko płakać, tak jak tego doświadczył Piotr. Cała jednak pokuta będzie dowodzić, że jego grzech nie był samowolnym grzechem, który napiętnowałby go jako „z diabła”. Nie, tak długo jak nasienie Prawdy i nasienie poświęcenia pozostają w nim, nie może ono grzeszyć (samowolnie). Ale jeżeli popełni jakiś grzech z powodu oszukania lub słabości a nie dobrowolnie, to ma ono Orędownika u Ojca, „Jezusa Chrystusa [zupełnie] sprawiedliwego” (1Jana 2:1), którego zasługa jest zastosowana za wszelkie mimowolne grzechy i błędy tych, którzy znajdują się pod opieką Przymierza Związanego Przysięgą. O ile wyzna swój grzech, Bóg jest sprawiedliwy, aby mu przebaczył – ponieważ Chrystus za nie umarł (1Jana 1:7, 9). Ale jeślibyśmy powiedzieli, że żadnego grzechu, żadnej niedoskonałości nie mamy, sami siebie zwodzimy, a Boga czynimy kłamcą i zapieramy się Orędownika, którego Bóg nam dał. Z powodu upadku jesteśmy słabi
kol. 2
i podlegamy oszukaniu i błędowi ze strony świata, ciała i diabła (1Jana 1:8, 10).
Zauważywszy co to jest poświęcenie, jego cel lub wynik i jego obecną cenę zaznaczamy, że Chrystus stał się nam od Boga poświęceniem – w którym nie moglibyśmy należeć do takiego powołania i nie moglibyśmy doznać takiej łaskawej pracy w Boskim planie bez Chrystusa i Jego dokonanego dzieła jakie jeszcze dla nas sprawuje – usprawiedliwiając nas przed prawem Bożym, czyniąc nas sposobnymi do powołania w celu osiągnięcia Królestwa i umożliwiając nam każdego dnia i godziny wykonywać nasze poświęcenie aż do śmierci. Jak z tego widzimy, Jezus Swoją służbą poświęcenia w stosunku do nas umożliwił nam poświęcenie się przez umocnienie nas w uświęconej wierze i miłości, umożliwia nam pozostać umarłymi dla siebie i świata a ożywionymi dla Boga, gdy kładziemy nasze ciała w Jego służbie na śmierć oraz umożliwia nam rozwijać się we wszelkich owocach Ducha.
CHRYSTUS NASZYM ODKUPIENIEM (OSWOBODZENIEM)
Liczni czytelnicy mieszają słowa odkupić i odkupienie znajdujące się w Nowym Testamencie, gdy tymczasem (jak to jest wykazane w E 509-521) odnoszą się one do odrębnych choć spokrewnionych zarysów dzieła Chrystusowego. Słowo odkupić w użyciu Nowego Testamentu – jak to wykazuje grecki tekst – oznacza nabyć przez zapłacenie ceny, podczas gdy słowo odkupienie według użytku Nowego Testamentu – jak to wykazuje grecki tekst – oznacza oswobodzenie lub uwolnienie tego, co było nabyte przez zapłacenie ceny. „Wykupieni [nabyci] jesteście drogą krwią [ofiarowanym życiem, śmiercią] Chrystusa”. Oczekujemy na „wykupienie [oswobodzenie] nabytej własności” (1Piotra 1:18, 19; Efez. 1:14).
W obecnym życiu nasze odkupienie, czyli oswobodzenie od mocy grzechu, błędu, samolubstwa i światowości jest w Chrystusie. Chrystus umożliwia nam przezwyciężyć tych nieprzyjaciół w naszych walkach z nimi, a w przyszłości wyzwoli nas od śmierci przez zmartwychwstanie, albowiem Bóg tak zarządził. Ten, kto odkupił (lub kupił) nas ofiarą Swego życia, daje nam jako nasz Prorok lub Nauczyciel mądrość za pośrednictwem Swojej Ewangelii w celu zrozumienia naszego upadłego stanu i Jego jako naszego Pomocnika. Jako nasz Kapłan, On najpierw nas usprawiedliwia, a potem nas ofiarowuje lub poświęca. Wreszcie jako Król zupełnie wyzwala Swój lud spod panowania grzechu, a potem wyzwoli go zupełnie ze stanu śmierci – gdyż Bóg „wzbudzi nas [od umarłych] przez Jezusa” (2Kor. 4:14). Jeżeli pozostaniemy wierni naszemu powołaniu i przymierzu, to w swoim czasie otrzymamy udział w Królestwie. „Halleluja! co za Zbawiciel!” Naprawdę jest On zdolny i chętny zbawić