Teraźniejsza Prawda nr 218 – 1965 – str. 8
nic zbyt świętego na ataki uprzedzenia lub tak zasłużonego by nie rzucało oszczerstw. Ono jest tak okrutne jak powszechne, tak niesprawiedliwe jak bezlitosne, tak nieprzejednane jak zarozumiałe i źle poinformowane.
Uprzedzenie jest złodziejem i rabusiem. Ono podchodzi potajemnie a jego obecność zazwyczaj nie bywa rozpoznana. Ci, którzy są bezradni wobec władzy uprzedzenia, są skłonni uważać je za swego przyjaciela, podczas gdy w rzeczywistości ono ograbia ich z Prawdy, której w przeciwnym razie mogliby się nauczyć, a która uwolniłaby ich z niewoli błędu, zabobonu i ignorancji, w których są trzymani. W ten sposób uprzedzenie ograbia tych, do których ma dostęp ze zdolności trzeźwego myślenia. Ono trzyma ich oczy wyrozumienia w astygmatycznym stanie, dlatego nie są zdolni osiągnąć poprawnego widoku na sprawy. Są oni uprzedzeni w swym rozmyślaniu i stają się niewolnikami nieprawidłowych konkluzji.
Z powyższego ogólnego opisu widzimy, że uprzedzenie nie jest żadnym przyjacielem dla ludu Bożego, tak jak nie jest żadnym przyjacielem dla ludzi światowych. Bóg potępia uprzedzenie (pochopny albo przedwczesny sąd) w następujących słowach: „Kto odpowiada pierwej niż wysłucha, głupstwo to jest i zelżywość” (Przyp. 18:13). Nawet ludzie światowi rozpoznają zasady sprawiedliwości, nie sądząc sprawy przed jej starannym wysłuchaniem. W ten sposób w naszych sądach czynione są starania, ażeby każdą sprawę wysłuchać bezstronnie zanim zostanie powzięta decyzja. Takie wysłuchanie sprawy istniało także pod Prawem Żydowskim: „Izali zakon nasz sądzi człowieka, jeśliby pierwej nie słyszał od niego i nie poznałby, co czyni?” (Jan 7:51). A także w codziennym postępowaniu „pośpieszne sądzenie” jest uważane na ogół za nierzetelne. Szczególnie pomiędzy ludem Bożym „Sidłem jest dla człowieka pochopna mowa, ale świętą jest rzeczą dowiadywać się po ślubach” (Przyp. 20:25 – wg. przekł. A. R. V.). Czas do rozmyślania i rozważania nad sprawą powinien być przed a nie po powzięciu decyzji.
Uprzedzenie unika starannego badania i powstrzymuje się od trzeźwego myślenia. Woli swoje własne uprzedzone opinie od Prawdy, jest ono bardziej oddalone od Prawdy aniżeli nieuprzedzona nieświadomość. Ignorancja jest łatwiejsza do usunięcia aniżeli uprzedzenie mające na uwadze własny interes; albowiem nieświadomość przyjmuje się ślepo, podczas gdy działające we własnym interesie uprzedzenie zazwyczaj wybiera się samowolnie. Tam gdzie uprzedzenie jest silne, sąd jest słaby. Uprzedzenie przemaga rozsądek i dławi Prawdę; ono Jest największą przeszkodą dla rodzaju ludzkiego w czynieniu postępów.
BIBLIJNE PRZYKŁADY ZŁYCH OWOCÓW UPRZEDZENIA
Uprzedzenie powstrzymało rodzaj ludzki od słuchania kazania Noego (2Piotra 2:5), aż przyszła
kol. 2
powódź i potopiła wszystkich. Izraelici wiele ucierpieli z powodu swego uprzedzenia do Mojżesza i Aarona. Z przyczyny uprzedzenia „ludzie niepobożni” odrzucili i wzgardzili Saulem jako pomazańcem Pańskim, albowiem mówili: „Cóż tenże nas wybawi?” (1 Sam. 10:27); Naaman z powodu uprzedzenia do rzeki Jordan, mając większe zaufanie do rzek w Damaszku, o mało nie utracił błogosławieństwa uleczenia się ze swego trądu (2Król. 5:12-14). Uprzedzenie działające na własną korzyść króla Judzkiego Joakima doprowadziło go do zniszczenia części Słowa Bożego pomimo protestu ze strony drugich, sprowadzając przez to na niego i na jego dom srogie karanie, zamiast błogosławieństwa, które mógłby otrzymać gdyby inaczej postąpił (Jer. 36:3, 21-31).
Wiele przykładów uprzedzenia zapisanych jest także w Nowym Testamencie: Kiedy Jezus głosił Prawdę w swych stronach rodzinnych, to niektórzy pozwolili, by rodzinne środowisko naszego Pana uprzedziło ich do Jego poselstwa, mówiąc: „Izali ten nie jest cieśla, syn Marii i brat Jakuba i Jozesa i Judasa i Szymona? Azaż tu nie masz i sióstr jego u nas? I gorszyli się z niego”. „I rzekł do nich: Zaprawdę wam powiadam, żaden prorok nie jest przyjemnym [pożądanym] w ojczyźnie swojej”. Co za dziwny dowód mocy uprzedzenia! I z jakim błogosławieństwem oni się minęli! Dlatego „nie uczynił tam wiele cudów dla niedowiarstwa ich” (Mar 6:3; Łuk. 4:24; Mat. 13:58). Ich stronnicze uprzedzenie było tak silne, że gdy Jezus przypomniał im, iż niektóre błogosławieństwa zostały udzielone innym aniżeli dzieciom z Izraela, to zostali „napełnieni gniewem” i starali się Go zabić (Łuk. 4:25-29). Naprawdę uprzedzenie budzi nienawiść, a nienawiść jest morderstwem (1Jana 3:15)!
Uprzedzenie skłoniło Faryzeuszów do „sądzenia według ciała” (Jan 8:15) i mniemania, ze ci, którzy nie postępują zgodnie z ich uprzedzonym punktem widzenia przeciwko Mistrzowi muszą być zwiedzeni (Jan 7:47, 48). Apostoł Piotr w swojej wypowiedzi: „Wy wiecie, że się nie godzi mężowi Żydowinowi przyłączać albo schodząc z cudzoziemcem” (Dz.Ap. 10:28), odnosił się do żydowskiego uprzedzenia usankcjonowanego przez tradycję, albowiem nie było takiego przepisu w Prawie Mojżeszowym. Na przykład uprzedzenie Żydów do Samarytanów było tak silne, iż niewiasta samarytańska była zdziwiona, że Jezus będąc Żydem prosił ją o napój i dlatego przypomniała mu, że „Żydowie nie obcują z Samarytany” (Jan 4:9).
Apostoł Paweł świadczy o cielesnym Izraelu, że „aż do dnia dzisiejszego, gdy Mojżesz czytany bywa, zasłona [pychy, uprzedzenia i ignorancji] jest na sercu ich położona” (2Kor. 3:15). Wykazuje on również silne potępienie uprzedzenia, gdy pisze do Tymoteusza: „Oświadczam się przed Bogiem… abyś tych rzeczy przestrzegał, nie przekładając jednych nad drugimi [bez uprzedzenia – uwaga marginesowa przekładu A. R. V., Diaglott] nic nie czyniąc z przychylności” (1Tym. 5:21).