Teraźniejsza Prawda nr 218 – 1965 – str. 11
Taki właśnie ogień ma na myśli Św. Piotr w wierszach: 7, 10-12 wspomnianego wyżej tekstu. Daliśmy mniej więcej szczegółowy opis owego symbolicznego ognia, jego płomieni i żaru w wydaniu z 15 marca 1922 r. pisma „The Herald of the Epiphany” (str. 9-13) w artykule pod tytułem „Obalenie Królestwa Szatana”. Odsyłamy przeto naszych czytelników do tego artykułu po szczegóły, których tutaj podawać nie będziemy. Raczej wykażemy na tym miejscu w jaki sposób symboliczny język naszego tekstu w wierszach 7, 10-12 do nich się odnosi. W wierszach tych niebiosa – siła duchowej władzy – i ziemia – społeczeństwo – płoną, jak się mówi, póki nie zostają roztopione, a wszystkie ich elementy – części składowe: kościół, arystokracja i inne, nie zostaną rozpuszczone z powodu gwałtownego gorąca, powstałego wskutek wrogiego tarcia jednych z drugimi.
We wspomnianym wyżej artykule wykazaliśmy jak zapłonęły ogniem elementy narodowe – liczne narody – wskutek swych narodowych niechęci, zawiści, chciwości itd., i jak ogień ten rozgorzał w wojnę światową. Prezydent Wilson, używając tego samego przekonywającego symbolu, którym posiłkuje się nasz tekst, określa narody w wojnie – stanowiące większość rodzaju ludzkiego – jako „świat w ogniu”, a szerzący się duch wojenny jako płonące iskry, pędzone wichrem walki i podpalające coraz to inne narodowe domostwa. Wskutek ognia wojny światowej, narodowe, klerykalne i arystokratyczne elementy zaczęły się roztapiać od wytworzonego w ten sposób gwałtownego gorąca. Głód i zaraza były, żeby tak rzec, oliwą dolaną do ognia wojny i przyczyniły się również do procesu roztapiania, póki narody w państwie, kościele i arystokracji nie wynurzyły się z pierwszego ognistego stadium w znacznym stopniu roztopione – osłabione.
Tym sposobem tarcia narodowe dały w wyniku wojnę powszechną – „świat stanął w ogniu”. Natomiast okres rewolucyjny wielkiego ucisku – ognia – będzie spowodowany gwałtownym tarciem czynników konserwatywnych w państwie, kościele i arystokracji o czynniki radykalne tej części społeczeństwa, która składa się z Pracy. To tarcie spowoduje wybuch pożaru, który podpali każdy naród od wewnątrz. Ów ogień rewolucji będzie płonął tak silnie, i rozleje się tak szeroko, że spali wszystkie narodowe rządy na ziemi łącznie z religiami i arystokracją wszystkich narodów. Jednocześnie współdziałać będą jeszcze dwa czynniki wymienione u Ezech. 14:13, 19.
Że ogień w naszym tekście jest symboliczny wynika nie tylko z faktu, że niebiosa i ziemia, które ogień ten pożera, są symboliczne oraz z faktu, że występuje on w pięciu formach (np. wszechświatowa wojna, anarchia, głód itd.). lecz także z innych licznych przenośni Pisma, opisujących te same niszczące klęski. Oto są główne symboliczne określenia tych niszczących klęsk: bitwa (Obj. 16:14; Sof. 3:8; Izaj. 13:4, 5),
kol. 2
Armagedon (Obj. 16:16), trzęsienie ziemi (Obj. 16:18; Żyd. 12:26), wicher i burza (Nah. 1:3, 6, 7), gwałtowność gradu, wicher wywracający, bystrość wód gwałtownej powodzi (Izaj. 28:2; Nah. 1:4, 5, 8), miotła spustoszenia (Izaj. 14:23), piec ognisty (Mat. 13:42), jezioro ogniste (Obj. 19:20), wieczerza Wielkiego Boga (Obj. 19:17), prasa w winnicy (Obj. 14:19). Wszystkie te przenośnie, wyrażające zniszczenie i odnoszące się do tego samego zagadnienia co ogień w naszym tekście, ostatecznie udowadniają, że zniszczenie wyrażone jest symbolicznie przez ogień. Tak więc symboliczny ogień spali i całkowicie zniszczy symboliczne niebiosa i ziemię drugiego świata. W przewidywaniu tego, dziękujmy Bogu i chwalmy Go.
Nasz tekst podstawowy (2Piotra 3:3-13) w w. 13 i wiele innych tekstów Pisma Św. (Izaj. 65:17; 66:22; Obj. 21:1) mówią nam, że symboliczne niebo i ziemia Drugiego Świata ustąpią miejsca nowym symbolicznym niebiosom i ziemi. Stanie się to w trzecim świecie, „w świecie, który przyjdzie” i który będzie trwał wiecznie. Świat ten będzie posiadał nowe niebiosa, lub władze duchowej kontroli – Jezusa i Jego wiernych wyznawców (Dań. 12:3; Mat. 4:2, Mat. 13:43; 1Kor. 15:41, 42; Obj. 22:16). Pod wieloma zasadniczymi względami będzie się to nowe niebo różniło od starego. Nowe symboliczne niebo będzie świeciło czystym światłem Prawdy, które będzie posiadać uzdrawiający wpływ na nową symboliczną ziemię tych czasów, usuwając miazmaty nieuctwa, błędu, grzechu i wszystkich skutków klątwy, takich jak: choroby, ból, troska, smutek, płacz, łzy, zaraza, głód, epidemia, śmierć i grób (Mat. 4:2; Mat. 13:43; Izaj. 65:17-25; Obj. 21:1-7; 22:1-3; Izaj. 35:1-10). Jezus i Jego Kościół przepełnieni miłością Boga wystarczającą dla uzdrowienia całej ludzkości, wyposażeni przez Boską potęgę i mądrość mogącą sprostać zadaniu podniesienia rodzaju ludzkiego i przeniknięci sprawiedliwością Jehowy nieodzowną dla władców, aby mogli działać dla pożytku i dobra poddanych – będą posiadali wszystkie właściwości potrzebne w miłosiernym dziele usunięcia skutków klątwy i zaspokojenia wszystkich potrzeb ludzkich. Pod ich dobroczynnymi rządami przywrócona będzie ludzkości doskonałość człowieka i rajskie warunki bytu, jako zgodne z pełnymi miłości, sprawiedliwości i mądrości urządzeniami nowej ziemi, ustanowionymi przez Chrystusa i Jego Kościół dla całego rodu ludzkiego, zarówno żywych jak i umarłych (Ps. 22:30; 86:10; Izaj. 29:18, 24; 35:10; Rzym. 14:9; Filip. 2:9-11).
Symboliczna ziemia trzeciego świata określona jest w zacytowanych poniżej tekstach Pisma Świętego. Jej istnienie będzie oparte na zasadach Prawdy, sprawiedliwości i miłości (Jerem. 31:31-34; Izaj. 35:4-10). Zarodkiem nowej ziemi będą klasy Starożytnych i Młodocianych Godnych (Joel 2:28; Dan. 12:3).