Teraźniejsza Prawda nr 205 – 1962 – str. 126
Następnie występuje inne retoryczne pytanie: Czy nie uderzą Antychrysta w sposób nagły ci, którzy pożrą go z powodu jego wielkich niesprawiedliwości (Izali nie powstaną z prędka [1Tes. 5:3], którzy cię kąsać będą [Obj. 17:16]? w. 7), a ci, którzy go trapią, budzą się gdy światło prawdy dochodzi do nich (i nie ocucą się, którzy cię szarpać będą?), z tym wynikiem, że połamią okowy, którymi ich skrępował, a to będzie dla nich obfitą zdobyczą (i staniesz się im łupem)?
Z powodu szeroko rozpowszechnionej grabieży Antychrysta w stosunku do licznych narodów i złączonych grup ludów, ci którzy pozostaną z nich, ograbią go w słusznym czasie (Bo iżeś ty złupił wiele narodów, złupią cię też wszystkie ostatki narodów; w. 8; por. z Jer. 50:3, 9, 10; 51:48, 56; Obj. 18:6–8). Przeto to, co wydarł on gwałtem drugim, drudzy wydrą mu także przemocą (Jer. 51:44).
Przychodzi to na Antychrysta jako zasłużona kara, z powodu ogromnej ilości ludzi, szczególnie ludu Bożego, których on zabił literalnie i figuralnie w przeprowadzaniu swoich samolubnych interesów (kilka lat temu obliczono ich na 50 milionów ofiar — B 393), a których krew woła o pomstę (dla krwi ludzkiej; por. z 1Mojż. 4:10; Łuk. 11:50, 51) i z powodu jego wdzierania się do sfer nauczania, ducha i praktyki drugich oraz miętoszenia ich, szczególnie sfery Prawdy, jej Ducha i służby, jak również z powodu łupienia przez niego Kościoła jako rządu religijnego i wszystkich, którzy się w nim znajdują (i dla gwałtu uczynionego ziemi i miastu i wszystkim, którzy mieszkają w nim).
DRUGA BIADA WYMIENIONA NA ANTYCHRYSTA
Drugie nieszczęście wymienione tu jest wypowiedziane szczególnie przeciwko chciwości ciemięzcy, jego wywyższeniu się i niszczycielskości. Pozafigura przedstawia uciemiężonych oskarżających Antychrysta o niesprawiedliwe i chciwe przyswojenie sobie licznych posiadłości, przywilejów, władz, prerogatyw i służby, które słusznie należą do drugich, w celu zbogacenia się (Biada temu. który łakomie szuka zysku szkaradnego [czerpie zły zysk — margines] domowi swemu; w. 9; Jer. 22:13), usiłując przez to ustanowić swoje zwierzchnictwo nad cała ziemią, wynosząc się w ten sposób ponad wszystko co się zowie bóg — potężny władca — który otrzymuje hołd i zasiada w Świątyni Bożej, otwarcie popisując się jako bóg (aby wystawił wysoko gniazdo swoje; 2Tes. 2:3, 4; B. 301; por. z Jer. 49:16: E. tom 14, 465), spodziewając się tym sposobem umocnić się przed możliwą klęską (a tak uszedł z mocy złego).
Tak jak budujący wieżę Babel użyli cegły za kamień i mułu za zaprawę wapienna, usiłując w ten sposób zbudować wieżę, której szczyt sięgałby nieba, myśleli głupio, iż przez nią będą mogli zapobiec wszelkiemu możliwemu rozproszeniu i klęsce, tak podobnie chciwi wodzowie na podstawie błędnych doktryn i zarządzeń zbudowali hierarchię, której szczytem jest papież jako najwyższa głowa
kol. 2
i głupio myśleli, że tym sposobem będą mogli zapobiec wszelkiemu możliwemu rozproszeniu i nieszczęściu (P '44.31).
W swoim grzesznym i ambitnym postępowaniu mającym na celu zgromadzenie pod przewodnictwo papieża wszystkich narodów i zebrania do siebie wszystkich ludzi, Antychryst mało troszczył się o prawa drugich. On usiłował usprawiedliwić czyny niesprawiedliwego i chciwego przyswajania sobie tego, co słusznie należało do drugich oraz swoje nielitościwe mordowanie ich w licznych wypadkach literalnie albo figuralnie. Często używano przysłowia „Cel uświęca środki” dla usprawiedliwienia tych grzechów. Bez względu na to, jak dobrym i pożądanym byłby ten cel, nie może on jednak usprawiedliwić złych środków stosowanych w jego osiągnięciu. Przez swoje złe czyny i politykę Antychryst sprowadził na siebie wielka hańbę, szczególnie przez nielitościwe mordowanie drugich, jak np. w Świętej (?) Inkwizycji (B 378–394),; grzesząc tym sposobem przeciwko sobie ku swojej zagładzie (Uradziłeś hańbę domowi swemu, abyś wytracił wiele narodów, a grzeszył przeciwko duszy swojej; w. 10).
Z powodu wielkich niesprawiedliwości, okrucieństwa i gwałtu Antychrysta, popełnionych w związku z budowa jego haniebnego domu wraz z papieżem jako głowa, cała ta budowa jest zepsuta od dołu do szczytu. Jak fakty historii pokazują, w każdej części tej budowy wołają wymienione zła, mówiąc figuralnie, o pomstę i świadczą przeciwko niemu (Albowiem kamień z muru wołać będzie [to samo hebrajskie słowo wołać jest użyte w 1:2], i sęk z drzewa [właściwie belka podtrzymująca dach; umocowanie — podaje margines] wyda o tym świadectwo; w. 11).
TRZECIA BIADA WYMIENIONA NA ANTYCHRYSTA
Trzecie nieszczęście wymienione tutaj jest skierowane przeciwko ciemięzcy za zbudowanie miasta (Babilonu) przy pomocy wielkiego rozlewu krwi i nieprawości. Podobnie Człowiek Grzechu zbudował wielkie symboliczne miasto Babilon. Mistyczny Babilon przedstawia w pierwszym rzędzie Kościół Rzymski (Obj. 17:1–6, 15, 16, 18); a w drugim rzędzie sekty protestanckie, które wchodzą do tej samej ogólnej rodziny jako córki tego systemu (Obj. 17:5; E. tom 14, 469: C 164, 165; F 241). W trzecim pozafiguralnym nieszczęściu uciemiężeni oskarżają Antychrysta o zbudowanie tak niecnego systemu kosztem zniszczenia wielu ludzi oraz pogwałcenia w dużej mierze praw świeckich i religijnych (Biada temu, który krwią buduje miasto, a utwierdza miasta nieprawością; w. 12).
Obalanie i zupełne zniszczenie symbolicznego Babilonu objęte jest planem Bożym. Czy wobec tego wszystkie zapamiętałe i wyczerpujące wysiłki czynione w wielkim Czasie Ucisku przez tych, którzy znajdują się w symbolicznym Babilonie, aby podtrzymać i zachować go, nie są całkowicie próżne (Azaż to nie jest od Pana zastępów, iż koło czego ludzie pracują, to ogień skazi, a nad czym się narody