Teraźniejsza Prawda nr 204 – 1962 – str. 117
Syn ośmiu dni będzie obrzezany między wami [mający osiem dni reprezentują tych, którzy są usprawiedliwieni i których Bóg uważa za żyjących w ósmym tysiącletnim dniu i dlatego jako kandydatów do pozafiguralnego obrzezania albo poświęcenia – tzn, mają być umarłymi względem siebie i świata a ożywionymi dla Boga], każdy mężczyzna w narodziech waszych [każdy w swoim pokoleniu miał przejść obrzezanie w ciele], tak w domu narodzony, jako i kupiony za pieniądze, od jakiegokolwiek cudzoziemca [cenna zasługa naszego Pana Jezusa jest pozafiguralnym pieniądzom, który wykupuje od obcego], który by nie był z nasienia twego. Koniecznie obrzezany będzie, urodzony w domu twoim, i kupiony za pieniądze twoje [Nic tylko Izaak i Ismael byli obrzezani, lecz wszyscy męscy członkowie domu Abrahama bądź narodzeni w służbie bądź też zakupieni jako obcy. Izaak przedstawia duchowego Izraela a Ismael – cielesnego Izraela (Gal. 4:22-31). Ta część domowników Abrahama, którzy urodzili się w jego domu zdaje się wyobrażać innych, którzy wraz z pozafiguralnym Abrahamem korzystali przez Przymierze Abrahamowe tzn. Starożytnych Godnych, Wielkie Grono i Młodocianych Godnych; podczas gdy ci z jego domowników, którzy byli kupieni za pieniądze jako obcy. zdają się przedstawiać klasę restytucyjna. Dlatego ich pozafigury w czasie Wieku Ewangelii i Tysiąclecia powinny przechodzić pozafiguralne obrzezanie – chrzest z wody, przez który symbolizują oni swe poświecenie]; a będzie przymierze moje na ciele waszym, na przymierze wieczne [będzie to znak trwający na wieki], A nie obrzezany mężczyzna którego by nie było obrzezane ciało nieobrzezki jego, będzie wytracona dusza ona z ludu: albowiem zgwałcił przymierze moje [ten, który otrzymał tymczasowe usprawiedliwienie, jest uważany przez Boga za żyjącego w ósmym dniu tysiącletnim i będzie dla niego przywilejem poświęcić się. stając się martwym względem siebie i świata, a żywym dla Boga. Dlatego ci, mieli być w czynie i prawdzie dziećmi przymierza].
Chcemy podać więcej szczegółów co do pozafigury tego znaku i dlatego zacytujemy wyjątek z listu do Filipensów 3:3:,, Albowiem my jesteśmy obrzezaniem, którzy duchem służymy Bogu, i chlubimy się w Jezusie Chrystusie, R w ciele nie ufamy”. Małe Stadko jest rzeczywiście poświęcone. Jego członkowie są martwymi względem samych siebie i świata, a żywymi względem Boga; martwymi względem systemu Szatana, martwymi względem dwóch systemów Antychrystusowych – wielkiego i małego, martwymi względem władz świeckich, władz finansowych itd. Oni są zupełnie martwymi względem tych wszystkich systemów, lecz żywymi względem Boga.
Innym tekstem Pisma Świętego, mówiącym o pozafiguralnym obrzezaniu jest Kol. 2:11-13: „W którym i obrzezani jesteście obrzezką nie ręką uczynioną, to jest zewlekłszy ciało wszystkich grzechów przez obrzezkę Chrystusową. Pogrzebani z nim będąc w chrzcie, w którymeście też społem z nim wzbudzeni przez wiarę, którą sprawuje Bóg, który go wzbudził
kol. 2
od umarłych. I was, gdyście byli umarłymi w grzechach i w nieobrzezce ciała waszego, wespół z nim ożywił, odpuściwszy wam wszystkie grzechy”. Jest to tekst zasługujący na nasze badanie. Apostoł mówi w nim o Małym Stadku. To co jest o nim powiedziane stosuje się: po pierwsze, w czasie Żniwa Wieku Żydowskiego i po drugie, w czasie służby 49 członków gwiezdnych, ich specjalnych pomocników i tych, którzy uważali ich za swoich nauczycieli, szczególnie w czasie Żniwa Wieku Ewangelii pod zarządem,, onego Sługi”. Jesteśmy obrzezani obrzezką nie uczyniona rękami, czyli nie jest tu mowa a fizycznym obrzezaniu. Lecz jest to zewleczenie ciała wszystkich grzechów przez obrzezkę Chrystusową. To zewleczenie jest dokonywane przez ofiarę w naszym poddawaniu się pod obrzezkę Chrystusową, czyli w naszym poświęceniu się aż do śmierci, przyjmowaniu woli Bożej za wolę naszą, czyniąc wszystko zgodnie z Jego wolą. Wtedy będziemy umarłymi Szatanowi, światu i ciału, a żywymi Bogu. To uczyni nas również umarłymi Zakonowi Mojżeszowemu, jeśli pochodzilibyśmy z narodu hebrajskiego. Pogrzebani jesteśmy z Chrystusem w chrzcie. Tu nie jest mowa o symbolicznym chrzcie, ale o chrzcie literalnym, chrzcie, który czyni nas umarłymi dla siebie i świata, a przez to członkami Chrystusowymi, który uczynił braci w Żniwie Wieku Żydowskiego członkami Chrystusa na ile byli wierni, a także ich współpracowników. 49 członków gwiezdnych wraz ze swymi specjalnymi pomocnikami i tymi, którzy uważali ich za swych nauczycieli, podobnie starali się zdobyć jak najwięcej ludzi do tego chrztu w Chrystusie. W chrzcie tym jesteśmy wzbudzeni wraz z Chrystusem przez wiarę, którą sprawuje Bóg, przez naszą wiarę w dzieło Boże, że On sprawia w nas to, iż pragniemy i działamy według Jego upodobania. Z nim jesteśmy wzbudzeni z martwych; i tak żyjemy w Chrystusie, my, którzy byliśmy martwi w grzechach naszych i w nieobrzezce ciała naszego, Bóg wzbudził nas wraz z Nim, przebaczając nam nasze grzechy. Tekst ten, jak to już wytłumaczyliśmy, zasługuje na baczną uwagę.
Przejdziemy teraz do rzeczy poprzedzającej poświęcenie – pozafiguralne obrzezanie, jako znak Przymierza Sary, tzn. do usprawiedliwienia z wiary. Tylko ci są wzywani do tego przymierza, którzy są usprawiedliwieni z wiary. To usprawiedliwienie zalicza ich jako żyjących przy końcu Tysiąclecia, w ósmym tysiącletnim dniu, kiedy wszyscy, którzy są usprawiedliwieni do wiecznego żywota będą całkowicie poświęceni – obrzezani. W Wieku Ewangelii usprawiedliwieni próbnie przez wiarę zostali wezwani do Wysokiego Powołania, które też, uzyskali, jeżeli poświecili się i wiernie wstępowali w ślady Jezusa. Dowód na to znajdujemy najpierw w Ew. Jana 3:36: „Kto wierzy w Syna ma żywot wieczny; ale kto nie wierzy Synowi nie ogląda żywota, lecz gniew Boży zostaje nad nim”. Ten. kto wierzy w Syna, to ten, który wierzy w całości i okazuje to przez poświęcenie. Taki człowiek ma żywot wieczny, najpierw w sposób przypisany, a następnie, gdy jest wierny aż do