Teraźniejsza Prawda nr 204 – 1962 – str. 111
opuszczeniu ciała, jest w harmonii z myślą, że Wielkie Grono nie otrzyma płaszcza wcześnie], aż po opuszczeniu przez Małe Stadko ziemi. Nie jest ona jednak w harmonii z księgą Objawienia, ponieważ zabiera klasę Jana z symbolicznej wyspy Patmos, z cierpiących i śmiertelnych warunków, jako świadków opisanych rzeczy. To jest także w dysharmonii z faktem przebywania przez literalnego Jana podczas widzenia i słyszenia całego Objawienia na literalnej wyspie Patmos. Klasa Jana musi być świadkiem cielesnego lub umysłowego wypełnienia się wydarzeń na symbolicznej wyspie Patmos. Widzimy więc, że C. J. Woodworth i F.H. McGee zdają się błądzić w związku z wyjaśnionym zrozumieniem tego ustępu. Powyżej podane fakty dowodzą, że pozaobrazowy Jan w ciele, z jego fizycznymi lub umysłowymi uszami, będzie słyszał Wielkie Grono gromiące Wielki Babilon. Gromienie to jest częścią dzieła zwanego drugim uderzeniem Jordanu. W konsekwencji dochodzimy do wniosku, że jest pewien okres czasu między rozdzieleniem pozaobrazowego Eliasza i Elizeusza a wstąpieniem Eliasza do nieba, w którym to czasie czyny reprezentowane przez Elizeusza w 2Król. 2:12-14 wypełniają się.
(85) Bez wytłumaczenia znaczenia typu po daliśmy, że pomazanie Hazaela przez Elizeusza (2Król. 8:7-13) figuruje coś, co będzie miało miejsce przed rewolucją a co jest udowodnione przez porządek wydarzeń opisanych w 2Król. 8; 9 jak i oświadczenie z 1Król. 19:15-18, wskazując, że tych którzy ujdą miecza Hazaelowego, zabije symbolicznym mieczem Jehu reprezentujący rewolucjonistów. Będzie on zabijał z pewnymi wyjątkami uchodzących przed mieczem Hazaela. Hazael więc musi rozpocząć dzieło zabijania swoim symbolicznym mieczem, zanim Jehu rozpocznie działalność. Elizeusz pomazał Hazaela (2Król. 8:7-15) przemówieniem a nie oliwą (tak jak Eliasz pomazał Elizeusza swoim płaszczem a nie oliwą, [1Król. 19:19-21] jednak nie w dniu ich rozdzielenia jak utrzymuje F. H. McGee), aby mógł on rozpocząć swoje dzieło zabijania przed pomazaniem Jehu (2Król. 9:1-10) mającego na celu rozpoczęcie rewolucji w Izraelu. Z tego wynika, że fakt pomazania Hazaela przez Elizeusza po upływie kilku lat od momentu otrzymania płaszcza reprezentuje coś, co Wielkie Grono uczyni po rozdzieleniu od Małego Stadka przed pomazaniem rewolucjonistów do rewolucji. To więc też wskazuje na istnienie pewnego okresu czasu między rozdzieleniem pozaobrazowego Eliasza i Elizeusza a opuszczeniem przez pozaobrazowego Eliasza ziemi (której Małe Stadko nie opuści wcześniej niż na początku anarchii), w którym wypełniają się czyny Elizeusza z 2Księgi Królewskiej.
(86) Ścisły związek z poprzednim argumentem ma inny wyjątek z 1Król. 19:18. W po przednich wierszach, jak właśnie wyjaśniliśmy o Hazaelu, Jehu i Elizeuszu, jest oddzielnie powiedziane, że zabijali swymi symbolicznymi mieczami. Z 18 wiersza dowiadujemy się, że tylko 7000 (ci, którzy nie kłaniali się, nie klękali i nie całowali Baala) zwycięży symboliczne miecze tych trzech klas. Apostoł Paweł w liście
kol. 2
do Rzym. 11:4 zapewnia nas, że 7000 mężów przedstawia „wybranych”. W rezultacie to pokazuje, że pozaobrazowy Eliasz zwyciężając miecze nie tylko Hazaela i Jehu, lecz także Elizeusza, musi zwyciężyć miecz tego ostatniego będąc jeszcze na świecie, po otrzymaniu przez Elizeusza jego miecza po rozdzieleniu. Ten argument jest następnym wskazującym na istnienie pewnego okresu czasu mającego miejsce między rozdzieleniem Małego Stadka od Wielkiego Grona a zabraniem Małego Stadka, w którym to okresie wypełniają się pozafigury czynów Elizeusza z 2Księgi Królewskiej.
(87) Wysłanie Kozła Azazela przez Arcykapłana Świata (3Moj. 16:20-22) wskazuje, że klasa Elizeusza jako odrębna od klasy Eliasza wykonuje swój urząd w czasie, gdy pozaobrazowy Eliasz jest jeszcze w ciele. Najwyższy Kapłan w szatach ofiarniczych nie tylko wyznawał specjalne grzechy Izraela na głowę tego Kozła, lecz tak ubrany prowadził go od drzwi Przybytku do Bramy Dziedzińca i oddawał w ręce człowieka na to obranego. Jego ofiarnicze szaty wskazują, że podczas wykonywania tych dwóch czynności w pewnych swoich członkach będzie jeszcze w ciele. Jest to ostatnia praca jaka Najwyższy Kapłan Świata wykona w ciele przed opuszczeniem ziemi, a uczestniczą w tych dwóch dziełach wszyscy ostatni przedstawiciele Najwyższego Kapłana Świata. Wykazaliśmy już, że wyznawanie grzechów nad tym Kozłem przedstawia, jak w figurze uderzenia Jordanu klasa Eliasza strofowała czynicieli zła od 1914 do 1916 r., podczas gdy klasa Wielkiego Grona słuchała. To znaczy, zanim ten czas się skończył, każdy z ostatnich członków Arcykapłana Świata uczestniczył przynajmniej w części wyznawania dobrowolnych grzechów nad głową pozaobrazowego Kozła. To zgadza się z myślą, że na pewien czas przed przejściem, onego Sługi” poza zasłonę, około Wieczerzy Pańskiej 1916 r., wszyscy Wybrani byli popieczętowani na czołach. Tak więc nawet ostatniemu zapieczętowanemu było dane uczestnictwo w dziele wyznawania i uderzenia Jordanu. Odłączenie się Elizeusza od Eliasza jest tym samym dziełem co usuwanie Lewitów jako Nowych Stworzeń od Kapłanów ze Świątnicy na Dziedziniec. W ten sposób byli traktowani jako Nowe Stworzenia, tymczasem ich ludzka natura jest przez Arcykapłana Świata (jak to jest reprezentowane przez wyprowadzenie Kozła Azazela do Bramy Dziedzińca i oddanie go w ręce człowieka na to obranego) odciągana od ofiarowania na Ołtarzu ich szalonych wysiłków postępowania według własnej woli, dwoistego umysłu i ich rewolucjonizmu na Dziedziniec, i oddana nieprzyjaznym warunkom oraz osobom, które będą pracować nad zniszczeniem ich ciał.
(88) Gdy wyznawanie dobrowolnych grzechów Chrześcijaństwa nad głową Wielkiego Grona skończyło się podczas uderzenia w 1916 r. zauważyliśmy, że w Ameryce publiczne odciąganie głównej części klasy Wielkiego Grona od uzurpowanych przez nią form służby zaczęło się, gdy zdobyła kontrolę nad Towarzystwem – przez Kapłanów wykazujących