Teraźniejsza Prawda nr 204 – 1962 – str. 108
wypełnił się, choć jeszcze niezupełnie we wszystkich jednostkach.
(73) W innych obrazach Pan pokazuje nam rozłączenie między Maluczkim Stadkiem a Wielkim Gronem z różnych punktów widzenia. Wyprowadzenie Kozła Azazela przez Arcykapłana Świata jest jednym a poświęcenie Lewitów (4Moj. 8:5-26) oraz ogólne dane dotyczące ich samych i ich pracy są następnym przykładem (4Moj. 3:4; 7:1-9). W pierwszym przypadku Arcykapłan Świata odpiera błędne nauki, doktryny i praktyki klasy, reprezentowanej w Koźle Azazela a przez odpieranie zmusza go do posłuszeństwa i oddaje w ręce człowieka na to obranego. Tylko trwający wiernie w tej pracy i biorący w niej udział nie chwilowo, ale aż do końca, stanowią członków Arcykapłana Świata. Wszyscy rezygnujący z pracy w tym kierunku przed jej zakończeniem nie są objęci skończonym obrazem. Pozaobraz Arcykapłana Świata wy prowadzającego Kozia Azazela nie jest jeszcze wypełniony całkowicie lecz dotąd trwa proces tej działalności zapoczątkowanej na początku listopada 1916 r. w Wielkiej Brytanii. Niektórzy członkowie Arcykapłana Świata jeszcze nie wzięli udziału w pracy wyprowadzania Kozła Azazela (żywego). Ostatecznie wszyscy z nich zajmą się tym dziełem trwającym aż do jego ukomplelowania. Obraz Lewitów daje nam bardziej szczegółowe dane dotyczące pozafigury, choć nie jednostek, który także jest teraz w procesie wypełniania jeszcze nie ukompletowany. Gdy będzie ukompletowany, każdy pojedynczy Lewita będzie na swoim właściwym miejscu i jako taki będzie rozpoznany. Z tego powodu nie możemy teraz twierdzić w każdym indywidualnym przypadku, kto jest pozaobrazowym Lewitą. Jednak każde Nowe Stworzenie, które jest rewolucjonistą lub gorliwym obrońcą rewolucjonistów, jest Lewitą, natomiast, Kapłani, jako wierni wybrani, nigdy nie czcili ani całowali Baala (1Król. 19: 18; Rzym. 11:4).
(74) Niektórzy wyrażają się, że autor sądził, gdy wypowiadał swoje przypuszczenia, iż wodzowie Towarzystwa i wszystkie Nowe Stworzenia współdziałające z nimi gorliwie w pracy rozdzielania począwszy od 27 czerwca 1917 r. są członkami Wielkiego Grona! Ci. którzy mają takie zastrzeżenia, pogląd swój opierają na 1Kor. 4:5. Serdecznie zgadzamy się z nauką tego tekstu i powinniśmy jego napomnienia słuchać. Ktokolwiek sądzi zanim Pan objawi Swój sąd nie zważa na rozkaz Pański i jest odpowiedzialny za takie domyślanie się. Ten tekst nie zabrania jednak, lecz nakazuje ogłosić sąd Pański po oświeceniu przez Niego tego, co jest skryte w ciemności i objawieniu rady serc (1Kor. 4:5). Wierne dziecko Boże będzie czekać aż do objawienia sądu Pańskiego a gdy okoliczności wymagają objawienia Pańskiego sądu, wtedy wierny sługa Boży może go objawić. Nie zapominajmy, że sąd rozpoczyna się w Parusii, tj. Wtórej Obecności Pana od domu Bożego (1Piotra 4:17, 18). Pan przez objawienie rady serc i oświecanie co skrytego jest w ciemności, z jednej strony, objawił prawdziwie ofiarowanych zachowujących ducha poświęcenia
kol. 2
a z drugiej i tych, którzy tego ducha stracili, ukazując tym samym klasę Wtórej Śmierci. Byli wodzowie wśród ludu w Prawdzie odrzucający Okup i ich udział w ofierze za grzech. którzy w harmonii z powyższym zostali objawieni jako członkowie Wtórej Śmierci. „On Sługa” niejednokrotnie wspominał ich imiennie zaznaczając, że są członkami Wtórej Śmierci. Tym samym nie wykonywał zakazanego sądu, lecz wskazywał na objawiony sąd Boży. Podobnie podczas (Paruzji) Wtórej Obecności Pana objawił on różnicę między nominalnym a prawdziwym Kościołem. Ogłaszanie, że nominalny Kościół i wszyscy jego agenci przestali zajmować stanowiska Boskich mówczych narzędzi, nie było sądem zakazanym. Ogłaszanie sądu Pańskiego podczas uderzenia Jordanu na podstawie Psalmu 149:5-9 nie było sądem zakazanym.
(75) Mniej więcej od śmierci „Onego Sługi” żyjemy w okresie Epifanii Wtórego Przyjścia. Jak podczas Paruzji objawiał Pan niezbożnych – klasę Wtórej Śmierci – na podstawie 1Piotra 4:18; Psalmu 1:1, tak i teraz objawia w tych wierszach grzeszników Wielkie Grono. Przed objawieniem ich byłoby grzechem wskazywać na kogokolwiek jako członka Wielkiego Grona i w harmonii z tym nasz Pastor wiernie przestrzegał zasady, aby nie sądzić, aż nastąpi objawienie. Objawienie ich stało się faktem dokonanym. Potrzebne jest więc zabezpieczenie Maluczkiego Stadka przed objawionymi wodzami klasy Wielkiego Grona. Obecnie żyjemy w czasie, o którym „On Sługa” mówił w Z. 1916, str. 264, kol. 1, §1: , Potem [po rozłączeniu a przed wichrem] klasa Eliasza, klasa Maluczkiego Stadka, będzie jasno objawiona, odłączona i odróżniająca się od Wielkiego Grona. Komitet Wydawniczy Pastoralnej Biblijnej Instytucji w okazowym numerze „The Bibie Standard” i w numerze 1 „The Herald of the Kingdom” podał bardzo właściwą myśl, że żyjemy w czasie Epifanii Wtórego Przyjścia Chrystusa. Tę myśl trudno zharmonizować z inną podaną przez nich, że nie było światła od odejścia „onego Sługi”. Tymczasem żyjemy w okresie jasnego świecenia wskazującym, że Prawda powinna świecić coraz jaśniej i jaśniej.
(76) Zgodnie z powyższym Epifania (jasne świecenie) jest okresem, podczas którego jest objawione Wielkie Grono jako odłączone i odrębne od Maluczkiego Stadka (1Kor. 3:11-15). Pan zaczął swoje dzieło Epifanii wpierw naświetlaniem światłem Epifanii opozycyjnych ambicji pewnych braci w tym samym dniu, tj. 16 października 1916 r., tak w Anglii jak i w Ameryce, w obydwóch domach Bethel, objawiając je później, po czterech miesiącach, w biblijnym naświetlaniu. Wyrażanie się o wodzach Towarzystwa, którzy w świetle Epifanii wykazują, że są członkami Wielkiego Grona, jako o takich, nie jest sądem zabronionym. Nieogłoszenie takiej sytuacji byłoby tak szkodliwe, tym bardziej jeśli Pan Swój sąd już objawił, jak ogłoszenie jej przed objawieniem sądu Pańskiego. Wiele szkód doznałby lud Boży, gdyby powstrzymywano się od takiego ogłoszenia, jak to czyni Pastoralna Biblijna Instytucja i jej obrońcy, mimo że Pan