Teraźniejsza Prawda nr 203 – 1962 – str. 90
z wiary w Chrystusa jak również i ci, którzy poświęcą swe życie Bogu dowiedzą się, że ich stanowisko nie jest na Dziedzińcu lecz w Obozie. Nie będzie więcej tymczasowo usprawiedliwionych dla celów Wieku Ewangelii, ponieważ (T. P. 1949,42, kol. 2 u dołu), „po roku 1954 już nie będzie można stać się członkiem klasy Młodocianych Godnych ani nikt nie będzie mógł dostąpić stanu tymczasowego usprawiedliwienia. Stąd też napomnienie, znajdujące się w Obj. 22:11, które podajemy wg ang. ulepszonego przekładu: „Kto niesprawiedliwy [tymczasowo usprawiedliwiony, który nie jest aktualnie usprawiedliwiony i dlatego niesprawiedliwy] niech jeszcze będzie niesprawiedliwy [niechaj pozostanie tymczasowo usprawiedliwiony i nie poświęcony]; a kto jest plugawy [nie żałujący grzesznicy którzy nie są czystymi] niech jeszcze będzie plugawy [niech pozostanie w tym stanie]; a kto jest sprawiedliwy [Lewici Wielkiego Grona i członkowie klasy Młodocianych Godnych znajdujący się na Dziedzińcu są sprawiedliwymi] niech jeszcze pozostaje sprawiedliwy; a kto jest świętym [Kapłani są świętymi, ponieważ są w Świątnicy] niech jeszcze pozostanie świętym”. Bo gdy przyjdziemy do czasu kiedy nie będzie więcej poświęcenia dla celów Wieku Ewangelii (po październiku 1954 nowo poświęceni nie będą przyjęci na prospektywne miejsca pomiędzy wybranych Wieku Ewangelii), byłoby bezpożytecznym napominanie tymczasowo usprawiedliwionych ażeby się poświęcili (jeszcze będą tymczasowo usprawiedliwieni, lecz ich tymczasowe stanowisko będzie w Obozie Epifanii); już nikt nie wejdzie do stanu tymczasowego usprawiedliwienia dla celów wyboru Wieku Ewangelii i nikt nie powinien po październiku 1954 być nawoływany do poświęcenia się dla tych celów, albowiem wtedy nie będzie można się poświęcić dla celów (wybrania) Wieku Ewangelii. Lecz poświęcenie i zachęta do niego, co zawsze jest godne pochwały, będzie w dalszym ciągu trwało, ale dla celów sformowania nowej klasy – poświęcanych Obozowców Epifanii (P.’54, 41, 42). Byłoby także bezpożytecznym napominać grzeszników aby pokutowali (dla celów otrzymania miejsca pomiędzy wybranymi Wieku Ewangelii, lecz pokuta za grzech będzie zawsze pożądana jako warunek otrzymania łaski Bożej danej na dany czas), albowiem tymczasowo usprawiedliwieni i grzesznicy nie mogliby postąpić wyżej ze stanowiska przed Bogiem pod takim warunkiem (tymczasowo usprawiedliwieni jeszcze będą mieli obfitość łaski od Boga i przywilej poświęcenia, lecz nie dla celów Wieku Ewangelii; chociaż tacy poświęcający się otrzymają wiele błogosławieństw podobnych do tych jakie otrzymają wybrani Wieku Ewangelii, nie będą jednak mogli otrzymać stanowiska na Dziedzińcu Epifanii, lecz tylko w Obozie jako poddani restytucji)”.
Z tego wynika, że Obj. 22:11 nie będzie się stosowało całkowicie aż w jesieni 1954 (szczegóły prosimy zobaczyć w T. P. 1952, 42; P.’51, 135, par. 5). A zatem to przyczyni się do zmiany w naszej pracy tego czasu. Po tym czasie nie będziemy mogli przyprowadzać ludzi do stanu Dziedzińca (E. tom 11, 473, 493, 594)
kol. 2
ale tylko do stanu Obozu. Oni zgromadzą się do pism Prawdy brata Johnsona, nad którymi on miał dozór jako Pański wykonawca (E. tom. 10, 661; P.’54, 41). Podczas gdy będziemy w dalszym ciągu prowadzili dużą pracę względem Wielkiego Grona i klasy Młodocianych Godnych tak w małym jak i w wielkim Babilonie, dopomagając im w ich oczyszczeniu i służbie, to jednak nasza nowa, poświadczająca służba będzie szczególnie względem wiernych usprawiedliwionych chrześcijan i wiernych Żydów. Nawracanie narodów Chrześcijaństwa i nawracanie Izraela będzie budowaniem Obozu Epifanii; obydwa te dzieła mają się rozpocząć w 1954 roku (E. tom 5, 420, 421).
Niektórzy spomiędzy tych grup poświęcą się, tym sposobem staną się poświęconymi Obozowcami Epifanii (klasą Królowej z Saby); inni – ogromna większość – będą zainteresowani Prawdą, lecz nie poświęcą się (P.’54, 42). Wobec tego, że Dziedziniec Epifanii będzie uzupełniony w swym członkostwie w październiku 1954 i ponieważ nasza praca z konieczności rozpoczyna się od budowy Obozu Epifanii, dlatego Obóz ten będzie składał się ze wszystkich, którzy „będą nadal wierzyć w Jezusa jako Zbawiciela i Króla” (E. tom 5, 420; E. tom 10, 672), wziętych z danych dwóch grup względem których nasza praca będzie szczególnie skierowana, tj. względem ludzi z Chrześcijaństwa i cielesnego Izraela. A ponieważ jaśniejsze zrozumienie tego tematu przez brata Johnsona (P.’30, 15) zacytowane powyżej wykazało, iż ta praca jest ofiarą, którą mamy przynieść w dowód naszego oczyszczenia, zdaje się być widocznym, że praca ta jest naszą poświadczającą służbą, która powinna się rozpocząć zaraz po 80-letnim oczyszczeniu, tj. w jesieni 1954.
(4) Gdybyśmy nie wiedzieli o pracy poświadczającej i o przyczynach rozpoczęcia jej w październiku 1954, nie moglibyśmy dać odpowiedzi na pytania tych, którzy zapytują się odnośnie poświęcenia. Poświęcenie jest zawsze godne pochwały, jak o tym nauczali Posłannicy – brat Russell i brat Johnson. Lecz mając na względzie Obj. 22:11, które to poselstwo w jego pełności będzie na czasie w październiku 1954, nie będziemy mogli już więcej wskazywać na zbawienie jakie jest otwarte podczas Wieku Ewangelii i możliwość stania się wybrańcami Bożymi, lecz jedynie tylko na nadzieję restytucji. Widzimy stąd, że nasza praca poświadczająca jest prawdziwie zarządzona przez Boga, aby rozpoczęła się w jesieni 1954 bez względu na to, co byśmy woleli czynić w tej sprawie – chociaż rozumie się, iż nie pragniemy czynić nic co byłoby przeciwne świętej woli Bożej!
(5) Jedno z opatrznościowych zarządzeń Bożych zdające się wskazywać na to, abyśmy rozpoczęli przynoszenie naszej ofiary na przyszłą jesień jako poświadczenie naszej czystości, to wydany w tym czasie epifaniczny tom 16. Niektórzy mogą się dziwić i zapytywać jak to jest możliwe. W pierwszym rzędzie przedmioty w tym tomie są tak ułożone aby były dodatkami do pierwszego tomu brata Russella i są