Teraźniejsza Prawda nr 203 – 1962 – str. 88
splugawień, które powstrzymałyby ich od zajęcia miejsca w Wieku Tysiąclecia, lecz także z takich, które czyniłyby ich niezdolnymi do wykonywania specjalnej służby poświadczającej o ich czystości. Wierzymy, że oczyszczeni Lewici, którzy posiadają Prawdę Epifanii logicznie będą tymi, których Pan użyje aby rozpocząć tę specjalną służbę z uwagi na to, iż ogólnie mówiąc, oni są tymi wiernymi sługami Prawdy do których odnosi się cytat ze str. 27. Dalej wierzymy, że częściowo wierni coraz więcej będą się przyłączali do tej pracy gdy ją lepiej zrozumieją i dalej będą się oczyszczali. Jeżeli Pan użył Swych Epifanią oświeconych Lewitów jako pierwszych Lewitów do ogłoszenia poselstwa z Objawienia 19:5-9, które było na czasie po śmierci brata Johnsona jako „ostatniego członka Małego Stadka na ziemi” (T.P. 1950, 27; 1951, 19), nie powinno nas dziwić, jeżeli On podobnie użyłby ich do rozpoczęcia służby poświadczającej, będącej dowodem ich oczyszczenia jako części pozafiguralnej matki po pozafiguralnej córce. Faktem jest, że żaden członek z Wielkiego Grona w Babilonie, ani żaden między 60 – ma grupami, z wyjątkiem Epifanią oświeconych oczyszczonych Lewitów, nie był dostatecznie poinformowany aby mógł inteligentnie uczestniczyć w proklamowaniu poselstwa z Objawienia 19:5-9, kiedy czas na jego ogłoszenie nadszedł.
Podobna sytuacja będzie przeważać odnośnie brania inteligentnego udziału w pracy poświadczającej, jaka rozpocznie się w październiku 1954.
Zastanowienie się nad warunkami, jakie panowały pomiędzy braćmi Małego Stadka w czasie ich poświadczającej służby, powinno być pomocnym dla nas pod tym względem. Jako pozafiguralna matka po urodzeniu syna, wszyscy bracia Małego Stadka byli oczyszczeni z wad do tego stopnia, iż było w dniu 16 Września 1914 roku dowiedzione, że zatrzymali oni swe korony i od tego czasu zatrzymają je; chociaż nie wszyscy byli jeszcze gotowi do wzięcia udziału w swej służbie poświadczającej (uderzenie Jordanu itd.) gdy praca ta rozpoczęła się 20 września 1914, ponieważ spora ich liczba była jeszcze w Babilonie. Z biegiem czasu i oni byli popieczętowani na czołach, opuścili Babilon i przyłączyli się do służby poświadczającej, przy czym ostatni z nich opuścił Babilon w dniu 18 kwietnia 1916, mając dosyć czasu aby wziąć udział w tej służbie przed jej zakończeniem 3 listopada 1916. Ponieważ nie wszyscy pozostali członkowie Małego Stadka byli gotowi do natychmiastowego brania udziału w służbie poświadczającej z chwilą jej rozpoczęcia w roku 1914, nie powinniśmy się spodziewać podobnie, że wszyscy członkowie Wielkiego Grona będą gotowi do brania udziału w swej służbie poświadczającej zaraz z chwilą jej rozpoczęcia w październiku 1954. Lecz jak więcej oświeceni członkowie Małego Stadka brali w swej specjalnej służbie od samego początku, a drudzy mniej oświeceni wzięli udział później, tak jest rozsądnym spodziewać się, że więcej oświeceni członkowie Wielkiego Grona (dobrzy Lewici) rozpoczną
kol. 2
swą specjalną służbę w jesieni 1954, a drudzy mniej oświeceni wezmą swój udział w niej później.
DWIE FAZY SŁUŻBY POŚWIADCZAJĄCEJ
W T.P. 1932, 27, par. 5 i w E. tomie 4, 100 brat Johnson mówi: „Jeszcze nie wiemy jaka będzie szczególna praca pozafiguralnej matki pozafiguralnej córki w znaczeniu sług Prawdy łącznie z przyniesieniem w roku 1954 pozafiguralnej ofiary całopalenia i ofiary za grzech w zaświadczeniu jej oczyszczenia; lecz myślimy, że stanie się to w formie nawrócenia Izraela. Musimy zaczekać za tą wiadomością prawdopodobnie aż do owego czasu”. Zauważmy niepewność brata Johnsona wyrażoną w tej sprawie, chociaż podał on, że pracą tą mogłoby być nawrócenie Izraela. Powiedział on także, że musimy poczekać za tą wiadomością prawdopodobnie aż do owego czasu (tj. do jesieni 1954) aby się upewnić względem tego, albowiem miał on ufność, że Pan objawi mu to wtedy, gdy przyjdzie czas na rozpoczęcie pracy poświadczającej. Gdy brat Johnson pisał to po raz pierwszy w 1928 roku (tłumaczone w T.P. 1932, 27 par. 5) miał on na myśli, że wojna, rewolucja i anarchia Czasu Ucisku będą miały miejsce w 40 latach Epifanii i że w roku 1954 będzie czas ucisku Jakuba, a także że ucisk ten przygotowuje Izraela na przyjęcie poselstwa Wielkiego Grona i nawróci go do Pana jako do Wybawiciela. Spodziewał się on również, że narodowe nawrócenie Izraela „nastąpi w Palestynie przy końcu ucisku Jakuba” pomiędzy rokiem 1954 a 1956 (E. tom 5, 421; E. tom 4, 105), chociaż, w tych sprawach, jak i we wszystkich innych. Prawda stopniowo się rozjaśnia” (E. tom 5, 300); pisząc E. tom 10 on zrozumiał (str. 610), że nawrócenie Izraela „nastąpi po roku 1956” (zob. także P’47, 53). Mając na uwadze obecne warunki i widoczne zachodzenie Epifanii jako Czasu Ucisku na Bazyleję po roku 1956, zdawałoby się teraz, że nawrócenie Izraela nie nastąpi prędzej aż jakiś czas możliwie nawet lata, po roku 1956.
Aby pokazać jak Prawda o służbie poświadczającej stopniowo rozjaśniała się, podajemy poniżej przedruk pytania i odpowiedzi z P.’30, 15 wraz z nawiasowymi komentarzami:
Pytanie: Jaka praca jest wyobrażona przez matkę przynoszącą ofiarę swego oczyszczenia przy końcu 80 dni po porodzeniu córki?
Odpowiedź: W numerze 121 Present Truth (przedrukowanym w E. tomie 4, 96-107, z którego cytowaliśmy powyżej) podaliśmy, że matka przynosząca ofiarę swego oczyszczenia przy końcu 40-tu dni po porodzeniu syna przedstawia pracę Małego Stadka od jesieni 1914 do jesieni 1916, która jest pokazana pod innymi figurami jak np.: uderzenie Jordanu przez Eliasza, wyznawanie przez Najwyższego Kapłana grzechów Izraela nad Kozłem Azazela, Pierwsza Walka Gedeona i wykonanie kary przez Świętych nad narodami, jak również wiązanie ich królów i panów. W tym samym artykule przyznaliśmy się do braku zrozumienia pozafigury matki przynoszącej