Teraźniejsza Prawda nr 203 – 1962 – str. 86
Stadko w Paruzji, które było rozwinięte przez duchowe prawdy, tyczące się wyboru i sług usługujących tymi prawdami, i że dzieweczka (3Moj. 12:5) przedstawiała Wielkie Grono podczas Paruzji i Epifanii. On dalej tłumaczył tam, że 40-dniowy okres oczyszczenia matki po urodzeniu syna, przedstawia 40 lat Paruzji (1874-1914) oraz, że 80 dni potrzebnych na oczyszczenie matki po urodzeniu córki przedstawia 80 lat Parusji i Epifanii (w ścisłym znaczeniu) razem (1874-1954). Oczyszczenie matki po urodzeniu syna podczas 40 dni przedstawiało dwie rzeczy: (1) oczyszczenie Prawdy (w jej zastosowaniu do Małego Stadka – mężczyzny) z wszelkich błędów dotyczących tej sprawy i (2) oczyszczenie jej wiernych sług, co było dowiedzione przed październikiem 1914, że zatrzymali oni korony i od tego czasu zatrzymają je. Podobnie oczyszczenie matki po urodzeniu córki podczas 80 dni przedstawia dwie rzeczy: (1) oczyszczenie Prawdy (w jej zastosowaniu do Wielkiego Grona – dzieweczki) z wszelkich błędów dotyczących tej sprawy i (2) oczyszczenie wiernych oraz częściowo wiernych sług Prawdy z takich nieczystości, które byłyby powodem utraty ich miejsc w Wieku Tysiąclecia, jak również niezdatności wykonywania specjalnej poświadczającej służby od października 1954.
Kim są ci „wierni” i „częściowo wierni” wspomniani wyżej słudzy? Ponieważ brat Johnson często i właściwie używał wyrażeń „wierni” i „częściowo wierni”, gdy porównywał Małe Stadko z Wielkim Gronem, na pierwszy rzut oka zdawałoby się, że to samo miał na myśli i w tym wypadku. Lecz ostrożniejsze zbadanie cytatu i wypełnień wskazuje, że to znaczenie nie odnosi się do tematu pod dyskusją, jak to wykażą następujące punkty.
(1) W następnym paragrafie (str. 27. par. 4) przy omawianiu 7-miu i 14-tu dni 3Moj. 12:2, 5 wykazuje on (odnosząc się do sług przedstawiających Prawdę), że „w figurze 7-dniowej nieczystości matki (w. 2) mamy rozumieć, iż uczestnictwo sług tracących korony nie jest przedstawione w obrazie odnoszącym się do rozwinięcia Małego Stadka, chociaż oni pomagali w rozwijaniu Małego Stadka. Również należy rozumieć, że tak słudzy zatrzymujący, jak i tracący korony, są uważani jako załączeni w figurze matki i w obrazie odnoszącym się do tych, którzy rozwijali Wielkie Grono, chociaż ci pierwsi nie są złączeni w obrazie 14-dniowej nieczystości matki (w. 5). Fakty tych dwóch pozafigur i dwóch okresów figuralnej nieczystości oraz figuralnego oczyszczenia zmuszają nas, abyśmy zrobili różnice w poglądzie”.
(2) Na stronie 27 w par. 5 po opisaniu specjalnej pracy (uderzenie Jordanu, itd.), która w latach 1914-1916 była świadectwem zupełnego oczyszczenia matki w znaczeniu sług, którzy zatrzymali korony, on dodaje: „Ta służba była świadectwem oczyszczenia pozafiguralnej matki; ponieważ wierne uczestniczenie w niej dowiodło, że oni byli sługami zatrzymującymi swe korony. Jednak ich usługiwanie w tym nie wyrobiło im Wysokiego Powołania.
kol. 2
To jest udowodnione tym faktem, że oni, jako pozafigura matki, musieli przynieść pozafiguralną ofiarę całopalenia i ofiarę za grzech (3Moj. 12:6-8)”. Jest zatem widoczne, że wierni „w sensie sług, którzy zatrzymali swe korony”, mieli swą pracę oczyszczenia poświadczoną jako kompletną, w ich specjalnej służbie wykonywanej od 20 września 1914 do 3 listopada 1916 po okresie 40-letniego oczyszczenia; z tego względu nie mogą być załączeni do „wiernych” wzmiankowanych powyżej, dających świadectwo swego oczyszczenia po okresie 80 lat.
(3) To, że wyrażenie „wierni” i „częściowo wierni” słudzy nie odnosi się tutaj ani do Małego Stadka, ani Wielkiego Grona, jest także widoczne z oczyszczenia utratników koron – sług Prawdy dla Wielkiego Grona, którzy są sami przedstawieni w pozafiguralnej 14-dniowej nieczystości, zaś wierni zatrzymujący korony, są pominięci w figurze, jak również w tej części pozafigury. Tak samo, lecz w odwrotnym porządku, utratnicy koron, chociaż są sługami Prawdy dla Małego Stadka, zostali jednak pominięci w pozafiguralnych 7-miu dniach nieczystości wiernych sług Prawdy dla Małego Stadka, tak jak jest to przedstawione w figurze. Ci słudzy, którzy utracili swe korony, mieli udział w pierwszym oczyszczeniu (przedstawionym przez pierwsze 7 dni wchodzących w okres 14-dniowej nieczystości z w. 5), lecz z powodu ich częściowej niewierności muszą oni jako klasa przechodzić przez jeszcze jedno oczyszczenie, w którym to czasie zasługa Jezusowa będzie szczególnie użyta (4Moj. 8:12, 21). To drugie przebłaganie na ich korzyść zawiera się w drugich 7 dniach wchodzących w 14-dniowy okres, tak jak jest to pokazane w w. 5. Drugie przypisanie zasługi Chrystusowej na korzyść tych sług, odbyło się w czasie pomiędzy październikiem 1923 a październikiem 1924, przy ofiarowaniu pierwszej części Dobrych Lewitów – drugiego z pozafiguralnych bochenków chleba, danych na obracanie w uzupełnionym obrazie. Było to wyrzeczone na podstawie wierszy 2 i 5, gdy powiedzieliśmy powyżej, że słudzy zatrzymujący korony są wyłączeni z figury 14-dniowej nieczystości, a słudzy tracący korony są wyłączeni z figury 7-dniowej nieczystości (str., 28, par. 6).
(4) Fakty tej sprawy dowodzą, że „oczyszczenie wiernych i częściowo wiernych sług Prawdy z takich nieczystości, które byłyby powodem utraty ich miejsc w Wieku Tysiąclecia, jak również niezdatności do wykonywania specjalnej służby wydawania świadectwa od października 1954”, nie mogło tu włączyć Małego Stadka jako „wiernych”, ponieważ ich ziemska pielgrzymka skończyła się w roku 1950, podczas gdy specjalna służba poświadczająca oczyszczenie wiernych i częściowo wiernych sług rozpoczyna się po okresie 80-letnim, tj. w październiku 1954.
(5) Tuż przed tym oświadczeniem odnoszącym się do „wiernych i częściowo wiernych sług Prawdy” oraz ich oczyszczenia z takich nieczystości, które byłyby powodem utraty ich miejsc w Wieku Tysiąclecia, a także