Teraźniejsza Prawda nr 203 – 1962 – str. 82
liczne urzędy jako Kapłani głosiciele w każdym odpowiednim czasie służby, pozafiguralny Eleazar w czasie Parusii, a pozafiguralny Itamar w czasie Epifanii (odprawowali urząd kapłański). Pozafiguralny Nadab (samowolny) nie pozostawił po sobie grupy Prawdy, aby służyła Panu Prawdą parusyjną; również i pozafiguralny Abiju (on jest mym ojcem) nie pozostawił żadnej grupy Prawdy, by służyła Panu Prawdą epifaniczną (umarli… a synów nie mieli), zanim Jezus złożył swą służbę Wieku Ewangelii, służbę Najwyższego Kapłana Kościoła (przed obliczem ojca swego). Brat R. podzielił (podzielił ich Dawid; w. 3) bardziej wybitnych usługujących braci (Sadoka z synów Eleazarowych) i mniej wybitnych usługujących braci (Achimelecha z synów Itamarowych) i to zależnie od ich obowiązków jako pielgrzymów i pomocników pielgrzymów (według urzędu ich), by wypełniali swe służby (w usługach ich). W czasie ostatnich dni brata R. bardziej wybitni pielgrzymi byli liczniejsi od mniej wybitnych pielgrzymów, a obie te klasy miały licznych pomocników (Eleazarowych więcej przedniej szych mężów niż… Itamarowych; w. 4). Na podstawie obliczenia, więcej wybitnych pielgrzymów było szesnastu (z synów… było przedniejszych szesnaście), a mniej wybitnych pielgrzymów było ośmiu (synów Itamarowych osiem).
(14) Gdy dwudziestu czterech pielgrzymów w ten sposób zostało wyznaczonych, każdy z nich stawał się wodzem grupy swych kapłańskich braci (rozdzieleni są losem jedni od drugich; w. 5). W tym charakterze tych dwudziestu czterech pielgrzymów było wodzami Kościoła (przełożonymi nad świątnicą) i wodzami od Boga (przedniejszymi przed Bogiem – dosłownie, jak podane w ang. popr. tłumaczeniu – książętami Bożymi). Menta Sturgeon, który zajmował się wtedy działem pielgrzymów, naznaczył im cedułę ich pielgrzymskich podróży w Strażnicy (popisał ich Semejasz… pisarz z pokolenia Lewiego; w. 6), a uczynił to publicznie przed bratem R. (królem) i dwunastoma wodzami z pokoleń duchowego Izraela (książętami), przed grupą wybitniejszych sług Prawdy (Sadokiem) oraz przed grupą mniej wybitnych sług Prawdy (Achimelechem), przed głównymi wodzami więcej i mniej wybitnych sług Prawdy (przedniejszymi… Kapłanów i Lewitów). A było to uczynione osobno dla Eleazarytów i osobno dla Itamarytów (a naznaczono… jeden Eleazarowi, a drugi… Itamarowi). W spisach pielgrzymskich angielskiej Strażnicy na lato 1916 znajduje się 24 pielgrzymów, którzy byli wodzami 24 grup, oddziałów kapłańskich służb. Następujący pielgrzymi w liczbie 16 są pozafiguralnymi Eleazarytami według ich stopnia wybitności: (1) Russell, (2) Johnson, (3) Rutherford, (4) MacMillan, (5) Sturgeon, (6) Rockwell, (7) Sexton, (8) (Gęb.) Draper, (9) Toole, (10) Hersee, (11) Herr, (12) McPherson, (13) Wisdom, (14) Zink, (15) Thornton i (16) Thorn. Oni są odpowiednikiem 16 Kapłanów wymienionych w w. 7-14. Brat R. jako pozafiguralny Jehojaryb (walczący o Jehowę), wypełnia służbę Epifanii przez swe pisma, a także
kol. 2
przez swe pisma należy on do dwóch, którzy zmuszają do ucieczki 10.000 w czasie Epifanii (5 Moj. 32:30). Następująca lista, jest listą wodzów mniej wybitnych pielgrzymów w liczbie 8 spośród 24 pełniących służbę Kapłanów: (1) Barber, (2) Riemer, (3) Robię, (4) Batterson, (5) Palmer, (6) Meggison, (7) Crist i (8) Gillespie. Odpowiada to ośmiu Kapłanom wymienionym w w. 15-18. Tak więc dokładnie, jak to możemy określić, wszyscy z tych 24 pielgrzymów wyżej wspomnianych są przedstawieni w porządku odpowiadającym porządkowi ich 24 typów podanych w w. 7-18 (cić są sporządzeni w posługiwaniu swojem, aby wchodzili do domu Pańskiego w przemianach swych; w. 19). Było to zarządzenie uczynione przez Jezusa poprzez brata R. (pod rządem Aarona, ojca ich) z polecenia Boga samego (jako mu rozkazał Bóg).
(15) 1Kron. 25 przedstawia nam w trzech grupach 24 innych sług Prawdy, którzy byli podlegli poprzednim 24, gdy chodzi o przywileje kazania i nauczania oraz sposobności. Sług tych w trzech grupach brat R. przy pomocy niektórych z 12 wojowników wodzów wyznaczył do służby (i odłączył Dawid i hetmani; w. 1). Zostali oni ugrupowani jak następuje: (1) czterech posiłkowych pielgrzymów, którzy stale podróżowali (synowie Asafowi), (2) czternastu niedzielnych pielgrzymów zamieszkałych w Betel i trzech innych mieszkających u siebie, z tych zaś dwóch zajmujących się pracą świecką (synowie Hemana) oraz (3) sześciu posiłkowych pielgrzymów, którzy podróżowali czasami w niedziele (synowie Jedytuna). Przywilejem ich było posługiwać się tekstami biblijnymi jako podstawą ich przemówień (prorokowali przy harfach), bereańskimi lekcjami do tomów (psałterionach [w ang. przekładach Biblii w 1Kron. 25:1 są podane trzy instrumenty muzyczne w następującym porządku: (1) harfy; (2) psałteriony (jest to starożytny strunowy instrument muzyczny, używany przy śpiewaniu psalmów – rodzaj harfy); (3) cymbały. W w. 6 tego samego rozdziału są podane te same instrumenty w odwrotnym porządku: cymbały, psałteriony, harfy przyp. tłum.]) oraz nieformalnymi pogawędka mi (cymbałach). Przedstawienie tej pierwszej klasy sług Prawdy jest następujące: stale podróżujący posiłkowi pielgrzymi (z synów Asafowych; w. 2): (1) Rice (Zachur), (2) Barker (Józef), (3) Yates (Natanijasz) oraz (4) Graham (Asarela), wszyscy z nich bowiem byli zapisani w Strażnicach letnich i jesiennych roku 1916, jako stale podróżujący pielgrzymi. Pracowali oni w grupie najważniejszych posiłkowych pielgrzymów (pod ręką Asafową) i głosili na takie przedmioty, jakie brat R. wyznaczył im.
(16) Następną grupę także stanowili posiłkowi pielgrzymi, ale tacy, którzy pełnili służbę w niedziele od czasu do czasu lecz nie stale, ponieważ byli oni także starszymi w miejscowych zborach (synowie Jedytunowi; w. 3). By li nimi bracia: (1) Shull z Columbus, O. (Godolijasz), (2) Driscoll, publicysta brata R. (Żery). (3) Wise, późniejszy wiceprezydent Towarzystwa (Jesajasz), (4) Martin z Dayton, O. (Hasabijasz),