Teraźniejsza Prawda nr 201 – 1962 – str. 29
ewentualni członkowie Jego Ciała współpracowali z Nim i pod Nim jako ich Głową w różnych czynnościach ofiarniczych wytrwale aż do końca, przez co ich całe człowieczeństwo zużyło się dla Niego, podobnie jak członki naturalnego ciała współpracują z naturalną głową (chociaż poświęcone, lecz nie spłodzone z Ducha Świętego osoby, nigdy nie były przyszłymi członkami Ciała Chrystusowego, jednak te same ogólne zasady stosują się do nich W ich pokrewieństwie do Pana w poświęcaniu się i jego wykonywaniu).
Wielki wynik pozostaje w rękach Pańskich. Podczas Wieku Ewangelii Pan przypisywał Swoją zasługę przyszłym członkom Kościoła, który jest Jego Ciałem. Po dokonaniu poświęcenia i ofiarowania nie tylko członków Ciała, lecz także po całkowitej śmierci służebnej Wielkiego Grona i klasy Młodocianych Godnych, nasz Pan zastosuje Swoją zasługę Okupu do zapieczętowania Nowego Przymierza dla świata.
Nowa wola jest niewątpliwie właścicielem albo kontrolerem śmiertelnego ciała, będąc, powołana na ten urząd przez Pana. Ona ma dokonać dzieła w naszym ciele. Gdy Pan przyjmie wierzących za Swoich sług, to oni powinni zużyć wszystkie swoje talenty jako Jego szafarze. W tym znaczeniu tego wyrazu ciało będzie pozostawało pod kontrolą nowel woli aż do śmierci.
PRAWA ŻYCIOWE PRZYPISANE TYLKO KOŚCIOŁOWI
Stanowisko przyszłych członków Ciała Chrystusowego różniło się nieco od stanowiska Jezusa. Przede wszystkim nie posiadali oni prawa do życia ziemskiego wraz z jego prawami życiowymi, jakie właśnie On posiadał, a zatem nie mieli żadnego prawa do oddania. Ich prawo do życia i prawa życiowe zostały stracone przez grzech Adama. Lecz gdy oddali oni wszystko co posiadali Bogu i stali się uczniami Jezusa oraz przyjęli zasługę chętnie przypisaną im przez Niego, wtedy wielki Orędownik poczytał ich za członków Swego Ciała i zezwolił im na branie udziału w Jego cierpieniach. Gdy On przypisał im Swoją zasługę wszelkie prawa przeszły na Niego. On dał im wszystkie prawa jakie posiadali, oraz wszystkie przywileje ziemskie, jakimi się cieszyli.
Gdy w przyszłości zajdzie potrzeba aby Jezus użył Swego prawa do życia wraz z jego prawami życiowymi na korzyść świata, wtedy będzie On całkiem zdolny i uprzywilejowany do uczynienia tego. On nie pogwałcił nigdy Prawa Bożego, będzie więc miał całkowite prawo do użycia, rozporządzenia i kierowania wszystkimi Swoimi prawami ziemskimi, które nie stracił lecz złożył w tym zrozumieniu że użyje ich ponownie do udzielenia życia światu (Jan 10:17, 18; 6:51), tak aby On nazwany był „Ojcem wieczności” rodzaju ludzkiego co się tyczy jego przyszłego życia.
Pismo Święte mówi nam, że Jezus przyszedł wykonać wolą Bożą. On nie odmówił picia „kielicha”, który Ojciec przygotował dla Niego, lecz wypił go do dna. Za Jego więc
kol. 2
posłuszeństwo woli Bożej i to aż do śmierci – bez względu na to, jak długo lub krótko miałby Ojciec upodobanie w utrzymaniu tego życia – otrzymał On nagrodę. On wszystko złożył w ręce Ojca. Było to ofiarą, albowiem miał On prawo użyć Swego życia dla Siebie samego. Jednak posłuszeństwo woli Ojca doprowadziło Go do ofiary, za co też otrzymał nagrodę.
NASZE OBCHODZENIE OFIARY JEZUSA
Jaka uroczystość i jaka radość powinny napełnić nasze serca, gdy obchodzimy w tym czasie Przejścia, śmierć ofiarniczą naszego drogiego Zbawiciela. Jak ostrożnymi i troskliwymi powinniśmy być gdy czynimy przygotowania do tego przez oczyszczanie się ze wszelkiego kwasu, gdy równocześnie odnawiamy nasze poświęcenie aby czynić Jego świętą wolę we wszystkim! Niektórzy poświęceni bracia powstrzymują się od brania udziału w jedzeniu chleba i piciu soku winnej macicy, które przedstawiają ciało Jezusa wydane za nas i Jego krew wylaną za nasze grzechy, ponieważ zdają sobie sprawę, że chociaż mają chętny umysł, to jednak ich ciało jest mdłe. Wierzymy, że tacy drodzy poświęceni bracia są pod błędnym wrażeniem i mijają się z wielkim błogosławieństwem. Gdybyśmy czekali aż nasze ciała będą doskonałe, nikt z nas w tym Wieku nie mógłby brać udziału w Pamiątce Śmierci Pańskiej, ponieważ nie możemy spodziewać się doskonałości w tym Wieku. Nasza doskonałość, jeśli będziemy wiernymi, w pełni urzeczywistni się tylko wtedy, gdy otrzymamy nasze nowe ciała duchowe, jeżeli jesteśmy Nowymi Stworzeniami, lub nasze nowe ziemskie ciała i zupełnie doskonały charakter w Tysiącleciu, jeżeli jesteśmy z tych, którzy nie są spłodzeni z Ducha Świętego.
My mamy ten skarb nowej natury (lub nowego serca, umysłu i woli w tych. którzy są poświęceni, lecz nie spłodzeni z Ducha Św.) w naczyniach glinianych, które są mniej lub więcej skażone i spaczone przez grzech. Lecz Bóg nie liczy się z naszym upadłym stanem, ponieważ jesteśmy przykryci przed Nim zasługą krwi Chrystusowej. „Błogosławieni, których odpuszczone są nieprawości, a których zakryte są grzechy” (Rzym. 4:7). Tak więc w Chrystusie Bóg przyjmuje z pochwałą naszą doskonałą wolę, podpartą naszymi najlepszymi chęciami. Przystąpmy więc do Pamiątki śmierci naszego Pana złożonej za nas, uprzytamniając sobie, że Baranek Boży był zabity za nasze grzechy i że zasługa Jego ofiary przykrywa i przypisanie oczyszcza nas z grzechu (1Jana 1:7) przed Bogiem; a tak wierząc, przystąpmy do Jego stołu z sercem i wolą oddanymi Panu i bierzmy udział w symbolach z cichością i odwagą.
POZBYWANIE SIĘ SYMBOLICZNEGO KWASU
Czyńmy zatem przygotowania do spożycia symbolów Pamiątki, nie zapominając pozbyć się symbolicznego kwasu – kwasu fałszywej doktryny (Mat. 16:6-12), światowości (Mar 8:15), złośliwego usposobienia (1Kor. 5:7, 8)