Teraźniejsza Prawda nr 199 – 1961 – str. 130
nimi prawdziwie (5Moj. 8:2). W ostatecznej analizie. Bóg daje nam próbne doświadczenia dla naszego rozwoju, chociaż może w tym działać wiele czynników drugorzędnych (Ps. 66:11-14). Wierni wychodzą z prób zwycięsko, podczas gdy źli upadają (Dan. 12:10). Jezus jest Bożym Wykonawcą sprowadzającym próby na dzieci Boże, przez które to próby oczyszcza je, doprowadzając wiernych do członkostwa w Małym Stadku, częściowo wiernych do członkostwa w Wielkim Gronie, a obie klasy do służby w świątyni. Zatem próby te są ich świadectwem Ducha (Mal. 3:2-4). Chociaż oni budują na Chrystusie, jednak muszą być poddani próbom ogniowym, a jeśli ostatecznie okażą się wiernymi jako synowie Boży, odziedziczą miejsce albo w Małym Stadku albo w Wielkim Gronie, zależnie od tego, jak budowali na Chrystusie (1Kor. 3:12-15).
Jeszcze słowo odnośnie Młodocianych Godnych w sprawie świadectwa Ducha. Nie będąc jeszcze synami Bożymi, nie mogą oni oczywiście mieć świadectwa Ducha, czyli świadectwa Prawdy, iż są synami, Nowymi Stworzeniami. Nie mają więc oni tego samego świadectwa Ducha, które Małe Stadko i Wielkie Grono. Lecz otrzymują oni to samo świadectwo Ducha, jakie otrzymywali Starożytni Godni, tj. iż są przyjaciółmi, sługami i ewentualnie będą synami Bożymi. Cokolwiek z tych siedmiu świadectw Ducha było dane synom, stosuje się do przyjaciół, sług i przyszłych synów Bożych, i jest im udzielane. Albowiem tak jak Starożytni Godni otrzymali wszystką Prawdę jaka była wiadoma za ich czasów, podobnie Młodociani Godni otrzymują wszystką Prawdę jaka jest znana obecnie. Na ile oni są wiernymi mają przywilej otrzymania wszystkiej Prawdy jaką otrzymuje Małe Stadko i Wielkie Grono, zależnie od tego czy zgromadzają się z pierwszym czy też drugim. Fakty i doświadczenia wskazują, że jest tak rzeczywiście. Niektórzy mówią, iż ze względu na to, że Młodociani Godni nie są spłodzeni z Ducha, nie mogą rozumieć głębokich rzeczy Bożych. Na to odpowiadamy co następuje: Pismo Św. uczy, że Prawda dana w słusznym czasie była i jest odpowiednia dla wszystkich poświęconych. Wynika z tego, że w czasach Starego Testamentu Starożytni Godni otrzymali wszystką Prawdę, jaka wtedy była do otrzymania. W przyszłym Wieku bez spłodzenia z Ducha Starożytni i Młodociani Godni oraz klasa restytucyjna zrozumieją wszystko, co znajduje się w Biblii (Izaj. 11:9; 29:18, 24; 35:5; 40:5; Jer. 31:34). Dlaczego? Ponieważ poświęceni mają przywilej zrozumienia wszystkiej Prawdy, jaka jest do osiągnięcia w danym czasie. Św. Paweł w 1Kor. 2:5-16 pisze, że człowiek nie spłodzony z Ducha nie może zrozumieć głębokich rzeczy Bożych; znaczy to, iż słowa te ograniczają się do czasu ogólnego powołania, gdy spłodzenie z Ducha Św. i poświęcenie oznaczały jedno i to samo, bo w owym czasie wszyscy poświęceni byli spłodzeni z Ducha. Lecz tak nie było przed otwarciem Wysokiego Powołania. Stąd wynika, że od czasu gdy ogólne powołanie skończyło się słowa Św. Pawła nie obowiązują już w sposób powszechny. Ta zasada stosuje się zawsze do poświęconych,
kol. 2
że tylko oni zrozumiewają Prawdę na czasie. Dlatego Młodociani Godni posiadają to świadectwo Ducha, że są przyjaciółmi, sługami a w przyszłości będą synami Bożymi, co jest Prawdą na czasie z głębokich rzeczy Bożych.
Chociaż nie mają oni niebiańskich aspiracji podobnie jak nie mieli ich Starożytni Godni, to jednak mają nadzieję odziedziczenia doskonałej ludzkiej natury w ziemskiej fazie Królestwa jako książęta i Lewici (Ps. 45:17; Żyd. 11:13-16), oraz nadzieję uzyskania niebiańskich aspiracji w Małym Okresie. Bóg daje im sposobności służby podobnie jak dawał je Starożytnym Godnym (Żyd. 11:30, 31). Tak jak tamci, otrzymują oni sprawiedliwe charaktery, jako jeszcze jedno świadectwo Ducha, iż są przyjaciółmi, sługami a ostatecznie staną się synami Bożymi (Żyd. 11:33). Podobnie jak Starożytni Godni przechodzą oni także prześladowania (Żyd. 11:35-38), jak również są karani za winy, jak to było widoczne np. w wypadku Abrahama, Jakuba, Mojżesza, Samsona, Dawida, Ezechiasza itd. Na podobieństwo Starożytnych Godnych są oni wypróbowywani pod względem zdolności stania się książętami i Lewitami w Tysiącleciu (Żyd. 11:36-38). I ostatecznie tak jak tamci otrzymali dobre świadectwa Ducha, że byli wiernymi, tak i otrzymują je Młodociani Godni. Z powyższego widzimy, że Bóg daje Młodocianym Godnym świadectwo Ducha, czyli Prawdę, nie że już są synami Bożymi, ale że są przyjaciółmi i sługami, a w przyszłości będą synami Bożymi. Istnieją liczne świadectwa Ducha dawane nawet lojalnym usprawiedliwionym z wiary, to jest że grzechy są im przebaczone, że sprawiedliwość Chrystusowa jest im przypisana, że są przyjaciółmi Bożymi, oraz że Bóg dopomaga im żyć sprawiedliwie. My również, bez względu na to czy jesteśmy członkami Małego Stadka, Wielkiego Grona, klasy Młodocianych Godnych, czy też usprawiedliwionymi, używajmy świadectwa Ducha, czyli Prawdy na co nam ten Duch wskazuje do odparcia strzał przeciwnika, gdy on nas kusi by się nie łudzić nadzieją; używajmy więc tego świadectwa dla pociechy naszych serc i na poparcie naszego stanowiska przed Bogiem.
Rozpatrzyliśmy już szczegółowo najważniejsze punkty Prawdy w związku z naszym tematem dotyczące Ducha Św., a także zwalczyliśmy pogląd, że Duch Św. jest osobą, rozważywszy niektóre teksty przytaczane przez trynitarzy jako rzekomo mówiące o tym, że Duch Św. jest osobą (przedmiot o Duchu Św. jest omawiany w E. tomie 15 począwszy od roz. 6 – przyp. red.). Wierzymy w osobistość Ducha Św., lecz nie uważamy, że Duch Św. jest osobą; osobistością Ducha Św. jest Ojciec i Syn, a także inne dobre istoty jak np. aniołowie i święci, którzy go posiadają. Osobistość zawiera w sobie usposobienie, którego częściami są: intelekt, wrażliwość i wola – składniki osobistości; wszystkie osoby posiadają je a zatem posiadają osobistość. A więc Ducha Św. jako osobistość posiada Ojciec, Syn, świeci i dobrzy aniołowie, etc. – posiadają go w swych usposobieniach. Albowiem każdy, kto posiada święte usposobienie ma Ducha Św. za swoją osobistość, a więc osobistość Ducha Św. jest