jak będą się starali czynić poprawę, stopniowo wraz z ich umysłem i sercem przychodzić będą do doskonałości.

REZULTATY RZĄDU KRÓLESTWA

      Jednym z rezultatów rządu Królestwa, będzie zupełne wykorzenienie wszelkich skutków przekleństwa, wszystkich grzesznych skutków rządu Szatana, jego autorytetu i mocy. Wśród innych ustępów Pisma Św. pokazuje to 1Kor. 15:20-26. Tekst ten cytujemy z poprawionego przekładu: „Lecz teraz Chrystus z martwych wzbudzony jest, i stał się pierwiastkiem tych, którzy zasnęli. Bo ponieważ przez człowieka [Adama] śmierć przyszła, przez człowieka [Jezusa] też zmartwychwstanie umarłych. Albowiem jako w Adamie wszyscy umierają [Jezus nie umarł w Adamie, ponieważ nie był z Adama, i dlatego poprawiamy przekład], tak w Chrystusie wszyscy ożywieni będą [np. Małe Stadko jest w Chrystusie; ono będzie ożywione pierwsze]. Ale każdy w swoim rzędzie, Chrystus jako pierwiastek [oznacza tu Kościół], a potem ci, co są Chrystusowi w [podczas] przyjście jego [ci, którzy są tutaj pokazani jako wierni naśladowcy naszego Pana podczas Jego Obecności, również zostaną ożywieni]. Potem przyjdzie koniec [koniec Małego Okresu, kiedy On już panował na całej ziemi i dał każdemu człowiekowi sposobność otrzymania żywota wiecznego, przez Swoją Ofiarę Okupu — równoważną cenę], gdy odda Królestwo Bogu i Ojcu [ponieważ Bóg będzie ostatecznym Sędzią nad ziemią i wykona Swój Sąd, pierwszorzędnie przez Chrystusa – Głowę i drugorzędnie przez Kościół – Jego Ciało, jako Bożego Wicekróla]; gdy zniszczy wszelkie przełożeństwo i wszelką zwierzchność i [wszelką] moc [każdy ślad rządu, fałszywej władzy i fałszywej mocy Szatana, wszystko to będzie zniesione przez wszechmocną rękę Chrystusa — Głowy i Ciała; będą oni używać mocy Bożej jako owej wszechmocnej władzy w ich ręku]. Bo on musi królować, póki by nie położył wszystkich nieprzyjaciół pod nosi jego. A ostatni nieprzyjaciel, który będzie zniszczony,
kol. 2
to śmierć [przeto widzimy, że nie tylko osoby są nieprzyjaciółmi, ale także rzeczy. Śmierć Adamowa w procesie umierania jest Jego ostatnim i największym nieprzyjacielem; Jezus z powodu Swojej wierności stał się Tym, który zniszczy ją ostatecznie po Tysiącleciu]”. Lecz nie wszyscy otrzymają żywot wieczny. Ci, którzy nawet pod względem czysto zewnętrznym nie poprawią się, lecz będą się buntowali przeciwko Królestwu w ciągu jego tysiącletniego istnienia, po stu latach danej im sposobności umrą Wtórą Śmiercią (Izaj. 65:20), podczas gdy ci, którzy poprawią się tylko zewnętrznie bez zmiany serca będą żyli przez tysiąc lat by osiągnąć ludzką doskonałość. Jednak przez próbę „krótkiego czasu” grzeszny stan ich serca okaże się, a wtedy zginą Wtórą Śmiercią – ulegną wiecznemu zniszczeniu (Obj. 20:7-9, 15; Mal. 4:3; Ps. 37:10, 35, 36, 38; Izaj. 1:28; Dz. 3:23). Wszyscy, którzy w Tysiącleciu praktykować będą prawdę i sprawiedliwość z miłości do tych zasad, zostaną podniesieni do stanu ludzkiej doskonałości nie tylko w swych władzach, lecz i w charakterach (Izaj. 66:10-14). Dzięki temu będą oni zdolni pozostać wiernymi w próbach i ostatecznym sądzie Małego Okresu po Tysiącleciu; oni odziedziczą ziemię na zawsze jako przywrócony Raj (Mat. 25:35-40; Izaj. 65:16-25). Takie oto będą chwalebne rezultaty rządu Jezusa i Kościoła na ziemi (Obj. 21:3-5; 22:1-3). Smutna tragedia grzechu na zawsze przestanie istnieć. Wieki przyszłe będą świadkami urzeczywistnienia się śpiewu aniołów: „Chwała na wysokościach Bogu, a na ziemi pokój, w ludziach dobre usposobienie” (Łuk. 2:14). Ze wszystkich części Wszechświata niezliczone zastępy zanucą Jehowie wzniosłe Alleluja, w harmonii, najwyższej czci i w jednym zgodnym chórze, wysławiających powieki wieczne Jehowę i Chrystusa, ich chwalebne Osoby i święte Charaktery, za Ich cudowny Plan i wielkie Dzieła (Obj. 5:13)! A więc niechaj każdy miłośnik Boga i ludzi, prawdy i sprawiedliwości powtarza modlitwę: „Przyjdź Królestwo Twoje i bądź wola Twoja jako w niebie tak i na ziemi!” Amen, amen!

kol. 1

OSTATNIE POKREWNE CZYNNOŚCI ELIASZA I ELIZEUSZA

(Ciąg dalszy z T. P. 1961, 81)

      W napisanym przez F.H. McGee „Ważnym Liście na Czasie” na str. 3, kol. 2, począwszy od §1 aż do §1 na drugiej stronie oznajmia on braciom, że twierdzimy, iż rozmawianie Eliasza z Elizeuszem, jest jednym z wielu błędów popełnionych w pismach tego brata. Błędne oświadczenia, które wykażemy w dalszym ciągu, zbierzemy razem przy końcu naszego artykułu. Brat ten słyszał nasze wyjaśnienie chodzenia i rozmowy Eliasza i Elizeusza na konwencji w Port Pitt, gdzie wyjaśnialiśmy, że reprezentuje ono harmonię między pozaobrazowym Eliaszem i Elizeuszem, w pewnych odnoszeniach się ku sobie. Lecz widocznie on o tym wszystkim zapomniał.

kol. 2

      (25) Już od lata roku 1915 rozumieliśmy, że chodzenie i rozmawianie reprezentowało harmonijne odnoszenia i współdziałanie, oraz spokojne rozbieranie duchowych przedmiotów, dotyczących ludu Pańskiego, reprezentowanego przez Eliasza i Elizeusza. Dalsze zrozumienie sprawy, które piszący ma od naszego drogiego Pastora, jest jednym z pewnych dowodów, że w pozaobrazie nie ma być rozłamu w harmonii między klasami, aż przy rozłączeniu, tak jak i w obrazie nie było rozłamu harmonii między prorokami przed ich rozłączeniem się. Z tego to faktu, że pomiędzy Eliaszem a Elizeuszem nie było rozłamu przychodzimy do przekonania, że już od lata roku 1917,

poprzednia strona – następna strona