Teraźniejsza Prawda nr 198 – 1961 – str. 101
w sławnym oświadczeniu naszego Pana w Ew. Łuk. 13:28-30: „Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów, gdy ujrzycie Abrahama, Izaaka, i Jakuba i wszystkie proroki w królestwie Bożym, a samych siebie precz wyrzuconych. I przyjdą drudzy od wschodu i od zachodu i od północy i od południa, a usiądą za stołem w królestwie Bożym. A oto są ostatni, którzy będą pierwszymi, a są pierwsi, którzy będą ostatnimi”. Jezus mówił to do Faryzeuszów, którzy Go ustawicznie prześladowali, mówili przeciw Niemu i starali się Go dostać samego. Pan mówił im, że będą w wielkim smutku i przygnębieniu, gdy ujrzą Abrahama, Izaaka i Jakuba, oraz wszystkich proroków Starego Testamentu, a także i innych Starożytnych Godnych w Królestwie Bożym, a samych siebie wyrzuconych precz. Trzeba zauważyć, że Jezus mówi, iż Starożytni Godni będą widziani w Królestwie („gdy ujrzycie”), lecz o tych, którzy przyjdą od wschodu i zachodu, od północy i południa, nie mówi, iż będą w Królestwie widziani (Ps. 107:3; Dz. 15:14). Powodem zmiany w wyrażeniu jest to, że gdy Jezus mówi o dwóch fazach Królestwa, to właściwa klasa Królestwa – Małe Stadko wraz z Wielkim Gronem będą duchami, a przeto niewidzialnymi; podczas gdy Starożytni i Młodociani Godni będą istotami ludzkimi, a zatem widzialnymi. Będzie to więc Królestwo dobrze zorganizowane i zupełnie wyposażone, które obejmie kontrolę nad sprawami ludzkimi, jako Królestwo Boże między ludźmi. Małe Stadko chociaż powołane na ostatku, będzie pierwsze w mocy, urzędzie, zaszczycie i pracy Królestwa, podczas gdy Starożytni Godni, chociaż powołani pierwsi, będą ostatnimi posiadającymi mniejszą moc, urząd, pracę, zaszczyt i naturę aniżeli niebieska, niewidzialna faza Królestwa.
Na koniec, co się tyczy ziemskiej, widzialnej fazy Królestwa, weźmiemy pod uwagę dwa wiersze z listu do Żydów 11:39, 40: „A ci wszyscy świadectwo otrzymawszy przez wiarę, nie dostąpili obietnicy. Przeto, że Bóg o nas coś lepszego przejrzał, aby oni bez nas nie stali się doskonałymi”. Apostoł Paweł odwołuje się tutaj do bohaterów wiary, o których opisuje wyżej w tym samym rozdziale, rozpoczynając na Ablu a kończąc na Janie Chrzcicielu. Wszyscy oni otrzymali dobre świadectwo przez wiarę co znaczy, że ich wiara miała umysłowe ocenienie i spoleganie serca, a ich wiarą była Prawda, której silnie trzymali się przez swoje umysłowe ocenienie i spoleganie serca, gdyż wiara ich była wiernością Duchowi, Słowu Bożemu i Opatrznościom Boskim. Chociaż otrzymali oni dobre świadectwo, to jednak nie otrzymali obietnicy nieśmiertelności w niewidzialnej niebieskiej fazie Królestwa Bożego. Powodem jest to, że „Bóg o nas [o Małym Stadku] coś lepszego przejrzał, aby oni bez nas nie stali się doskonałymi”. Bóg postanowił dać to co najlepsze ze wszystkich lepszych rzeczy Chrystusowi Głowie i Ciału tak, aby Starożytni i Młodociani Godni nie stali się doskonałymi bez usługi Jezusa i Kościoła. Ich doskonałość nastąpi w Tysiącleciu, gdy udowodnią
kol. 2
swoją wierność obietnicom Nowego Przymierza, tj. wymaganiom i prawom Nowego Przymierza. Oni zatem staną się doskonałymi w ziemskiej, widzialnej fazie Królestwa.
CELE KRÓLESTWA
Celami Królestwa, którego organizację opisaliśmy, będzie zniszczenie wszelkiego zła i złego wpływu wśród ludzi, oraz wprowadzenie dobra i dobrego wpływu w celu przywrócenia rodzaju ludzkiego do stanu doskonałości. Ponieważ Pan Jezus objawił się aby zniszczyć dzieła diabła i diabla samego (1Jana 3:8; Żyd. 2:14); zniszczenie dzieł diabła będzie przeprowadzone w czasie tego Wieku, który w Planie Bożym jest specjalnie przeznaczony do tego celu, a zniszczenie diabła będzie spełnione po zakończeniu owego Wieku. To zniszczenie nie zostało jeszcze dokonane, bo zło wciąż jeszcze zwycięża a nawet wzrasta. Jednak w czasie tysiącletnich rządów Chrystusa, zniszczy On dzieło diabła.
Zniszczenie to pokazuje Obj. 20:1-3: „I widziałem Anioła zstępującego z nieba, mającego klucz od przepaści, i łańcuch wielki w ręce swojej. I uchwycił smoka, węża onego starego, który jest diabeł i szatan, i związał go na tysiąc lat; I wrzucił go w przepaść i zamknął go i zapieczętował z wierzchu nad nim, aby nie zwodził więcej narodów, ażeby się wypełniło tysiąc lat; a potem musi być rozwiązany na mały czas”. Tym silnym Aniołem, którego widział Jan, był nie kto inny jak tylko nasz Pan Jezus Chrystus. On przyszedł w Swoim Wtórym Przyjściu i miał klucz od przepaści, oraz władzę otwierania i władzę zamykania jej. Klucz jest tą rzeczą, która umożliwia komuś wykonanie czynności otwierania i zamykania. Przepaść (w ang. dół bezdenny) jest to stan błędu. Przepaść ta jest rzeczywiście bezdenną, ponieważ nie ma gruntu. Nasz Pan Jezus Chrystus uprowadzi Szatana i niepoprawnych upadłych aniołów tak daleko od ziemi, że nie będą mogli widzieć co się tu na niej będzie działo; a będąc w błędzie, wyobrażać sobie będą wszelkie błędne rzeczy. Jest to dobrze przedstawione przez bezdenną przepaść wyobrażającą błąd nie posiadający gruntu ani dna. Oni pozostaną tam a nad nimi będzie położona pieczęć tak, iż nie będą mogli uwolnić się ani zwodzić narodów, aż się wypełni tysiąc lat – aż przejdzie cały Wiek Tysiąclecia przy końcu którego nastanie Mały Okres, gdy będzie dozwolone Szatanowi kuszenie tych, którzy podczas tysiąca lat będą mieli sposobność uzyskania żywota wiecznego. Niektórzy spośród nich zostaną łatwo zwiedzieni przez niego. Oni będą właśnie tymi, którzy pomrą jako przeklęci grzesznicy, jak to czytamy u Izajasza 65:20. Ci, którzy w obłudny sposób będą udawali, że są w zgodzie z prawem Nowego Przymierza i że są mu posłuszni, ale w sercu będą nieposłusznymi, nie dozwolą by prawa miłości, sprawiedliwości, mocy i mądrości były wyryte w ich sercach, tacy będą zwiedzieni przez Szatana przy końcu tysiąca lat w wielkim przesiewaniu, które nastanie