Teraźniejsza Prawda nr 198 – 1961 – str. 100
miejsce w chwalebnym, niewidzialnym Królestwie niebieskim. Tekst ten dowodzi również, że żaden ze Starożytnych Godnych nie dostąpi tej fazy Królestwa niewidzialnego, lecz wskazuje raczej na to, że będą oni w ziemskiej, widzialnej fazie Królestwa.
Joel 2:28 także odnosi się do tego punktu: „A potem [Po wydarzeniach jakie są opisane w powyższych wierszach łącznie z wielkim spustoszeniem, które zostało dokonane przez wielkiego Antychrysta (Papiestwo) i małego Antychrysta (Sekciarstwo Protestanckie); po Wieku Ewangelii, którym powołanie do niebieskiego, niewidzialnego Królestwa jest ograniczone] wyleję Ducha mego na wszelkie ciało [raczej dla wszelkiego ciała. Tutaj jest przedstawiona obietnica restytucji, którą Bóg obiecał dać rodzajowi ludzkiemu], a prorokować będą [nauczać] synowie [Cielesny Izrael] wasi [Chrystusa, Głowy i Ciała] i córki wasze [córki oznaczają tu Pogan łącznie z odpadłymi Żydami, którzy przestali wierzyć w Przymierze Mojżeszowe, odrzucili proroków Starego Testamentu i odrzucili Chrystusa oraz Apostołów w czasie głoszonego im poselstwa podczas Żniwa Wieku Żydowskiego i którzy przez cały Wiek Ewangelii cierpieli pod przekleństwem jakie ściągnęli na nich ich ojcowie gdy wołali: „Krew jego na nas i na dziatki nasze”]; starcom waszym sny się śnić będą [Starożytni Godni zrozumieją głębsze rzeczy z objawienia Bożego], a młodzieńcy wasi [Młodociani Godni] widzenia widzieć będą [łatwiejsze rzeczy ze Słowa Bożego]”. Ponieważ zarówno Starożytni jak i Młodociani Godni będą podlegali pod wylanie Ducha Św. dla wszelkiego ciała po Wieku Ewangelii, możemy z tego jasno widzieć, że nie będą oni stanowić niewidzialnej fazy Królestwa niebieskiego, ale ziemską, widzialną fazę.
Następnie rozpatrzymy niektóre dodatkowe ustępy Pisma S w., które wprost pokazują, że Godni, jako podrzędna faza Królestwa będą widzialni na ziemi.
W 1Moj. 13:14, 15 czytamy: „I rzekł Pan do Abrahama, potem gdy się odłączył Lot od niego: Podnieś teraz oczy swe, a spojrzyj z miejsca, na któremś teraz na północy, i na południe, i na wschód, i na zachód słońca. Wszystkę bowiem ziemię, którą ty widzisz, dam tobie, i nasieniu twemu aż na wieki”. Pan ukazywał Abrahamowi ziemię Palestyńską i obiecał, że mu ją da w dziedzictwo. Abraham umarł nie otrzymawszy urzeczywistnienia obietnicy, lecz otrzyma je we właściwym czasie a czasem tym będzie Wiek Tysiąclecia, ponieważ Abraham będzie jednym ze Starożytnych Godnych i wtedy otrzyma ziemię, którą mu Bóg obiecał. Ze Starożytnymi Godnymi będą w owym czasie połączeni Młodociani Godni, gdyż i oni będą mieli udział w ziemi, ponieważ wraz ze Starożytnymi Godnymi będą widzialną fazą Królestwa w tym czasie.
Do tego punktu odnoszą się również Dz. 7:5. „I nie dał mu w niej dziedzictwa i na stopę nogi, choć mu ją był obiecał dać w dzierżawę [w ang. w posiadanie], i nasieniu jego po nim, gdy jeszcze nie miał potomka”. Św. Szczepan
kol. 2
wskazuje tu na fakt, że ta obietnica nie wypełniła się za życia Abrahama i zapewnia nas, iż ona wypełni się we właściwym czasie, ponieważ Bóg obiecał jej urzeczywistnienie Abrahamowi, a z nim reszcie Starożytnych Godnych, którzy posiądą ziemię jako cześć widzialnej fazy Królestwa niebieskiego. Ta obietnica jest pewna, ponieważ została związana przysięga; a Bóg nie jest kłamcą ani krzywoprzysięzcą. We właściwym czasie Bóg wzbudzi Abrahama ze stanu śmierci i da mu obiecane dziedzictwo.
Ps. 45:17 jest innym jeszcze dowodem, że Godni będą ziemską, widzialną fazą Królestwa niebieskiego. „Miasto ojców twych będziesz mieć synów twych, których postanowisz książętami po wszystkiej ziemi”. W tym wierszu Bóg przemawia do Pana naszego Jezusa Chrystusa, gdy mówi, że pewne osoby, które były Jego przodkami i takimi pozostają, zamiast tego, staną się Jego dziećmi. To są właśnie Starożytni Godni: Abraham, Izaak, Jakub, Mojżesz i wszyscy prorocy oraz inni wierni sprzed Wieku Ewangelii. Ci wiec wszyscy, którzy dotąd pozostają ojcami Jezusa, staną się Jego dziećmi, gdy On wzbudzi ich ze snu śmierci; oni staną się również dziećmi Kościoła, albowiem pod Chrystusem jako Głową, Kościół będzie pomagał w przywracaniu życia Starożytnym Godnym. Chrystus i Kościół postanowią ich książętami po całej ziemi i naznaczą ich jako ziemską fazę Królestwa. W ten sposób cała ziemia będzie im podlegała. Do nich przyłączą się Młodociani Godni jako książęta. Obie te klasy panować będą na ziemi w sprawiedliwości, ze Słowem Bożym z którego będzie pouczana ludzkość.
W Ew. Mat. 11:11 znajduje się jeszcze jeden dowód, który wykazuje dwie fazy Królestwa: „Zaprawdę powiadam wam: Nie powstał z tych, którzy się z niewiast rodzą, większy nad Jana Chrzciciela; ale który jest najmniejszym w królestwie niebieskim, większy jest, niżeli on”. Ostatni ze Starożytnych Godnych, Jan Chrzciciel, któremu był powierzony chwalebny urząd ogłoszenia Izraelowi Mesjasza, a który mówił o sobie, że był przyjacielem Oblubieńca i że pozyskiwał członków do Jego Oblubienicy, Jego Ciała, a który jest tutaj przedstawiony jako jeden z największych Starożytnych Godnych, pomimo tego został wyraźnie nazwany mniejszym, czyli niższym od najniższego z klasy w Królestwie niebieskim. On będzie niższym od Jezusa i Kościoła, a nawet niższym od ich towarzyszy – Wielkiego Grona, którzy będą mieli nieskazitelność, nie posiadając jednak nieśmiertelności. Jan Chrzciciel razem z resztą Starożytnych i Młodocianych Godnych znajdą się w ziemskiej, widzialnej fazie Królestwa i otrzymają restytucję podczas tysiąca lat, a dopiero pod koniec Tysiąclecia będzie im dana sposobność zmiany natury. Wtedy otrzymają dziedzictwo niebieskie, lecz nie będą mieli nieśmiertelności, ale na podobieństwo Wielkiego Grona otrzymają nieskazitelność.
Dodatkowy dowód, w którym również są wspomniane dwie fazy Królestwa jest zawarty