kapłańskiego i był ogniwem łączącym proroków Starego Testamentu z Kapłanami Nowego Testamentu. Jezus dał jemu największą pochwałą mówiąc: „nie powstał większy nad Jana”, co czyni go równym z Abrahamem, Mojżeszem, Eliaszem itd., jako proroka (F.’42, 126. W tym cytacie brat Johnson podaje, że Jan Chrzciciel jest największym prorokiem, lecz nie największym w klasie Starożytnych Godnych – przyp. tłum.). Chociaż on był synem kapłana, nie jest on tak jak Jeremiasz i Ezechiel, nigdzie wzmiankowany w Piśmie Świętym jako kapłan w urzędzie.

      Z tych, którzy byli wymienieni w Piśmie Św. jako kapłani w urzędzie podczas Wieku Żydowskiego, Zachariasz był (podług naszej wiedzy) ostatnim, który umarł śmiercią męczeńską, biorąc pod uwagę czas. O Zachariaszu jest napisane, że, był zabity na dziedzińcu domu Pańskiego”, gdzie umarł rzeczywiście każdy Królewski Kapłan całego Wieku Ewangelii, 'włączając i ostatniego – „na dziedzińcu domu Pańskiego”, na Miedzianym Ołtarzu jako miejscu ofiary W obszerniejszym tego słowa znaczeniu, tylko kapłani Wieku Żydowskiego mogą być figurą, na Królewskich Kapłanów Wieku Ewangelii jako takich dlatego, że oni wszyscy ofiarowali ofiary przyjemne Bogu, czego nikt inny uczynić nie mógł. Jak stosownym zatem jest odnośnik Jezusa do Zachariasza
kol. 2
z 2Kron. 24:20-22, który był nie tylko prorokiem, lecz także ostatnim kapłanem męczennikiem z Wieku Żydowskiego o którym wspomina Biblia, jako o kapłanie w urzędzie. Był on figurą ostatniego „drugorzędnego proroka” i ostatniego Królewskiego Kapłana Wieku Ewangelii (jest to w dodatku do tego, że był on ostatnim męczennikiem zapisanym w Starym Testamencie, według porządku hebrajskiej Biblii – E. tom 12, 608. [W powyższym cytacie brat Johnson podaje, że ostatnią księgą hebrajskiej Biblii jest 2Księga Kroniki – przyp. tłum.]. Te rzeczy nie mogą być powiedziane o kim innym, ani też o żadnym innym Zachariaszu w historii świeckiej, wysuwanym przez niektórych na tego, o którym mówił Jezus. Jeżeli to, o czym tutaj piszę jest zdrową nauką, wtedy twierdzenie, że Łukasz 11:50 odnosi się do przyszłego Zachariasza widocznie jest nonsensem, albowiem to zmusza uważających tak aby uczynili z takiego przyszłego Zachariasza kapłana w urzędzie, w dodatku do proroka. A to będzie rzeczą trudną do wykonania.

      Oceniałbym Twoje komentarze w powyższej sprawie w dogodnym dla Ciebie czasie. Ślą Tobie moją miłość i najlepsze życzenia jak zawsze. Pozostaje
Twój szczery brat – J. Hoefle [Pielgrzym]

(T. P. 1953, 62)

kol. 2

CZY DRZWI WEJŚCIA
DO WYSOKIEGO POWOŁANIA
SĄ ZAMKNIĘTE?

      „Zaiste nic nie czyni panujący Pan, chyba żeby objawił [to jako] tajemnicę swoje sługom swoim, prorokom” (Amos 3:7). „Tajemnica Pańska objawiona jest tym, którzy się go boją [czczą], a przymierze swoje oznajmuje im” (Ps. 25:14). Czy mamy przypuścić, że nasz Ojciec Niebieski pozostawiłby Swoje „dzieci światłości” (1Tes. 5:5) w ciemności na tak ważny przedmiot, jak ten o końcu żęcia w Żniwie i odnośnie zaniknięcia drzwi wejścia do Wysokiego Powołania? Właśnie tak, jak ważnym było dla ludu Bożego aby wiedzieć, kiedy Wysokie Powołanie zostało otwarte (Łuk. 16:16; Jan 9:4) i kiedy żęcie się rozpoczęło (Mat. 24:14, 31; 13:39-42), jeżeli chciał on służyć Bogu w sposób rozumny i przyjemny, tak samo jest ważnym dla ludu Bożego aby wiedzieć, kiedy ta praca żęcia będzie skończona i kiedy inne prace powinny być rozpoczęte (Izaj. 30:21; 2Tym. 2:15). Żydzi, którzy z powodu niewiary i niedbalstwa nie poznali zmiany w Boskich postępowaniach dyspensacyjnych za ich czasów, zostali surowo ukarani (Łuk. 19:44). Czyż więc nie powinniśmy starannie rozważyć i zbadać świadectwo Pisma Świętego odnośnie zmiany Boskich postępowań dyspensacyjnych w naszych czasach? Jeżeli będziemy mieli zaciekawienie na podobieństwo Natanaela (Jan 1:45-49), to nie odrzucimy lekko tego, co przychodzi budować nas na Piśmie świętym, rozumie i faktach. Zbadajmy zatem w świetle objawionej Prawdy i wypełnionych proroctw, Słowo Boże o końcu żęcia Małego Stadka,
kol. 2
które niewątpliwie wskaże również czas, w którym drzwi wejścia do Wysokiego Powołania zostały zamknięte, bo na pewno nikt nie mógłby wejść do Ciała Chrystusowego, po zupełnym i ostatecznym zgromadzeniu tego Ciała, to jest po żęciu.

      (1) Według Izajasza 66:7 na każdym miejscu, gdzie znajdował się nominalny Syon (tj. Babilon), pierwej niż począł pracować ku porodzeniu (1Tes. 5:3), Ciało Chrystusowe (mężczyzna) miał opuścić go. Jego pracowanie (wielki czas ucisku – Mat. 24:21) rozpoczęło się Wojną Światową w roku 1914 i szybko rozszerzyło się aż do wiosny 1916 roku, stając się powszechnym dla Chrześcijaństwa. To dowodzi, iż wtedy zarówno żęcie jak i pokłosie były skończone (zob. Przedruki Strażnic, str. 1648 i 1649).

      (2) Wybrańcy w każdym kraju mieli być wszyscy (pełne 144000) popieczętowani na czołach (zżęci) zanim ucisk (który rozpoczął się Wojną Światową – „wiatrem” – 1Król. 19:11, 12) objął dany kraj (Obj. 7:1-3). Ten „wiatr” nie jest „wichrem”, który dopiero nastąpi, gdy „cztery wiatry ziemi” (cztery klasy upadłych aniołów – Rzym. 8:38; Efez. 6:12) zostaną rozwiązane zupełniej niż wtedy, gdy spowodowały Wojnę i jako takie zetrą się w wielkich konfliktach między sobą, powodując wśród rodzaju ludzkiego symboliczny wicher – rewolucje i anarchie (Jer. 25:29-33, szczeg. w. 32 ; 2Król. 2:1, 11 itd.). Wiatr, jak ten tekst pokazuje, musi poprzedzić wicher, który nastąpi jako wynik wrogiego spotkania się upadłych

poprzednia strona – następna strona