Teraźniejsza Prawda nr 197 – 1961 – str. 85
przez dowodzenia, że bisiór w tym tekście nie przedstawia sprawiedliwych uczynków świętych, ale raczej szatę sprawiedliwości Chrystusowej, którą się nosi tymczasowo w usprawiedliwieniu poprzedzającym poświęcenie, a dawaną w znaczeniu ożywionym wszystkim spłodzonym z Ducha w czasie poświęcenia, a zatem przed „sprawiedliwymi uczynkami” Małego Stadka, gdy święci byli rozwijani? Ci, którzy obecnie ogłaszają, że są Kapłanami i używają tak wielkich sprzeczności aby ujść od jasnych wniosków Słowa Bożego, nie tylko objawiają, że nie są Kapłanami, ale także objawiają się jako szemrzący kontradykcjoniści, którzy utracili swe stanowisko pomiędzy dobrymi Lewitami, a będąc obecnie w stanie nieczystym i buntowniczym znajdują się w niebezpieczeństwie Wtórej Śmierci.
MYŚL POSŁANNIKA PARUZJI
(6) Zobaczmy teraz, czy Posłannicy Paruzji i Epifanii byli w harmonii ze Słowem Bożym tj., że bisiór w Obj. 19:8 przedstawia., sprawiedliwe uczynki świętych”, lub czy też przeciwnie popierali myśl tych, którzy obecnie twierdzą, że wiersz 8 odnosi się do Małego Stadka znajdującego się jeszcze w ciele i noszącego szatę sprawiedliwości Chrystusowej w czasie gdy Wielkie Grono ma głosić poselstwo Obj. 19:5-9. Najpierw weźmy pod uwagę oświadczenie brata Russella. W Przedruku Strażnic na stronie 2169 mówi on: „Sprawiedliwość tych, których Pan przyjmuje za Swój lud, jest wszędzie w Słowie Pańskim przedstawiona pod symbolem białej szaty. Ich sprawiedliwość w przyszłym stanie będzie osobistą sprawiedliwością czyli świętobliwością; a gwarancją tego jest obietnica, że wszyscy, którzy są uznani jako godni, jako zwycięzcy świata aby byli współdziedzicami z Chrystusem w Królestwie Niebieskim, tacy przy Zmartwychwstaniu otrzymają nowe, doskonałe, duchowe ciała, wolne od grzechu i różnej nieczystości, w zupełnej harmonii z nową wolą lub charakterami rozwiniętymi podczas doświadczeń obecnego życia. Będzie to czas, o którym Apostoł mówi: „Ale gdy przyjdzie to, co jest doskonałego, tedy to, co jest po części zniszczeje”. Ci, którzy osiągną ten chwalebny stan są w symbolu przedstawieni jako ubrani w bisiór, przedstawiający ich osobistą czystość, zupełność i doskonałość w owym czasie, jak mamy napisane: „I dano jej [Oblubienicy, zwycięskiemu Kościołowi] aby się oblekła w bisiór czysty i świetny; albowiem bisiór są usprawiedliwienia (w ang. sprawiedliwość) świętych” (Obj. 19:8). Z tego punktu zapatrywania, Kościół w chwale będzie stał obleczony we własnej sprawiedliwości – sprawiedliwości świętych; lecz obecnie (pisane w roku 1897) święci nie mają własnej sprawiedliwości, w której mogliby przystąpić do tronu łaski. Jak prorok się wyraża: „jako szata splugawiona są wszystkie sprawiedliwości nasze”. (Izaj. 64:6).
Brat Russell postępuje dalej, aby pokazać różnicę między sprawiedliwością Chrystusową, która jest przypisana Wybranym podczas ich poświęcenia, a lnianymi szatami danymi im w nagrodę w chwale. W Przedruku Strażnic
kol. 2
na stronie 2161, kol. 2 Pisze on: „Szata, która była nam tylko pożyczona na początku, a która stanowiła nasze zaproszenie na wesele, do współdziedzictwa z synem Króla, nie była naszą własną, lecz była nam pożyczona lub przypisana. Ale szata ta stała się wiecznym darem od Oblubieńca dla tych, którzy przyjęli zaproszenie do połączenia się z Nim; a przypatrując się jej pilnie, znajdują odcisk pięknych wzorów, odpowiadających bogato wyhaftowanej szacie Syna Królewskiego. Wzmianka o symbolicznym haftowaniu na podobieństwo Jego szaty była nie tylko domyślna, ale także jasno wypowiedziana, że wszyscy którzy staną się godnymi i Jego wybranymi towarzyszami, mają być pod każdym względem podobni Oblubieńcowi (Rzym. 8:29), a w Zmartwychwstaniu On da im idealne ciała z idealnymi władzami i idealnymi charakterami wyhaftowanymi na nowej szacie, która będzie nasza przez Jego łaskę”.
Sprawę tę jasno wyraża brat Russell w Przedrukach Strażnic na stronie 5377, par. 7 (pisane w roku 1914), przy objaśnianiu Obj. 3:5; „Kościół w chwale jest przedstawiony nie jako zdejmujący szatę sprawiedliwości, ale jako postępujący w dalszym ciągu w białym odzieniu. Lecz ta szata już nie będzie przypisaną szatą sprawiedliwości, ale będzie to nasza własna sprawiedliwość. Obleczenie się wtedy w białe szaty będzie oznaczać, że członkowie Kościoła będą uznani jako czyści – nie jak teraz, w szacie przypisanej sprawiedliwości, ale w szacie aktualnej sprawiedliwości”. Tak więc brat Russell jest w zupełnej zgodzie z Obj. 19:8 i 3:5 twierdząc, że Oblubienica jest obleczona w białe szaty po skończeniu ziemskiej pielgrzymki i po jej zwycięstwie; albowiem lniane szaty są reprezentacją sprawiedliwości świętych. Ta szata nie jest już więcej sprawiedliwością Jezusa „tylko im pożyczoną albo przypisaną”, ale ich własną aktualną sprawiedliwością „sprawiedliwymi uczynkami świętych”.
MYŚL POSŁANNIKA EPIFANII
Weźmy teraz pod uwagę oświadczenie Posłannika Epifanii na ten temat. W angielskiej Teraźniejszej Prawdzie 1930, 159, kol. 1, jak również w E. tomie 6, 289 mówi on: „Ciało, które jest grzeszne, a nie Nowe Stworzenie będące bez grzechu, jest przykryte szatą sprawiedliwości ochraniającą Nowe Stworzenie od upadków ciała, aż do czasu gdy ciało zostanie zupełnie złożone w śmierci przez Nowe Stworzenie”. „Szata jest zatem sprawiedliwością, która przykrywa nasze ludzkie niedoskonałości” (E. tom 6, 287). Wtedy Małżonka Baranka, chwalebna Oblubienica, składająca się z Nowych Stworzeń uwolnionych od upadłego ciała nie mogłaby być obleczona w szaty lniane, przedstawiające szatę sprawiedliwości Chrystusowej, przykrywającą tylko upadłe, grzeszne ciało. Zaś w ang. Teraźniejszej Prawdzie 1937, 63 brat Johnson na podstawie 1Kron. 15:27 dowodzi, że „Lewici nosili białe szaty, tymczasowo przedstawiające sprawiedliwość Chrystusową; a w tym obrazie, który przedstawia Lewitów Wieku Ewangelii, przedstawiają